Ανθρωπισμός - Κριτήριο αξιολόγησης με συνεξέταση Γλώσσας και Λογοτεχνίας

Κείμενο 1

Ο κοινωνισμός του ανθρώπου

Ο άνθρωπος είναι το κέντρο του κύκλου της ζωής, αλλά όµως δεν είναι ο ίδιος ο κύκλος της ζωής. Ανήκουµε στον κόσµο, αλλά αυτός ο κόσµος δεν µας ανήκει, δεν είναι κτήµα µας. Είµαστε οι διαχειριστές της ζωής και όχι οι ιδιοκτήτες της. Δεν είµαστε δούλοι του κόσµου, ούτε όµως γίναµε κι αφεντικά του. Απλώς παραµένουµε οικονόµοι της ζωής.

Με αυτόν τον κάπως αφοριστικό τρόπο απεικονίζουµε την κρίση του ανθρωπισµού στον νεώτερο δυτικοευρωπαϊκό πολιτισµό. Ο αναγεννησιακός ανθρωπισµός πρόβαλε τον άνθρωπο ως το επίκεντρο της πραγµατικότητας και κατέφυγε στα ανθρωπιστικά γράµµατα, προκειµένου να καταστεί ανθρώπινος ο άνθρωπος (homo humanis). Αγαθή κι επαινετή η πρόθεση του ανθρωπισµού, όπως επίσης αγλαοί αποδείχτηκαν οι καρποί του µέσα στον επακολουθήσαντα διαφωτισµό µε την καθιέρωση των δικαιωµάτων του ανθρώπου που υπόσχονται την ελευθερία ως εγγύηση της ανθρωπιάς του ανθρώπου.

Το αναπόφευκτο ατόπηµα του ανθρωπισµού είναι η διολίσθησή του στον ατοµικισµό. Ο Humanismus (ανθρωπισµός, ουµανισµός) κατάντησε Individualismus (ατοµικισµός). Λέµε άνθρωπος και εννοούµε άτοµο. Μιλούµε για τον πολίτη και έχουµε στον νου µας τον ιδιώτη. Αναφερόµαστε στον εαυτό µας και εξυπονοούµε το εγώ µας σε τέτοιο βαθµό, ώστε να λησµονούµε τον άλλο που συνυπάρχει µαζί µας και το όλον µέσα στο οποίο συνανήκει το εγώ µας µαζί µε καθένα άλλο του. Οι λογοτέχνες προφήτευαν από τον προπερασµένο αιώνα ήδη: «Όλοι στον αιώνα µας χώρισαν και γίνανε µονάδες, ο καθένας αποτραβιέται στη µοναξιά του, ο καθένας αποµακρύνεται απ’ τον άλλον, κρύβεται και κρύβει το έχει του και καταλήγει ν’ απωθεί τους οµοίους του και ν’ απωθείται από αυτούς» (Ντοστογιέφσκι). […]

Για να υπερβεί ο ανθρωπισµός την κρίση του απαιτείται να προβεί σε µια µόνο σωτήρια πρωτοβουλία: να αποποιηθεί τον ατοµικισµό. Για να µιλήσουµε µε την γλώσσα των ποιητών µας: «Το καίριο στη ζωή αυτή κείται πέραν του ατόµου. Με τη διαφορά ότι, αν δεν ολοκληρωθεί κανείς ως άτοµο -κι όλα συνωµοτούν στην εποχή µας γι’ αυτό– αδυνατεί να το υπερβεί» (Ελύτης). Ο ανθρωπισµός χρειάζεται, αλλά δεν αρκεί έτσι όπως κατάντησε, δηλαδή σαν ατοµικισµός. 

Απαιτείται ο ανθρωπισµός και περιττεύει ο ατοµικισµός. Είναι επιτακτική ανάγκη των καιρών µας περάσουµε από την εξατοµίκευση του ανθρώπου στον εξανθρωπισµό του ατόµου. Με δυο λόγια, πρέπει να απελευθερώσουµε τον ανθρωπισµό από τον ατοµικισµό. Όταν ο άνθρωπος αυτοπεριορίζεται στο άτοµο, τότε αυτοχειριάζεται υπαρξιακά. Ο ατοµικισµός είναι το καρκίνωµα του ανθρωπισµού.

Ο ορίζοντας για την αποδέσµευση του ανθρωπισµού από τον ατοµικισµό είναι ο κοινωνισµός. Ο ανθρωπισµός χρειάζεται να κοινωνικοποιηθεί, δηλαδή ο άνθρωπος να αντιληφθεί την ύπαρξή του ως συνύπαρξη κι όχι σαν δήθεν αυθύπαρκτη µονάδα αποκοµµένη από το περιβάλλον της, όπως δυστυχώς συµβαίνει µε το άτοµο. […] Με µια απλή φράση: ο άνθρωπος δεν υπάρχει απλώς, αλλά συνυπάρχει κυρίως.

Ο άνθρωπος είναι συνάνθρωπος, αλλιώτικα καταντά απάνθρωπος. Ο ανθρώπινος άνθρωπος δεν είναι ατοµικός αλλά κοινωνικός: δεν αποτελεί ύπαρξη αλλά συνύπαρξη.[…]

Πυξίδα για τον ασφαλή διάπλου ανάµεσα στην Σκύλλα της εξατοµίκευσης και στην Χάρυβδη της µαζοποίησης είναι η κοινωνικοποίηση του ανθρωπισµού. Χωρίς να διακινδυνεύουµε κανενός είδους προφητεία και δίχως να καταφεύγουµε σε ιστορικοφιλοσοφικές µαντείες, πιστεύουµε ότι ο κοινωνισµός του ανθρωπισµού είναι η επιταγή των καιρών µας.

(Μάριος Μπέγζος «Ο κοινωνισµός του ανθρωπισµού», Ευθύνη, τεύχος 420, Δεκέµβριος 2006, σελ. 647-648).

Κείμενο 2

Πώς έγινα ένας κακός άνθρωπος - Ελένη Βακαλό

Θα σας πω πώς έγινε

Έτσι είναι η σειρά

Ένας μικρός καλός άνθρωπος αντάμωσε στο

δρόμο του έναν χτυπημένο

Τόσο δα μακριά από κείνον ήτανε πεσμένος και λυπήθηκε

Τόσο πολύ λυπήθηκε

που ύστερα φοβήθηκε

Πριν κοντά του να πλησιάσει για να σκύψει να

τον πιάσει, σκέφτηκε καλύτερα

Τι τα θες τι τα γυρεύεις

Κάποιος άλλος θα βρεθεί από τόσους εδώ γύρω,

να ψυχοπονέσει τον καημένο

Και καλύτερα να πούμε

Ούτε πως τον έχω δει

Και επειδή φοβήθηκε

Έτσι συλλογίστηκε

Τάχα δεν θα είναι φταίχτης, ποιον χτυπούν χωρίς να φταίξει;

Και καλά του κάνουνε αφού ήθελε να παίξει με τους άρχοντες

Άρχισε λοιπόν και κείνος

Από πάνω να χτυπά

Αρχή του παραμυθιού καλημέρα σας

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

ΘΕΜΑ Α

Να γράψετε την περίληψη του κειµένου 1 που σας δόθηκε (80-100 λέξεις). Μονάδες 15

ΘΕΜΑ Β

Ερώτημα 1ο

Να αναπτύξετε σε 70-90 λέξεις το περιεχόµενο του ακόλουθου αποσπάσµατος από το κείµενο 1: «Ο άνθρωπος είναι συνάνθρωπος, αλλιώτικα καταντά απάνθρωπος». Μονάδες 15

Ερώτημα 2ο

α. Να βρείτε με ποιες γλωσσικές επιλογές ο συντάκτης του κειμένου 1 προσπαθεί να ενισχύσει την ορθότητα των απόψεών του. Μονάδες 10


β. Ο συγγραφέας του μη λογοτεχνικού κειμένου χρησιµοποιεί συχνά στο κείµενό του α’ πληθυντικό πρόσωπο. Να δικαιολογήσετε την επιλογή του αυτή. Μονάδες 5

Ερώτημα 3ο

Οι ακόλουθες λέξεις και φράσεις χαρακτηρίζουν ένα επίσηµο ύφος λόγου. Να αποδώσετε µε ύφος πιο ανεπίσηµο και οικείο τις υπογραµµισµένες λέξεις: να καταστεί ανθρώπινος ο άνθρωπος, ατόπηµα, να υπερβεί την κρίση, να αποποιηθεί τον ατοµικισµό, επιταγή των καιρών.
Μονάδες 10

ΘΕΜΑ Γ

Ο ήρωας του ποιήματος, βλέποντάς τον χτυπημένο, έγινε τελικά ένας κακός άνθρωπος. Ποια είναι η γνώμη σας για τις σκέψεις του και τη συμπεριφορά του; Να αναπτύξετε την απάντησή σας σε ένα ενιαίο κείμενο 100-200 λέξεων. Μονάδες 15

ΘΕΜΑ Δ

Σε µια εποχή µε µεγάλο έλλειµµα ανθρωπιάς έχει σηµασία να οργανώνονται εκδηλώσεις που βοηθούν όσους συνανθρώπους µας το έχουν ανάγκη. Να γράψετε ένα άρθρο στην εφηµερίδα του σχολείου σας, όπου θα εξηγείτε γιατί πρέπει να στηρίζονται τέτοιες προσπάθειες. Παράλληλα, να αναφερθείτε στη συµβολή της παιδείας στην καλλιέργεια της ανθρωπιστικής συνείδησης, ιδιαίτερα των νέων (300 – 400 λέξεις). Μονάδες 30

Επιμέλεια κριτηρίου αξιολόγησης για το e-didaskalia.blogspot.gr: Αποστόλης Ζυμβραγάκης, φιλόλογος - Med Ειδικός Παιδαγωγός.

Περισσότερο εκπαιδευτικό υλικό για το Λύκειο εδώ.