Κείμενο Ι
Ιδέ ο δάσκαλος
Υπήρξε αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συγγραφέας εννέα βιβλίων με φιλοσοφικό και παιδαγωγικό περιεχόμενο. Ήταν λάτρης της Αρχαίας Ελλάδας και της πνευματικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της, για τη μελέτη της οποίας αφιέρωσε όλη του την ζωή. Έγραψε για διάφορα θέματα όπως την ηθική, την ζωή και τον θάνατο και την σχέση της Ορθοδοξίας και Ελληνισμού. Την 1η Ιουνίου 1998 ο Λιαντίνης εξαφανίστηκε αφήνοντας γράμμα προς την κόρη του, στο οποίο δήλωνε πως είχε αποφασίσει «να αφανισθεί αυτοθέλητα», όπως χαρακτηριστικά έγραφε.
- Εν αρχή ην ο δάσκαλος. Μη ο δάσκαλος η φύση θα ήταν, δε θα ήταν όμως οι κοινωνίες. Θα υπήρχε ο χρόνος, αλλά δε θα υπήρχε η ιστορία. Και στο βασίλειο των ζωντανών ήχων θα άκουγε κανείς την κραυγή, τα χουγιαχτά1, τα συνθήματα. Δε θα άκουγε όμως ούτε θά ‘βλεπε τη φωνή, τα γράμματα της γραφής, τις συμφωνίες και τους χορούς.
- Γιατί; Απλά, γιατί ο δάσκαλος είναι που μεταμορφώνει τον εγκέφαλο του ζώου σε νου του ανθρώπου. Αυτός κατορθώνει ώστε η ματιά του καθένα μας να μη μένει βλέμμα βοδιού, αλλά να γίνεται βιβλίο ανοιχτό να το διαβάζεις. Επεξεργάζεται το πετσί της κεφαλής μας και δημιουργεί πρόσωπο. Η δουλειά του δάσκαλου είναι ο αθέρας2 της βυρσοδεψίας3. Και στο τέλος-τέλος ο δάσκαλος θωπεύει και μαλάζει έτσι το σώμα και την ψυχή μας, ώστε από τη στέρησή μας αποστάζεται το κλάμα, και από την πλησμονή κορφολογιέται το γέλιο μας. Τα ζώα και τα φυτά δε γελούν ούτε δακρύζουν. Γιατί τους λείπει ο δάσκαλος. Έτσι δεν έμαθαν ποτές ότι στον ενόργανο κόσμο πέρα από τη σφαίρα του βιολογικού ανοίγεται ο φωτεινός ορίζοντας του πνεύματος. Ο θυμός, δηλαδή οι επιθυμίες, τα πάθη, η φαντασία, ο λόγος. Ο δάσκαλος είναι ο φυτουργός4 και ο σπορέας του λόγου. Εκείνου του λόγου που το τέταρτο Ευαγγέλιο τον αναφέρει στο θεό.
- Χωρίς το δάσκαλο ο λόγος θα σάπιζε άχρηστος μέσα στο έλος του κρανίου μας. Όπως σαπίζει άχρηστο το τραίνο που ρεμίζαρε5 για πάντα στο σταθμό. Και το καράβι, το GLORIA MUNDI6 , αν δεν το ταξιδέψει ο καπετάνιος του. Και όπως σκεβρώνει άφτουρη7 η νύφη που έμεινε αγεώργητη από τον άντρα. Ο ιερός τρόμος της παρθενίας της σιγά-σιγά κακοβολεί, ωσόπου στο τέλος γίνεται ένα τεφρό δίχτυ αράχνης.
- Μ’ ένα λόγο, ο δάσκαλος είναι ο ποιητής του ανθρώπου. Με την ίδια κυριότητα που ο ποιητής του κόσμου είναι ο θεός. Χωρίς το δάσκαλο το πνεύμα που πνέει θα παραπόμενε άψυχος άνεμος. Γαρμπής, δηλαδή, πουνέντες σοροκάδα και παγωμένος Σκίρωνας8. Και θα φυσούσε μάταια στις άκριες των βουνών στις φυλλωσιές, στα συστήματα των υδάτων.
- Έτσι ορίζεται ο λόγος και η τιμή του δάσκαλου. Το τιμολόγιο όμως με το οποίο κοστολογούν το έργο του οι εξουσίες και οι αρχές πρώτα και ύστερα το άκριτο πλήθος είναι αλλιώτικο. Αλλίμονο! Άχρηστο για τις εφορείες.
- Περιγράφω το σημείο που κράτησε η ακηδία9, η παραχάραξη, η στρέβλωση, η τυποποίηση, ο ευτελισμός. Και κάμανε το κακό.
- Έτσι, ενώ η δουλειά του δάσκαλου είναι να τεχνουργεί ανθρώπους· ενώ αναλώνεται τίμια να ετοιμάζει πλάσματα που θα ζήσουν όχι στη φύση αλλά στον πολιτισμό, όχι στη ζούγκλα αλλά στην πόλη· ενώ όλοι οι άνθρωποι που πλάθει ο δάσκαλος κάνουν ο καθείς το δικό του επάγγελμα, και είναι ο καθείς μία ψηφίδα στο ενιαίο ψηφιδωτό της οικονομίας της αγοράς της πολιτείας, εμείς με τον καιρό εχάσαμε τον ιδρυτικό χαρακτήρα της λειτουργίας του δάσκαλου. Και τη δουλειά του την επήραμε σα μία από τις πολλές δουλειές των ανθρώπων. Ένα επάγγελμα ρουτίνας. Μια μονάδα εργασίας όμοια με τις άλλες βλέπουμε και στο δάσκαλο.
- Εξεχάσαμε, δηλαδή, ότι στο ψηφιδωτό των επαγγελμάτων ο δάσκαλος δεν είναι η μια ψηφίδα ανάμεσα στις άλλες. Αλλά είναι ο καλλιτέχνης νους ο κοσμητικός και ο επόπτης που φιλοτεχνεί ολόκληρο το ψηφιδωτό.
- Δημιουργεί, δηλαδή, ανθρώπους κατά την έννοια ότι τους αποσπά από τη δικαιοδοσία του φυτού και του ζώου. Και τους υψώνει στην οντολογική μοναδικότητα του νοήμονος πλάσματος.
- Γιατί αυτή είναι η δουλειά του δάσκαλου. Να δουλεύει το μυαλό, όπως ο καλαντζής10 δουλεύει το καλάι11. Και να παράγει ανθρώπους όπως ο χαλκιάς κατασκευάζει χαλκώματα. Ενώ όλοι οι άλλοι χρησιμοποιούν το μυαλό τους σαν όργανο και παράγουν προϊόντα. Όλα δευτερογενή, και για του βίου τη μηχανή. Βιομηχανία, πες.
- Ετούτη η υποβάθμιση της φύσης και της δουλειάς του δάσκαλου, η πτώση του από τη θεία λειτουργία της αρχικότητας στην ταπεινή χειρωναξία της επανάληψης, σημάδεψε το πρώτο μεγάλο λάθος στην παιδεία. Και μέσα στην ιστορία και τον πολιτισμό αντίστρεψε το νόημα των πραγμάτων.
Δημήτρης Λιαντίνης, αποσπάσματα από το βιβλίο «Τα Ελληνικά», www.apotipomata.com
- τα χουγιαχτά = δυνατές φωνές
- ο αθέρας = η άκρη του σταχυού, μτφ. το υψηλότερο και καλύτερο σημείο, η αφρόκρεμα
- βυρσοδεψία = η τέχνη της κατεργασίας του δέρματος
- ο φυτουργός = ο δημιουργός των φυτών
- ρεμίζαρε = (για οχήματα)σταθμεύω μόνιμα, παρκάρω, παραμένω
- GLORIA MUNDI = η δόξα του κόσμου
- Άφτουρη = που δεν έχει πέραση, είναι ανεπαρκής
- Γαρμπής, πουνέντες, σοροκάδα, Σκίρωνας = ονόματα ανέμων
- η ακηδία = αθυμία, αμέλεια, αδιαφορία, έλλειψη προθυμίας
- ο καλαντζής = γανωματής
- το καλάι = κράμα κασσίτερου που χρησιμοποιείται στο γάνωμα
Κείμενο ΙΙ
Ζακ Πρεβέρ, «Ο κακός μαθητής»
«Λέει όχι με το κεφάλι
μα λέει ναι με την καρδιά…
Λέει ναι σε όσους αγαπάει
Λέει όχι στον καθηγητή
Λέει όχι στον καθηγητή
είναι ορθός τον ρωτάν
κι όλα τα προβλήματα έχουν δοθεί.
Ξαφνικά τον πιάνουν ακατάσχετα γέλια
και τα σβήνει όλα, τα ψηφία και τις λέξεις,
τις ημερομηνίες και τα ονόματα
και παρά τις φοβέρες του καθηγητή ,
κάτω από τα γιουχαΐσματα
των καλών μαθητών
με κιμωλίες όλων των χρωμάτων,
πάνω στο μαυροπίνακα της δυστυχίας
ζωγραφίζει το πρόσωπο της ευτυχίας.»
(Ζακ Πρεβέρ, από την ποιητική του συλλογή «Κουβέντες».)
Παρατηρήσεις
ΘΕΜΑ 1ο:
Με βάση τις παραγράφους 8 και 10 του Κειμένου Ι να παρουσιάσετε το στοιχείο που διαφοροποιεί τη δουλειά του δασκάλου από τη δουλειά των υπόλοιπων ανθρώπων. Η απάντησή σας να περιέχεται σε παράγραφο 70 – 90 λέξεων που να αναπτύσσεται με σύγκριση – αντίθεση.
Μονάδες 15
ΘΕΜΑ 2ο:
Β1. Να επιβεβαιώσετε ή να διαψεύσετε τους ακόλουθους ισχυρισμούς που αναφέρονται στο Κείμενο Ι, αιτιολογώντας την απάντησή σας με παραπομπές στο κείμενο:
- Το απόσπασμα «Ιδέ ο δάσκαλος» ακολουθεί την αυστηρή λογική οργάνωση του αποδεικτικού δοκιμίου.
- Ο δοκιμιογράφος μας είναι ένας απομονωμένος άνθρωπος του γραφείου και των βιβλίων χωρίς επαφή με τα καθημερινά προβλήματα των απλών ανθρώπων.
- Ο δάσκαλος είναι μοναδικός γιατί με τη σμίλη του σμιλεύει μοναδικούς κι ανεπανάληπτους ανθρώπους.
- Η έκπτωση της διδασκαλικής λειτουργίας είναι μια κύρια αιτία της σύγχυσης του σύγχρονου κόσμου.
- Το περιεχόμενο του κειμένου αυτού αφορά αποκλειστικά το Υπουργείο Παιδείας και τις Παιδαγωγικές σχολές της χώρας.
Μονάδες 15
Β2. Το κείμενο του Δ. Λιαντίνη εντυπωσιάζει για τον πλούτο της γλώσσας του με τα τόσα θησαυρίσματα, που προέρχονται από ποικίλες πηγές. Να επαληθεύσετε την παραπάνω κρίση καταγράφοντας παραδείγματα λέξεων που προέρχονται από: α) την κλασική γραμματεία, β) το Ευαγγέλιο, γ) λόγιο λεξιλόγιο που έχει ενσωματωθεί στη νεοελληνική, δ)ιδιωματισμούς της σύγχρονης δημοτικής και ε) ειδικό λεξιλόγιο (λαϊκό και επίσημο) που προέρχεται από συγκεκριμένους επαγγελματικούς και επιστημονικούς κλάδους.
Μονάδες 10
Β3.α. Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί συχνά τον εκφραστικό τρόπο της αναλογίας. Να παρουσιάσετε αναλυτικά δύο τέτοιες περιπτώσεις, εξηγώντας τις επιτυγχάνει μ’ αυτή την εκφραστική επιλογή.
Μονάδες 10
β. Στο τέλος – τέλος, Έτσι, Μ’ ένα λόγο, δηλαδή, Γιατί: να αντικαταστήσετε τις διαρθρωτικές λέξεις / φράσεις με άλλες ισοδύναμες, εντοπίζοντας και τη σχέση συνοχής που δηλώνουν.
Μονάδες 5
ΘΕΜΑ 3ο:
Χρησιμοποιώντας αντιθέσεις και εικόνες, ο Ζακ Πρεβέρ σκιαγραφεί τον κακό μαθητή. Αφού τον παρουσιάσετε αξιοποιώντας δύο αντιθέσεις και δύο εικόνες, να προσπαθήσετε να αιτιολογήσετε τη στάση του «κακού μαθητή» μέσα στην τάξη, σε ένα κείμενο 150 – 200 λέξεων.
Μονάδες 15
ΘΕΜΑ 4ο:
Σε ένα άρθρο 350 – 400 λέξεων για την εφημερίδα του σχολείου σας να παρουσιάσετε τους λόγους που έχει υποβαθμιστεί ο ρόλος του δασκάλου στην ελληνική κοινωνία και τους τρόπους που μπορεί να αναβαθμιστεί το σχολείο στην εποχή μας.
Μονάδες 30
ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
ΘΕΜΑ 1ο:
Το επάγγελμα του δασκάλου είναι διαφορετικό απ’ αυτό των άλλων ανθρώπων. Ο δάσκαλος δεν είναι ένα ακόμη επάγγελμα ανάμεσα στα άλλα, αλλά έχει κυριαρχική θέση, γιατί είναι αυτός που διαμορφώνει και εποπτεύει τα άλλα επαγγέλματα. Ενώ τα άλλα επαγγέλματα υπηρετούν κάποια πτυχή της ζωής, ο δάσκαλος διαμορφώνει τη ζωή και την κοινωνία. Αυτό συμβαίνει γιατί ο δάσκαλος δουλεύει με τον νου του ανθρώπου, ενώ τα άλλα επαγγέλματα με υλικά στοιχεία. Και έτσι ο δάσκαλος διαπλάθει ανθρώπους, ενώ οι άλλοι επαγγελματίες δημιουργούν αντικείμενα που διευκολύνουν τη ζωή του ανθρώπου δευτερογενώς.
Λέξεις 89
ΘΕΜΑ 2ο:
Β1.
- Σωστό, κι αυτό φαίνεται – εκτός των άλλων – από το γεγονός ότι χρησιμοποιεί διαρθρωτικές λέξεις/φράσεις (στο τέλος – τέλος, Έτσι, Μ’ ένα λόγο, δηλαδή, Γιατί) για να συνδέσει τις επιμέρους ιδέες μεταξύ τους.
- Λάθος, είναι άνθρωπος που ζει από κοντά την καθημερινότητα των απλών ανθρώπων κι αυτό φαίνεται από τις αναφορές που κάνει σε χειρωνακτικά επαγγέλματα όπως η βυρσοδεψία, ο γανωματής, κλπ.
- Σωστό – όλοι οι άνθρωποι που πλάθει ο δάσκαλος κάνουν ο καθείς το δικό του επάγγελμα, και είναι ο καθείς μία ψηφίδα στο ενιαίο ψηφιδωτό της οικονομίας της αγοράς της πολιτείας.
- Σωστό – Ετούτη η υποβάθμιση της φύσης και της δουλειάς του δάσκαλου, η πτώση του από τη θεία λειτουργία της αρχικότητας στην ταπεινή χειρωναξία της επανάληψης, σημάδεψε το πρώτο μεγάλο λάθος στην παιδεία. Και μέσα στην ιστορία και τον πολιτισμό αντίστρεψε το νόημα των πραγμάτων.
- Λάθος, το κείμενο αφορά κάθε άνθρωπο που ζει σε οργανωμένη κοινωνία.
Β2.α) θωπεύει, πλησμονή, Ο θυμός, δηλαδή οι επιθυμίες, τεφρό, η ακηδία, οντολογική μοναδικότητα, νοήμονος πλάσματος.
β) Εν αρχή ην, φυτουργός, ο σπορέας του λόγου, αγεώργητη
γ) θωπεύει, πλησμονή, ο κοσμητικός
δ) τα χουγιαχτά, κορφολογιέται, άφτουρη,
ε) βυρσοδεψία, ρεμίζαρε, ο καλαντζής, το καλάι, ο χαλκιάς, χαλκώματα
Β3.α. Μ’ ένα λόγο, ο δάσκαλος είναι ο ποιητής του ανθρώπου. Με την ίδια κυριότητα που ο ποιητής του κόσμου είναι ο θεός. = όπως ο θεός δημιούργησε τον κόσμο, έτσι ο δάσκαλος δημιουργεί τον άνθρωπο αναδεικνύοντας τη μοναδικότητα της προσωπικότητάς του.
Να δουλεύει το μυαλό, όπως ο καλαντζής δουλεύει το καλάι = όπως ο γανωματής δουλεύει με το υλικό για τα γανώματα, έτσι το υλικό με το οποίο δουλεύει ο δάσκαλος είναι το μυαλό του ανθρώπου.
Συνήθως με τις αναλογίες ο συγγραφέας δίνει πιο παραστατικά τις θέσεις του. Διευκολύνει τον αναγνώστη να κατανοήσει την έννοια ή το φαινόμενο που παρουσιάζει, καθώς δίνει ομοιότητές του με κάποιο άλλο. Όταν μάλιστα το κείμενο είναι επιστημονικό, οι αναλογίες απλοποιούν, εκλαϊκεύουν και κάνουν πιο προσιτό το κείμενο στο μέσο αναγνώστη.
Η χρήση αναλογιών προσφέρει καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα καθώς το κείμενο κερδίζει σε ζωντάνια και γλαφυρότητα και προσελκύει το ενδιαφέρον του αναγνώστη
Μερικές φορές μάλιστα, όπως γράφει και ο Σεφέρης, οι παραβολές είναι ένας πολύ καλός τρόπος να ξεστομίσουμε αλήθειες ή πράγματα που δύσκολα τολμάμε να παραδεχτούμε και να αρθρώσουμε.
β. Στο τέλος – τέλος = τελικά – χρονική σειρά, ακολουθία νοημάτων
Έτσι = γι’ αυτό – αιτιολόγηση
Μ’ ένα λόγο = συνοπτικά – συμπέρασμα, σύνοψη
Δηλαδή = με άλλα λόγια – επεξήγηση
Γιατί = γι’ αυτό τον λόγο – αιτιολόγηση
ΘΕΜΑ 3ο:
Με μια σειρά αντιθέσεων ο ποιητής προσπαθεί να παρουσιάσει τη συμπεριφορά του κακού μαθητή: είναι αντιδραστικός στη λειτουργία του σχολείου και της τάξης (Λέει όχι με το κεφάλι / μα λέει ναι με την καρδιά»), Η συμπεριφορά του καθορίζεται από τα συναισθήματά του, αφού «Λέει ναι σε όσους αγαπάει / Λέει όχι στον καθηγητή», που προφανώς τον καταπιέζει.
Η παρουσία του στην τάξη παρουσιάζεται μέσα από δύο εικόνες: «είναι ορθός τον ρωτάν / κι όλα τα προβλήματα έχουν δοθεί.», δηλαδή, είναι όρθιος στον πίνακα, έτοιμος για να εξεταστεί. Όμως η κατάσταση που αντιμετωπίζει στην τάξη δεν είναι πολύ είναι πολύ ευχάριστη: «Ξαφνικά τον πιάνουν ακατάσχετα γέλια / και τα σβήνει όλα, τα ψηφία και τις λέξεις, / τις ημερομηνίες και τα ονόματα / και παρά τις φοβέρες του καθηγητή , κάτω από τα γιουχαΐσματα / των καλών μαθητών / με κιμωλίες όλων των χρωμάτων, / πάνω στο μαυροπίνακα της δυστυχίας / ζωγραφίζει το πρόσωπο της ευτυχίας»
Πολλοί μπορεί να είναι οι λόγοι που ωθούν τον κακό μαθητή σ’ αυτή τη συμπεριφορά: η αυστηρή πειθαρχία και η έλλειψη κίνησης που απαιτούνται σε μια τάξη, που έρχονται σε αντίθεση με την ανάγκη για δράση που χαρακτηρίζει την παιδική ηλικία, το περιεχόμενο της εκπαίδευσης που είναι απαρχαιωμένο και μακριά από τα ενδιαφέροντα ενός ανήσυχου μυαλού, η συμπεριφορά του δασκάλου και των συμμαθητών του, κ.ο.κ.
ΘΕΜΑ 4ο:
Τίτλος: Ο Δάσκαλος στην εποχή μας
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Όπως είναι γνωστό, το έργο του δασκάλου δεν χαρακτηρίζεται απλά επάγγελμα αλλά θεωρείται και είναι λειτούργημα. Γι’ αυτό κι ανέκαθεν ο δάσκαλος έπαιζε καταλυτικό ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του μαθητή. Η γνωστή ρήση του Μ. Αλέξανδρου για το δάσκαλό του τον Αριστοτέλη αποτελεί το πλέον γνωστό γεγονός απόδοσης τιμής για την προσφορά του δασκάλου. Στις μέρες μας, ωστόσο, λόγω των καταλυτικών αλλαγών που έχουν συμβεί στην κοινωνία παρατηρείται μια υποβάθμιση του ρόλου του δασκάλου. Πολλοί είναι οι παράγοντες που οδήγησαν στην κατάσταση αυτή.
ΚΥΡΙΟ ΘΕΜΑ
1ο Ζητούμενο: Λόγοι υποβάθμισης του ρόλου του δασκάλου:
ΟΙ ΝΕΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ
- Ραγδαία εξάπλωση των μεσών πληροφόρησης – καταιγισμός πληροφοριών, που αποδυναμώνουν τον ρόλο του δασκάλου ως βασικού παρόχου γνώσεων.
- Διεθνοποιημένα πρότυπα συμπεριφοράς που χαρακτηρίζονται από οικουμενικότητα αλλά και από ισοπέδωση των πολιτιστικών και πνευματικών ιδιαιτεροτήτων των λαών τα οποία επιτείνουν την αμφισβήτηση των παραδοσιακών αξιών, όπως η παιδεία.
- Αλλαγές στην οικονομία και όξυνση της ανεργίας και ανάμεσα σε εξαιρετικά προσοντούχους νέους θέτουν σε αμφισβήτηση την αξία της εκπαίδευσης.
- Παρωχημένες αντιλήψεις και η αυταρχική εκπαίδευση που επιβιώνουν ως πρακτικές ή ως μνήμες μέχρι σήμερα.
- Ρευστότητα αξιών. Αμοραλισμός. Τεχνοκρατικοί στόχοι. Ωφελιμισμός, χρησιμοθηρική νοοτροπία (η παιδεία γίνεται μέσο κοινωνικής ανόδου).
- Παθογένειες του εκπαιδευτικού συστήματος, όπως βαρετό περιεχόμενο σπουδών, έλλειψη σύνδεσης με κοινωνία, κλπ.
2ο Ζητούμενο: Τρόποι αναβάθμισης του σχολείου
Για να ανταποκριθεί το σχολείο στις νέες προκλήσεις που διαμορφώνονται στην εποχή μας χρειάζεται:
- Εφοδιασμός των νέων με γνώσεις και παιδεία που θα τους επιτρέπουν να λειτουργούν σεc ένα πολυεθνικό και πολυπολιτισμικό περιβάλλον.
- Σύγχρονο περιεχόμενο σπουδών, κατάλληλα βιβλία.
- Κατάλληλη υλικοτεχνική υποδομή.
- Δημοκρατική Εκπαίδευση.
- Ίσες ευκαιρίες στη μόρφωση (δωρεάν Παιδεία).
- Αντικειμενική και αδιάβλητη αξιολόγηση διδασκομένων και διδασκόντων.
- Εκπαιδευτικοί με υψηλή επιστημονική και παιδαγωγική κατάρτιση.
ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΧΟΛΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ:
- Ευελιξία προγράμματος: κοινός πυρήνας μαθημάτων που να αντιστοιχούν σε ένα απαραίτητο επίπεδο γνώσεων και σε ένα ευρύ φάσμα προαιρετικών που θα ανταποκρίνονται στις ιδιαίτερες κλίσεις των μαθητών.
- Διεπιστημονικότητα: υπέρβαση του κατακερματισμού της γνώσης σε πρακτική και θεωρητική. Χρειάζεται ισορροπία και ενότητα στην επιστημονική, ανθρωπιστική και αισθητική μόρφωση. Σύνδεση με την κοινωνία: το σχολείο πρέπει να δέχεται και να οικειοποιείται στοιχεία από το κοινωνικό περιβάλλον και να προετοιμάζει την ουσιαστική ένταξη του μαθητή σε αυτήν.
ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ
- Πολλαπλότητα παιδαγωγικών μεθόδων, υποχρεωτικές και προαιρετικές διδασκαλίες, εναλλαγή θεωρητικής και πρακτικής άσκησης.
- Νέες τεχνολογίες: η σωστή αξιοποίηση της νέας τεχνολογίας αλλάζει το χαρακτήρα της μάθησης που δεν περιορίζεται στην αποθήκευση γνώσεων, αλλά και στην αξιολόγηση και τη δημιουργική αξιοποίησή της. Χρήση πληροφορικής, βίντεο, πολυμέσων.
- Δια βίου παιδεία, που μπορεί να διευκολυνθεί με τις νέες τεχνολογίες. Συνίσταται στηc δυνατότητα όλων των ανθρώπων οποιουδήποτε επαγγέλματος να ενημερώνονται, να πληροφορούνται και να παρακολουθούν τις εξελίξεις και τα νέα επιτεύγματα όχι μόνο στο χώρο της δουλειάς τους, αλλά και στον ευρύτερο κοινωνικό χώρο.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ:
Πολύ μεγάλη η ανάγκη αναβάθμισης στον χώρο της εκπαίδευσης – πρέπει να αποτελέσει προτεραιότητα για την κοινωνία, γιατί κρίνεται το μέλλον της νέας γενιάς.
Επιμέλεια: Σεβαστούλα Τσιριγώτη
