Της Ανδριάννας Γεροντή, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας / Συντονίστρια Ομάδων Γονέων του ΚΕ.ΘΕ.ΣΥ.
Συνήθως, ένα άτομο θα απαλλαγεί από τις πληγές του παρελθόντος, μέσω της συνεργασίας του με έναν ειδικό, ο οποίος θα τον βοηθήσει να ανιχνεύσει και να επεξεργαστεί αυτά τα «θολά» σημεία που εμποδίζουν την προσωπική του ανάπτυξη και τη σύναψη θετικών διαπροσωπικών σχέσεων.
Σε περίπτωση που το άτομο δεν ακολουθήσει το δρόμο της ψυχοθεραπευτικής διαδικασίας, καλείται να αποκτήσει γνώση για τον τρόπο που σχετίζεται με τους άλλους, μέσω της εμπειρίας του.
Καλείται να αναρωτηθεί τι πραγματικά αναζητά και πώς αλληλοεπιδρά με το σύντροφό του (π.χ. πως αντιδρά σε μια διαφωνία;)
Αν έβλεπε συχνά ως παιδί τους γονείς του διαρκώς να τσακώνονται, ίσως συνειδητοποιήσει πως και εκείνος ως ενήλικας, γίνεται επιθετικός και συγκρούεται με το σύντροφό του με την παραμικρή αφορμή.
Επίσης καλείται να αναρωτηθεί, πόσο κοντά αντέχει να έρθει με τον άλλον; Αν π.χ. στην προσπάθεια του συντρόφου του να τον προσεγγίσει, αντιδρά με αγάπη ή απομακρύνεται. Είναι συχνό φαινόμενο, άτομα τα οποία έχουν μεγαλώσει σε ανασφαλές περιβάλλον να μην εμπιστεύονται τους άλλους και να αντιμετωπίζουν τον κόσμο όπως και τους εκάστοτε συντρόφους, ως αναξιόπιστους και επικίνδυνους.
Είναι συνεχώς σε επαγρύπνηση, απόμακροι, αποφεύγοντας τις κοντινές επαφές, δεν αφήνονται συναισθηματικά και με αυτόν τον τρόπο, θεωρούν πως ελέγχουν τα πάντα και έτσι δε θα πληγωθούν.
Τα χρόνια κενά τους δυστυχώς και ο υπέρμετρος φόβος τους μην πληγωθούν, δεν τους επιτρέπουν να αντιληφθούν τον άνθρωπο που πραγματικά έχουν κοντά τους και να αφεθούν να νιώσουν την αγάπη του.
Ο άνθρωπος που θα έχει εντοπίσει το δυσλειτουργικό μοτίβο αλληλεπίδρασης των γονέων του, καλείται να τροποποιήσει το δικό του μοντέλο επικοινωνίας, ώστε να επιφέρει αλλαγή στη ζωή και τις σχέσεις του.
Είναι χρήσιμο για το άτομο, να κατανοήσει και να αποδεχτεί πως όσα συνέβησαν ανήκουν στο παρελθόν και ότι πλέον κανένας δεν μπορεί να τον βλάψει, αρκεί ο ίδιος να κρατήσει το παρελθόν σε απόσταση και να μην τα αφήσει να αποτελέσει εμπόδιο για την αρμονική του συμβίωση με ένα σύντροφο.
Χρειάζεται να θυμάται πως τότε ήταν παιδί, δεν γνώριζε και δεν είχε την ικανότητα του λόγου τόσο καλά όπως σήμερα που μπορεί και να ζητήσει και να πάρει και να έρθει αλλά και να φύγει από όποια κατάσταση τον δυσαρεστεί.
Το γεγονός ότι οι γονείς του δεν ήταν ευτυχισμένοι από τη συζυγική τους ζωή ή ότι δεν κάλυψαν επαρκώς τις συναισθηματικές του ανάγκες, δεν σημαίνει ότι ο ίδιος είναι καταδικασμένος να εγκλωβιστεί σε μία αντίστοιχη σχέση.
Χρειάζεται να αφεθεί και να βιώσει πως η ανάπτυξη εγγύτητας και οικειότητας, είναι κάτι όμορφο, πως η αγάπη έχει θεραπευτική δύναμη και πως τα πάντα αλλάζουν.
Χρειάζεται να αφήσει χώρο στο σύντροφό του να τον πλησιάσει και να μην «κλείνεται στο καβούκι του». Να χαίρεται τη στιγμή, χωρίς να αναλώνεται σε σκέψεις του τύπου:
«Του χρόνου το καλοκαίρι μπορεί να μην είμαστε μαζί»,
«Γιατί να αφεθώ αφού και αυτός θα φύγει κάποια στιγμή».
«Γιατί να αφεθώ αφού και αυτός θα φύγει κάποια στιγμή».
Επίσης χρειάζεται, να μάθει να δέχεται βοήθεια από το σύντροφό του, χωρίς να ερμηνεύει οποιαδήποτε απόπειρα προσέγγισης, ως καταπάτηση των ορίων του και να επαναστατεί χωρίς λόγο.
Λόγια και κινήσεις αγάπης όπως μια αγκαλιά ή ένα φιλί, ενισχύουν την εγγύτητα.
Είναι σημαντικό οι σύντροφοι να εξωτερικεύουν τα συναισθήματά, τις ανάγκες και τις επιθυμίες τους ώστε να γνωριστούν καλύτερα. Η συζήτηση και η αυτό-αποκάλυψη ευνοούν την αμοιβαία εμπιστοσύνη του ζευγαριού. Ο σύντροφός μας δεν είναι μάντης, ώστε να γνωρίζει πως νοιώθουμε κάθε στιγμή ή τι θα μας προσφέρει χαρά.
Χρειάζεται χρόνος λοιπόν, μέχρι να αλλάξει ένα άτομο, τον τρόπο σκέψης του και τη συμπεριφορά που ακολουθούσε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Όμως είναι σημαντικό να γνωρίζει πως το θέμα δεν είναι να βρεθεί ένας άνθρωπος στη ζωή του, αλλά ο ίδιος να τον αφήσει να έρθει κοντά. Και σίγουρα εκεί έξω, υπάρχει ένας σύντροφος που μπορεί και επιθυμεί να τον αγαπήσει πραγματικά, αρκεί ο ίδιος να είναι σε θέση να δεχτεί την αγάπη του.
Πηγή: www.kethesy.gr