«Ζακέτα να πάρεις!»: η φράση που έγινε συνώνυμη με την Ελληνίδα μάνα και χρησιμοποιείται συχνά για να διακωμωδήσει (με τρυφερότητα) την υπερβολή και την υπερπροστατευτικότητα της. Ωστόσο, ο αγαπητός Πατήρ Κονάνος έρχεται να δώσει την πιο γλυκιά ερμηνεία αυτής της μοναδικής φράσης που, όταν την ακούμε γελάμε, μα όταν η μάνα μας ξεχνάει να μας την πει νιώθουμε πως κάτι λείπει…
«Ζακέτα είναι να δίνεις στον άλλο την φροντίδα σου, τη ζεστασιά & την αγάπη σου.
Ζακέτα θα πει να σε σέβομαι, να σου δίνω ελευθερία και χώρο, να μπορείς να αναπνέεις.
Η ζακέτα μου θέλω να σε ζεσταίνει, μα χωρίς να σε σκάει και να γεμίζει την ψυχή σου εξανθήματα εξάρτησης, ανασφάλειας και εγωιστικής διαχείρισης.
Είναι δύσκολο τελικά να ντύνεις τον άλλο με ρούχα που του ταιριάζουν, με χρώματα που του πάνε, με υλικά φιλικά στο κορμί του. Πρέπει να είσαι πολύ «Χριστός», για να το κάνεις σωστά όλο αυτό!
Αλλιώς, μπορεί να νομίζεις ότι ντύνεις, μα στην πραγματικότητα να ξεγuμνώνεις τον άλλο από το πολύτιμο
χιτώνα της προσωπικής αξίας και ελευθερίας του και να εισπράττει τις κινήσεις σου ως βέβηλη παραβίαση, ασέβεια και προσβολή.
Χριστέ μου, γίνε Εσύ η Ζακέτα μου, και μάθε με να μην ασχολούμαι με την «ενδυμασία» των άλλων, ψυχική ή
σωματική. Χάριζε μου ενσυναίσθηση, φώτιση, διάκριση και καθοδήγηση δική Σου σε όλα αυτά!!
Ζητάω πολλά, το ξέρω. Μα ξέρω ότι Σου αρέσουν αυτές οι προσευχές.»