Η Τετάρτη 18 Μαρτίου ήταν η τελευταία ημέρα που η Κίνα ήταν η χωρά με τους περισσότερους νεκρούς παγκοσμίως από κορωνοϊό.
Μοιάζει απίστευτο, αλλά η Ιταλία με τα μισά σχεδόν κρούσματα σε σχέση με τη χώρα – κοιτίδα του ιού κατέχει από το απόγευμα της Πέμπτης τη θλιβερή πρωτιά, φτάνοντας τους 3.405 θανάτους με τους 427 που καταγράφηκαν το τελευταίο 24ωρο.
Τα νούμερα στην περίπτωση της γειτονικής χώρας σοκάρουν, τόσο φυσικά σε σχέση με τους θανάτους, όσο κυρίως στην αναλογία θεραπευμένων / μοιραίων κρουσμάτων. Από τα 41.035 κρούσματα, τα 33.190 αφορούν ενεργές περιπτώσεις που απομένει να φανεί πώς θα εξελιχθούν. Από τις περιπτώσεις που έχουν κλείσει με θετικό ή αρνητικό τρόπο (7.845), η δεύτερη κατηγορία, το ποσοστό των θανάτων δηλαδή, φτάνει το αδιανόητο 43,4%.
Όλος ο πλανήτης αναρωτιέται τι πήγε τόσο λάθος στην περίπτωση της Ιταλίας και πότε (επιτέλους) θα αποδώσουν τα μέτρα καραντίνας, καθώς η καμπύλη των νέων κρουσμάτων εξακολουθεί να έχει εκθετικό ρυθμό μέρα με την ημέρα, με ένα μικρό διάλλειμα την 13η και την 16η Μαρτίου.
Σύμφωνα με τους ειδικούς η ύφεση της επιδημίας θα αρχίσει να φαίνεται αφότου ολοκληρωθούν οι δύο εβδομάδες καραντίνας, αφού σε αυτό το διάστημα εκδηλώνεται ο ιός σε ανθρώπους που είχαν μολυνθεί αλλά δεν είχαν συμπτώματα έως την έναρξή της.
Η τελευταία μεγάλη έρευνα των Ιταλών επιστημόνων σε σχέση με την ηλικία και την κατάσταση υγείας των ανθρώπων που έχουν χάσει τη ζωή τους, δείχνει για ποιο λόγο το ποσοστό θνητότητας στη χώρα είναι τόσο υψηλό (8,2% επί των συνολικών κρουσμάτων για την ώρα).
Η μελέτη βασίστηκε σε 355 θύματα του κορωνοϊού, που είχαν καταγραφεί έως τις 17 Μαρτίου. Ο μέσος όρος ηλικίας των ανθρώπων που (επιβεβαιωμένα) νόσησαν ήταν τα 63 χρόνια, ο μέσος όρος όμως αυτών που απεβίωσαν ήταν πολύ υψηλότερος, συγκεκριμένα 79,5 ετών.
Πιο ενδεικτική του υψηλού ποσοστού θνητότητας είναι η καταγραφή του ιατρικού ιστορικού των θυμάτων. Μόλις τρεις από τους 355 δεν είχαν κανένα παθολογικό πρόβλημα, ποσοστό 0,8%. Το 99,2% είχε υποκείμενα νοσήματα ως επιβαρυντικό ιστορικό. Περίπου οι μισοί (48,5%) είχαν τουλάχιστον τρεις ασθένειες, ενώ οι υπόλοιποι (50,7%) μία ή δύο. Πάνω από το 75% είχαν υπέρταση, ενώ ένα 35% έπασχαν από διαβήτη και περίπου 33% αντιμετώπιζαν σοβαρές καρδιολογικές παθήσεις.
Όλα αυτά σημαίνουν ότι ο ευπαθής πληθυσμός στην Ιταλία εκτέθηκε μαζικά και πολύ γρήγορα στον ιό, ως αποτέλεσμα της χαρακτηριστικής καθυστέρησης λήψης μέτρων απομόνωσης. Αυτό οδήγησε σε μαζική εισαγωγή αριθμού ηλικιωμένων και επιβαρυμένων ανθρώπων στα νοσοκομεία, με αποτέλεσμα να καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος το σύστημα υγείας. Σε πολλές περιπτώσεις η μηχανική υποστήριξη είναι σωτήρια, αλλά στη γειτονική χώρα πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν μοιραία να παραμένουν αβοήθητοι.
Σύμφωνα με το υγειονομικό Κέντρο Ερευνών της Μπολόνια «GIMBE Foundation», περίπου 100.000 Ιταλοί είχαν μολυνθεί έως τις 17 Μαρτίου -οι περισσότεροι εκ των οποίων νεότεροι και υγιείς- κάτι θα φέρει τελικά το ποσοστό θνητότητας της χώρας στα φυσιολογικά επίπεδα του 2%.