Γράφει ο Γιάννης Μπουρδάλης, https://medium.com/@giannismpourdalis
Η καλύτερη δυνατή αντιμετώπιση του αντίκτυπου της επιδημίας του κοροναϊού είναι ο “περιορισμός των κοινωνικών επαφών” (προσπάθεια να αποδοθεί ο όρος “social distancing” στα ελληνικά).
Συνοπτικά: Ο περιορισμός των κοινωνικών επαφών θα μειώσει το ρυθμό μετάδοσης του ιού. Χωρίς τα μέτρα κάθε ασθενής μεταδίδει σε 2,3 κατά μέσο όρο ανθρώπους. Αυτός ο αριθμός θέλουμε να γίνει όσο το δυνατόν πιο κοντά στο 1. Αν δηλαδή κάθε ασθενής μεταδίδει μόνο σε 1 άνθρωπο ο αντίκτυπος της πανδημίας μπορεί να ελεγχθεί. Να μειωθεί δηλαδή ο αριθμός των ανθρώπων που θα βρίσκονται στο νοσοκομείο κάθε μέρα, ο οποίος είναι και ο καθοριστικότερος παράγοντας για να μειωθούν και οι θάνατοι από τον κοροναϊό.
Στην Ελλάδα λαμβάνονται μέτρα περιορισμού των κοινωνικών επαφών, κάθε μέρα πιο αυστηρά, για να συμμορφωθούν οι πολίτες με την οδηγία “Μένουμε Σπίτι”.
Θεωρούμε ότι ο αγγλικός όρος “social distancing” εξηγεί πολύ καλά τι πρέπει να κάνουμε. Κρατάμε πάντα μια απόσταση. Πως θα γίνει αυτό; Όταν δεν χρειάζεται να μετακινηθούμε (δηλαδή όταν δεν έχουμε να πάμε στη δουλειά, ή στο φαρμακείο ή στο super market) δεν το κάνουμε. Αυτό θα δημιουργήσει αποστάσεις μεταξύ μας, ώστε ο ιός να μην μπορεί να μεταδοθεί με τον ίδιο τρόπο.
Με αυτό το κείμενο δανειζόμενοι την πολύ καλή επεξεργασία του κύριου Harry Stevens θα δείξουμε πώς ακριβώς καθυστερεί ο ρυθμός μετάδοσης του ιού με την εφαρμογή των μέτρων αυτών.
Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί για την προσομοίωσή του μια πόλη 200 κατοίκων και θεωρεί για λόγους απλοποίησης ότι κανένας άνθρωπος δεν πεθαίνει από τον ιό. Επίσης επισημαίνει ότι τα ανθρώπινα δίκτυα επικοινωνίας είναι ΠΟΛΥ πιο πολύπλοκα από την προσομοίωση. Παρόλα αυτά θεωρούμε και εμείς ότι μπορούν να δείξουν ότι η διατήρηση αποστάσεων μειώνει σημαντικά το ρυθμό διασποράς του ιού.
Οι πορτοκαλί βούλες αντιστοιχούν στους ασθενείς, οι πράσινες στους υγιείς και οι ροζ σε όσους έχουν αναρρώσει.
Περίπτωση 1:
Δεν λαμβάνεται κανένα μέτρο περιορισμού των ανθρώπινων επαφών.
Η πορτοκαλί καμπύλη που αναπαριστά τον αριθμό των αρρώστων φτάνει γρήγορα στη μέγιστη τιμή της και στη συνέχεια μειώνεται καθώς οι ασθενείς αναρρώνουν.
Περίπτωση 2:
Λαμβάνονται μέτρα περιορισμού κοινωνικών επαφών: Οι άνθρωποι που χρειάζεται να μετακινούνται ή που ΑΨΗΦΟΥΝ ΤΑ ΜΕΤΡΑ αναπαρίστανται με τις βούλες που κινούνται. Οι υπόλοιποι με τις σταθερές. Υποθέτουμε εδώ ότι 7 στα 8 άτομα του πληθυσμού εφαρμόζουν τα μέτρα.
Η μείωση του ύψους της καμπύλης και ο χρόνος που δίνεται στο σύστημα υγείας να ανταπεξέλθει είναι εντυπωσιακά μεγαλύτερος.
Περίπτωση 3:
Ας δούμε τώρα τι θα γίνει αν τα μέτρα περιορισμού των κοινωνικών επαφών είναι πιο χαλαρά ή μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων ΑΡΝΕΙΤΑΙ να τα εφαρμόσει. Υποθέτουμε εδώ ότι 6 στα 8 άτομα του πληθυσμού εφαρμόζουν τα μέτρα.
Η κατάσταση είναι ενδιάμεση αλλά αρκετά καλύτερη από το ανεξέλεγκτο της πρώτης περίπτωσης. Η διαφορά από την περίπτωση 2 όμως μπορεί να είναι ζωτικής σημασίας ιδιαίτερα σε χώρες με αδύναμα συστήματα υγείας.
Συγκριτικά οι καμπύλες:
Σημειώσεις:
1. Η προσομοίωση με την περίπτωση των θανάτων θα είχε τελίτσες να εξαφανίζονται. Είναι δύσκολο να γίνει όμως εκτίμηση που να μας βοηθάει να εξάγουμε συμπεράσματα όταν η θνητότητα στη χώρα μας είναι δύσκολο να εκτιμηθεί (εξαρτάται σε τεράστιο βαθμό από την επιτυχία των μέτρων και από την ετοιμότητα του συστήματος Υγείας)
2. Η προσομοίωση δεν περιέχει την περίπτωση των “superspreaders”, ανθρώπων δηλαδή που μεταδίδουν τον ιό σε πολύ περισσότερα άτομα από τον μέσο όρο των 2.2. Αυτό συνέβη στην περίπτωση του 31ου ασθενή στη Ν. Κορέα όπως πολύ ωραία παρουσιάζεται στο κείμενο αυτό. Η ύπαρξη τέτοιων ασθενών κάνει πιο ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ την εφαρμογή μέτρων όπως στην περίπτωση 2.
“Μένουμε σπίτι” λοιπόν όχι μόνο για να μην κολλήσουμε εμείς, αλλά αντιμετωπίζοντας τον εαυτό μας ως πιθανό φορέα/ασθενή μειώνουμε τη πιθανότητα να κολλήσουμε κάποιον άλλον. Δεν ρισκάρουμε να γίνουμε ο ασθενής 31 της Ν. Κορέας.
Το κάνουμε για να δώσουμε τη δυνατότητα στο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό να κάνει το έργο του ώστε να σωθούν ανθρώπινες ζωές. Όχι μόνο των ανθρώπων που κινδυνεύουν περισσότεροαπό τον κοραναϊό, αλλά και όλων των υπόλοιπων, οι οποίοι σε περίπτωση υπερφόρτωσης του συστήματος υγείας δεν θα μπορέσουν να έχουν την νοσοκομειακή φροντίδα που χρειάζονται.
Περισσότερα θέματα υγείας εδώ.
Περισσότερα θέματα υγείας εδώ.