Οι βασικότεροι λόγοι για τους οποίους γράφει κανείς ένα βιογραφικό σημείωμα είναι:
- για να βρει μια θέση εργασίας
- για να γίνει γνωστός για τη δουλειά του παρουσιάζοντας πληροφορίες για τη ζωή και το έργο του
Α. Βασικά στοιχεία βιογραφικού σημειώματος
ονοματεπώνυμο
|
Αναφέρουμε το ονοματεπώνυμο του προσώπου.
Ευγένιος Τριβιζάς, Άλκη Ζέη, Αγγελική Βαρελλά κ.ά.
|
τόπος και ημερομηνία γέννησης
|
Αναφέρουμε τον τόπο και την ημερομηνία γέννησης.
Αθήνα 1950, Εδιμβούργο 1936, Λέσβος 1820 κ.ά.
|
τόπος κατοικίας
|
Αναφέρουμε τον τόπο κατοικίας.
στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, Λονδίνο, Παρίσι κ.ά.
|
οικογενειακή κατάσταση
|
Αναφέρουμε την οικογενειακή του κατάσταση.
άγαμος, παντρεμένος, ορφανός από πατέρα κ.ά.
|
σπουδές
|
Αναφέρουμε τις σπουδές του.
αρχαιολογία στη Σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών, Γαλλική φιλολογία στο πανεπιστήμιο της Σορβόννης κ.ά.
|
επαγγελματική εμπειρία
|
Αναφέρουμε την επαγγελματική εμπειρία του ατόμου.
στην Εθνική τράπεζα ως υπάλληλος, σε Δημοτικό σχολείο ως δάσκαλος, στο Θέατρο Τέχνης κ.ά.
|
τιμητικές διακρίσεις
|
Αναφέρουμε αν έχει λάβει τιμητικές διακρίσεις.
βραβείο νόμπελ, κρατικό βραβείο δηγήματος, επίσημος διδάκτορας του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ.ά.
|
συγγραφικό έργο
|
Αναφέρουμε το συγγραφικό έργο του.
Εδώ γράφουμε το σύνολο των έργων ενός συγγραφέα, το οποίο ονομάζεται αλλιώς και εργογραφία. Ο τρόπος με τον οποίο γράφουμε τα έργα είναι ο παρακάτω:
Όνομα βιβλίου (κόμμα) Περιοχή έκδοσης (κόμμα) Εκδοτικός οίκος (κόμμα) Χρονολογία (τελεία)
Το καπλάνι της βιτρίνας, Αθήνα, Θεμέλιο, 1966.
|
Γ. Γραμματική ενός βιογραφικού σημειώματος
Τα παρακάτω στοιχεία θα κάνουν πιο ενδιαφέρουσα την αφήγησή σου.
Μέρη του λόγου
|
Χρήση
|
Παραδείγματα
|
ρήματα σε παρελθοντικούς χρόνους σε γ΄ ενικό πρόσωπο
|
δείχνουν ότι μιλάς για γεγονότα που ανήκουν στο παρελθόν
|
Γεννήθηκε...., Σπούδασε......, Έζησε...... κ.ά.
|
ρήματα σε ιστορικό ενεστώτα
|
ζωντανεύουν το κείμενό σου
|
το έργο του έχει πρωτοτυπία, γράφει εξαιρετικές νουβέλες κ.ά.
|
Παράδειγμα βιογραφικού σημειώματος:
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (1851-1911)
Κορυφαίος διηγηματογράφος. Γεννήθηκε και πέθανε στη Σκιάθο, όπου έμαθε και τα πρώτα γράμματα. Φοίτησε, έπειτα, σε γυμνάσια της Χαλκίδας, του Πειραιά, και της Αθήνας. Μεγάλος, το 1874, τελείωσε τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου, όπου και φοίτησε χωρίς ποτέ να πάρει πτυχίο· αναγκάστηκε νωρίς να στραφεί στο βιοπορισμό. Έτσι εργάστηκε ως δημοσιογράφος μεταφραστής σε διάφορες εφημερίδες.
Χρονικά, ανήκει στη γενιά, του 1880, αν και έμεινε έξω από τους αγώνες και τις αγωνίες αυτής της γενιάς, στην οποία, πολλά, οφείλει η λογοτεχνία μας. Κρατήθηκε μακριά, από τις φιλολογικές ζυμώσεις της εποχής του: φιλολογικοί καβγάδες, γλωσσικό ζήτημα, νέοι φιλολογικοί προσανατολισμοί φαίνεται να τον αφήνουν ασυγκίνητο. Αυτό όμως είναι εντελώς εξωτερικό. Ο Παπαδιαμάντης έχει το δικό του κόσμο, και σύμφωνα μ' αυτόν πλάθει το δικό του έργο. Στα μεγάλα, φιλολογικά, προβλήματα του καιρού του δίνει τις προσωπικές του λύσεις. Γι 'αυτό και μένει μόνος στα γράμματα χωρίς εταίρους και απογόνους. Όπως μόνος έμεινε και στη ζωή· μόνος και ιδιότυπος.
Το ίδιο ιδιότυπο είναι και το έργο του· είναι επηρεασμένο από τη ζωή του: Ο Παπαδιαμάντης καταγόταν από φτωχή οικογένεια· ήταν γιος ιερέα· το περιβάλλον του σπιτιού του ήταν θρησκευτικό· του ίδιου η ζωή υπήρξε ασκητική· ήταν ο κοσμοκαλόγερος, όπως τον είπαν, ο άγιος των ελληνικών γραμμάτων. Αυτή λοιπόν η μυστική ζωή του σφραγίζει το έργο του, που είναι εμπνευσμένο από τη Σκιάθο: οι ήρωές του, απλοί ναυτικοί, ευσεβείς χριστιανοί, γυναίκες, παιδιά, γέροι, ιερείς, κινούνται στο χώρο του νησιού, όπου κινήθηκε και ο ίδιος, όταν ήταν παιδί. Τα διηγήματα του δεν έχουν πάντα πλοκή και δέσιμο. Είναι αφηγήσεις απλές.
Η γλώσσα του είναι κι αυτή ιδιότυπη· είναι η γλώσσα του Παπαδιαμάντη· μια γλωσσική ποικιλία, που συναιρεί και ζωντανεύει μέσα της γλωσσικά στοιχεία παρμένα από τη δημοτική, την καθαρεύουσα, τα εκκλησιαστικά βιβλία και από το ιδίωμα της Σκιάθου. Ωστόσο έχει μουσικότητα και γοητεία.
Έργα του: “Οι Έμποροι των εθνών” (μυθιστόρημα), “Η Φόνισσα” (νουβέλα), “Όνειρο στο κύμα” (διήγημα), “Υπό την βασιλικήν δρυν” (διήγημα), “Φτωχός άγιος” (διήγημα), “Σταχτομαζώχτρα” (διήγημα), “Στο Χριστό στο κάστρο” (διήγημα) και άλλα πολλά διηγήματα, περίπου διακόσια.
Περισσότερο εκπαιδευτικό υλικό για το Δημοτικό εδώ.