Ο Αποστόλης Ζυμβραγάκης γεννήθηκε το 1988 στην Αττική. Είναι πτυχιούχος του τμήματος Φιλοσοφίας – Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση. Eργάζεται ως φιλόλογος Μέσης Εκπαίδευσης, ενώ από το 2011 έχει δημιουργήσει τη δημοφιλή ψηφιακή πλατφόρμα http://e-didaskalia.blogspot.gr με πλούσιο δωρεάν εκπαιδευτικό υλικό για όλες τις τάξεις του ελληνικού σχολείου. Το 2021 κυκλοφόρησε το βιβλίο του "Όλη η ύλη των Νέων Ελληνικών Γ' Λυκείου μέσα από 100+ ερωτήσεις και απαντήσεις", ενώ την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε η ποιητική του συλλογή "Επαναπροσδιορισμός".
Επιλεγμένα ποιήματα από την ποιητική συλλογή «Επαναπροσδιορισμός» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις 24γράμματα.
Μάσκες
Έφτασε η εποχή που οι άνθρωποι
κυκλοφορούν με μάσκες.
Τους κοιτώ και αναρωτιέμαι:
Είναι απόκριες;
Είναι άρρωστοι;
Είναι φοβισμένοι;
Μπα!
Τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα
και ανακαλώ μία-μία τις εμπειρίες μου
πάντα οι άνθρωποι φορούσαν μάσκες.
Αλλαγές
Απ’ όλες τις αλλαγές
που έχουν συμβεί στη γλώσσα
αυτή που πιότερο με προβληματίζει
είναι η κατάργηση
του πρώτου πληθυντικού προσώπου.
Η σημασία της γραμματικής
Μην απαξιώνετε τη γραμματική.
Πρέπει να μάθουμε καλά
να διαχειριζόμαστε τις πτώσεις.
Κυρίως τις δικές μας.
Περιορισμοί
Δεν τους φοβάμαι τους περιορισμούς
μονάχα τρέμω μην τους συνηθίσω
και πώς μετά θα δραπετεύσω
από φυλακή με ανοιχτή την πόρτα;
Το λάθος
Έχουν και τα λεξικά λάθη.
Βάζουν την ανάγκη
πιο πάνω
απ’ την αξιοπρέπεια.
Συμβιβασμοί
Αν κάποτε επιτρεπόταν
κι ήταν κάπως εφικτό
από τον πλούτο της ελληνικής
όλα θα τα ασφάλιζα
εκτός από μια λέξη·
«Συμβιβασμός».
Έτσι που να μην ξέραμε
ποτέ μας τι θα πει
και πάντα να διεκδικούσαμε
για εμάς μονάχα το καλύτερο.
Αν
Αν τα λόγια σου είχαν γεύση
θα έβαζες στο στόμα σου τόση πίκρα;
Αν οι πράξεις σου γύρναγαν σ› εσένα
θα ενεργούσες τόσο σκληρά και άδικα;
Αν η συνείδησή σου είχε μάζα
θα τη φόρτωνες με τόσο βαριές τύψεις;
Αν η ζωή σου ήταν χρυσός
θα την ξόδευες τόσο άσκοπα;
Αν δε λεγόσουν άνθρωπος
είσαι σίγουρος ότι θα ήσουν;
Αναίσχυντοι
Κι αφού κανείς δεν ντράπηκε
για όσα έκανε
ή για όσα έβλεπε
άλλοι να κάνουν
ντράπηκε η ίδια η ντροπή
και ντροπιασμένη
δεν εμφανίστηκε ποτέ
ξανά ανάμεσά μας.
Παιδικά παραμύθια
Μάθαμε από μικροί
να φοβόμαστε τον λύκο
και αγνοούμε τη ζημιά
που προκαλούν τα πρόβατα.
Μάθαμε από μικροί
να θαυμάζουμε πριγκίπισσες
και αγνοούμε το έργο
που προσφέρουν οι υπηρέτριες.
Μάθαμε από μικροί
να περιμένουμε το παράλογο θαύμα
και αγνοούμε πως αυτό
χτίζεται με λογική εργασία.
Μάθαμε από μικροί
να αναμένουμε τον σωτήρα
και αγνοούμε τη δύναμη
που έχουμε σαν συνεργαστούμε.
Μάθαμε από μικροί
να πιστεύουμε παραμύθια
και αγνοούμε την αλήθεια
της πραγματικής ζωής.
Λύκος
Δεν είναι η πανσέληνος
που με κάνει να ουρλιάζω
αυτή απλώς δίνει την αφορμή να βγεις
και να μʼ ακούσεις.
Δεν είναι αγριάδα αυτή που κρύβεται
στο βλέμμα μου
είναι μια απέραντη μελαγχολία μοναξιάς.
Αυτήν την τόσο φωτεινή νύχτα
δε βγαίνει ουρλιαχτό φόβητρου
αλλά κραυγή απελπισίας
που δεν έχω συντροφιά να μοιραστώ
το φως της.
Κάποτε ήμουν άνθρωπος
συζητούσα με ανθρώπους
ερωτευόμουν ανθρώπους
αγαπούσα ανθρώπους.
Σήμερα είμαι λύκος
δε βρίσκω άνθρωπο να μιλήσω
και ουρλιάζω μόνος
δε βρίσκω άνθρωπο να ερωτευτώ
και μαραζώνω στο σκοτάδι
δε βρίσκω άνθρωπο να αγαπήσω,
όλα γίνονται για το φαΐ.
Όχι, δεν ήμουν πάντα λύκος.
Πρώτα ήμουν άνθρωπος και
οι άνθρωποι μʼ έκαναν λύκο.
Ίσως είναι και καλύτερα·
μπορεί να μη βρίσκω άνθρωπο
αλλά γεμάτος ο τόπος από πρόβατα.
Εξιδανίκευση
Και μόλις έφτασε στην Ιθάκη
ο Οδυσσέας κατάλαβε πως
η μεγαλύτερη τιμωρία
που του επέβαλε ο Ποσειδώνας
ήταν ότι του επέτρεψε να επιστρέψει
και να σταματήσει να ονειρεύεται
μια εξιδανικευμένη πατρίδα.
Ρίζες
Και ρώταγε ο μαθητής αγανακτισμένος:
«Γιατί να μάθουμε Ιστορία;
Πού μας χρησιμεύουν τα Αρχαία;
Σε τι ωφελεί η Αντιγόνη;»
Και ο δάσκαλος δεν είχε απάντηση
να δώσει.
Τον πήρε από το χέρι, τον πήγε στο δάσος
και απλώς του έδειξε τα δέντρα.
Ο δάσκαλος δεν είχε απάντηση να δώσει
γιατί την απάντηση τη δίνει η ίδια η φύση:
Τίποτα δεν αναπτύσσεται
με κομμένες ρίζες.
Απόδειξη ύπαρξης
Σ’ έναν κόσμο που καταρρέει
από τις αμφιβολίες των ιδεών
αναζητώ τη σταθερή αναφορά μου.
Σε σκέφτομαι
κι αυτή η πράξη
είναι ό,τι μου απέμεινε.
Σε σκέφτομαι, άρα υπάρχω.
Έλλην έμπορος εν
Βαβυλωνία 600 π.Χ.
Επί βασιλείας Ναβουχοδονόσορα Β´
βρέθηκε στη Βαβυλωνία
ένας Έλληνας έμπορος.
Η πολλή βαβούρα που επικρατούσε
στην πολυπολιτισμική αγορά
έφερνε στ’ αυτιά του ηχορύπανση.
Κι ενώ ήταν ζαλισμένος και απελπισμένος
από την ξεκούρδιστη φασαρία
ξάφνου άκουσε από μια γωνιά
μια μελωδική μουσική.
Παρασυρμένος από τον ευχάριστο ήχο
ακολούθησε τις μαγικές νότες
μέχρι που έφτασε στην πηγή τους.
Τρεις Έλληνες είχαν ανοίξει διάλογο.
Ώρα μηδέν
Δίπλα μας γεννιούνται παιδιά
σε ερείπια
βομβαρδισμένων μαιευτηρίων.
Μεγαλώνουν βυζαίνοντας αίμα
από τα στήθια
των νεκρών μητέρων τους.
Παίζουν με ματωμένες σφαίρες
εμποτισμένες από τα σώματα
των σκοτωμένων πατέρων τους.
Μαθαίνουν τα πρώτα τους γράμματα
διαβάζοντας ημερήσια κηδειόχαρτα
με την ελπίδα να μη βρουν εκεί
τον αγνοούμενο αδερφό τους.
Δίπλα μας πνίγονται παιδιά
σε θάλασσα πλαστής ελπίδας
ακίβδηλου υγρού νεκροταφείου
απεγνωσμένων ψυχών.
Ευτυχώς, δίπλα μας.
Κι έτσι, ατάραχοι
γυρίζουμε την πλάτη και το βλέμμα
ατενίζοντας ανέμελοι προς την άλλη μεριά
και συνεχίζουμε την ονειροπόληση
της δυτικής ευδαιμονίας.
Τέρατα
Μην τα φοβάσαι
τα τέρατα, καρδιά μου.
Εμείς συνυπάρχουμε
με ανθρώπους.
Υπάρχει μεγαλύτερος
κίνδυνος;