Μια φορά και έναν καιρό, στην άκρη του φεγγαριού καθότανε μια μικρή νεράιδα. Κάθε βράδυ έβλεπε τη γη και τραγουδούσε όμορφα τραγούδια στα παιδιά, ύπνο να έχουνε γλυκό. Καθώς τραγουδούσε το φεγγάρι κολυμπούσε πάνω από θάλασσες και άφηνε τα χρυσά του σχέδια πάνω στα νερά.
Σε εκείνα τα όμορφα νερά βαρκούλες έβγαιναν μικρές και παραγάδια ρίχνανε κάθε βράδυ. Στην αρχή η νεράιδα νόμιζε ότι ήταν άστρα του νερού έτσι όπως φέγγιζαν μέσα στη νύχτα. Ένα βράδυ, όμως, άκουσε από μία βαρκούλα όμορφη μουσική να της χαϊδεύει τα μαλλιά. Ησύχασε για λίγο και αφέθηκε στην όμορφη μουσική που έβγαινε από το βιολί.
Σιγά-σιγά αποκοιμήθηκε ακούγοντας την μουσική και είδε στον ύπνο της ένα παλικάρι με γαλάζια μάτια σαν τη θάλασσα να παίζει το βιολί, με βλέμμα χαμένο στα παιχνίδια του νερού και του φεγγαριού.
Σαν ξύπνησε μόνο μια σκέψη υπήρχε στο μυαλό της, να γνωρίσει τον νέο που έπαιζε το βιολί. Μα η νεράιδα δεν είχε κατέβει ποτέ από το φεγγάρι και δεν ήξερε πώς να το κάνει. Σκέφτηκε, σκέφτηκε, αλλά τίποτα δεν της ερχόταν στο μυαλό και στενοχωρημένη άρχισε να κλαίει. Άκουσε το κλάμα της το φεγγάρι και τη ρώτησε γιατί είναι στενοχωρημένη.
Εκείνη του εξήγησε.
-Για αυτό στενοχωριέσαι; Θα γλιστρήσεις πάνω στα παιχνίδια που κάνω με τηνθάλασσα και θα πας να τον βρεις. Μόνο πρόσεχε! Μπορείς να πατήσεις μόνο πάνω στα χρυσαφένια μονοπάτια, αλλιώς θα χαθείς στη θάλασσα.
Η νεραϊδούλα γεμάτη χαρά άρχισε να τραγουδά. Δεν μπορούσε να περιμένει την ώρα που θα φτάνανε στις βαρκούλες. Σαν φτάσανε άκουσε και πάλι την όμορφη μελωδία, ένα γλυκό χαμόγελο χαράχτηκε στα χείλη της. Αφέθηκε στη γλυκιά μελωδία του βιολιού και σιγά-σιγά άρχισε να γλιστρά στο φως του φεγγαριού και πριν το καταλάβει βρέθηκε πάνω στην θάλασσα.
Άρχισε να ακολουθεί τη μουσική μέσα από τα χρυσαφένια μονοπάτια. Κάποια στιγμή βρέθηκε δίπλα στη βάρκα.
Εκείνη την ώρα σήκωσε τα μάτια του ο νέος και την κοίταξε, το βιολί σιώπησε και η μικρή μας νεράιδα άρχισε να τραγουδά το πιο γλυκό τραγούδι που ήξερε. Σε λίγο ήχησε σαν συνοδεία το βιολί.
Και πραγματικά ήταν ό,τι πιο υπέροχο είχε ακουστεί ποτέ και έτσι χαθήκανε μέσα στη θάλασσα η νεράιδα και ο νέος. Ακόμη και σήμερα μπορείτε να ακούσετε την όμορφή μελωδία τους στον παφλασμό των κυμάτων και στο θρόισμα των φύλλων τις νύχτες με πανσέληνο.
Ερωτήσεις:
