Αν θα μπορούσα τον χρόνο πίσω να γυρίσω στον δεκαεφτάχρονο εαυτό μου… Ας είμαστε ειλικρινείς… Αυτή η δυνατότητα δεν υπάρχει. Οπότε, δυστυχώς, δεν μπορώ να δώσω στον εφηβικό μου εαυτό αυτήν την ευκαιρία, να τον συμβουλεύσω να μην παρασύρεται από την αστόχαστη προτροπή των ανέμελων καιρών, να τον καθοδηγήσω σε βήματα μελλοντικής επιτυχίας.
Μα και πάλι, τώρα που το συλλογίζομαι, μία μόνο συμβουλή φτάνει και περισσεύει: Να είσαι πραγματικά ευτυχισμένος. Να κάνεις πράγματα που σε εκφράζουν, πράγματα που σου αρέσουν, πράγματα που δεν σου επιβάλλουν, πράγματα που δεν σε θέτουν σε κίνδυνο ούτε ψυχολογικό ούτε σωματικό. Να συμφιλιωθείς με το σώμα σου, να θέλεις το καλό του. Να συμφιλιωθείς με το πνεύμα σου, μη σταματάς να το καλλιεργείς. Να συμφιλιωθείς με τις επιλογές σου, όλες να είναι αποτέλεσμα συνειδητής περίσκεψης. Να θέσεις έναν στόχο για τη ζωή σου και να μην παρεκκλίνεις όσο αντίξοες κι αν είναι οι συνθήκες , όσες φωνές κι αν σου κραυγάζουν να τον παρακάμψεις. Γιατί η ζωή σού ανήκει. Να επιλέγεις να ζεις την κάθε μέρα με όλη σου την καρδιά. Γιατί ό,τι γράφει δεν ξεγράφει.
Αποστόλης Ζυμβραγάκης
