Κείμενο 1
«Να αποφασίσουμε τι Αστυνομία θέλουμε»
Τι Αστυνομία θέλουμε; Οσο αδυνατούμε να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα, περιστατικά σαν αυτά που συνέβησαν το απόγευμα της Κυριακής στη Νέα Σμύρνη θα επανέρχονται διαρκώς. Οσο παραμένει θολό και ασαφές το πλαίσιο λειτουργίας της, όσο οι κανόνες αστυνομικής επέμβασης παραμένουν σκόπιμα «ελαστικοί», θα διαιωνίζονται οι καταστάσεις αστυνομικής αυθαιρεσίας ή αστυνομικής ανεπάρκειας.
Με την απόφαση να γίνεται η εισαγωγή
στις Σχολές της Αστυνομίας μέσω Πανελλαδικών
Εξετάσεων έγινε ένα σημαντικό βήμα προς την
κατεύθυνση βελτίωσης του αστυνομικού προσωπικού,
όσον αφορά ορισμένα τυπικά προσόντα. Οι κατά
καιρούς αποφάσεις για έκτακτες προσλήψεις
με άλλες διαδικασίες, προφανώς και πελατειακές,
σε σημαντικό βαθμό ακυρώνουν στην πράξη την
προηγούμενη επιλογή.
Σε ένα δεύτερο επίπεδο, το ζήτημα της εκπαίδευσης είναι σημαντικό. Μας έχει απασχολήσει ποτέ ουσιαστικά το περιεχόμενο της παρεχόμενης εκπαίδευσης στις Σχολές Αστυνομίας; Και εδώ επανέρχεται το ζήτημα που αναφέρθηκε προηγουμένως: οι επιτυχόντες στις Σχολές Αστυνομίας φοιτούν σε αυτές για δύο χρόνια, παρακολουθώντας θεωρητικά και πρακτικά μαθήματα. Οι προσλαμβανόμενοι με έκτακτες διαδικασίες περνούν από ταχύρρυθμη, ολιγόμηνη εκπαίδευση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Και ενώ εισάγονται ως προσωπικό ειδικών καθηκόντων, σταδιακά ενσωματώνονται στο κυρίως αστυνομικό σώμα. Διαμορφώνεται έτσι μια αστυνομία δύο ταχυτήτων, με εσωτερική αντιπαλότητα και απαξίωση, με έλλειμμα επαγγελματισμού που αποτυπώνεται στη διαχείριση κρίσεων.
Πέραν αυτών, οι αστυνομικοί που βγαίνουν καθημερινά στους δρόμους γνωρίζουν ότι δεν έχουν ένα σαφές πλαίσιο δράσης. Ο τρόπος που θα κινηθούν, η στάση τους απέναντι σε μια σειρά από περιστατικά συχνά εκπορεύεται από πολιτικά και όχι επιχειρησιακά κριτήρια. Από την απόφαση της εκάστοτε πολιτικής ή φυσικής ηγεσίας να εμφανισθεί λιγότερο ή περισσότερο ανεκτική, λιγότερο ή περισσότερο κατασταλτική, ανάλογα με τις περιστάσεις.
Όλα τα παραπάνω συνθέτουν ένα ιδιόμορφο
περιβάλλον έλλειψης ομοιογένειας, μη επαρκούς
εκπαίδευσης (θεωρητικής και πρακτικής), απουσίας
σαφούς πλαισίου λειτουργίας που, τελικά, το
μόνο που εξυπηρετεί είναι τα διευρυμένα περιθώρια
αυθαιρεσίας. Η αντιπολίτευση κατηγορεί την
κυβέρνηση για κατασταλτικές επιλογές. Το κυνηγητό
των αγροτών από την Κρήτη στα στενά γύρω από
το υπουργείο Γεωργίας, όπου έφθασαν για να διαδηλώσουν,
και οι μονίμως κλειστή πρόσβαση προς το Μέγαρο
Μαξίμου θυμίζουν τις αντίστοιχες επιλογές
και της προηγούμενης κυβέρνησης.
Το μέτωπο κατά της αστυνομικής αυθαιρεσίας είναι καλό και χρήσιμο. Ενα βήμα πιο πέρα θα ήταν ένα μέτωπο όλων των πολιτικών δυνάμεων για να βρεθεί κοινός τόπος στη βελτίωση της Αστυνομίας, με σαφείς κανόνες και πλαίσιο λειτουργίας, που δεν θα επιδέχονται διαρκή αμφισβήτηση και ελαστική ερμηνεία, ώστε να περιοριστούν ανάλογα φαινόμενα.
Δώρα Αντωνίου, «Καθημερινή»
Κείμενο 2
«Εχθρός λαός»
«Για άλλη μια φορά, δυστυχώς, το σύνολο των αστυνομικών πρέπει να αποδείξουμε ότι “δεν είμαστε ελέφαντες”. Να διαχωρίσουμε τη θέση μας από τις τραμπούκικες συμπεριφορές που είδαμε να λαμβάνουν χώρα στη Ν. Σμύρνη και στην περιοχή της Πανόρμου. Συμπεριφορές και πρακτικές που προκαλούν τον αποτροπιασμό και αηδία του απλού εργαζόμενου αστυνομικού, ξεκάθαρα καταδικαστέες από την πλειοψηφία των συναδέλφων.
Οφείλουμε να παραδεχτούμε ως αστυνομικοί ότι με την παρούσα κυβέρνηση έχει ενταθεί η καταστολή και η αυξανόμενη ενασχόληση με πάρεργα άσχετα με την αποστολή μας. Το δείγμα γραφής της πολιτικής που θα ακολουθούσε η κυβέρνηση δόθηκε μόλις ανέλαβε, με έκτακτες προσλήψεις ειδικών φρουρών με ανεπαρκή εκπαίδευση. Αντί οι νέοι ειδικοί φρουροί να ενισχύσουν τα ήδη πολύπαθα Αστυνομικά Τμήματα χρησιμοποιήθηκαν για τη στελέχωση νέων κατασταλτικών ομάδων (ΔΡΑΣΗ) αδιαφορώντας για την εγκληματικότητα, που έχει αυξηθεί στις γειτονιές της Αθήνας και της Αττικής εν γένει. Το επόμενο διάστημα μάλιστα με τις ίδιες διαδικασίες θα στελεχωθεί και η Πανεπιστημιακή Αστυνομία...
Η αυταρχικότητα και η καταστολή ξεκινάει όταν η κυβέρνηση έρχεται αντιμέτωπη με κοινωνικές ομάδες και κοινωνικά προβλήματα. Η συνταγή παλιά, ακολούθησε την πεπατημένη όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων. Από την αποστολή των διμοιριών στη Χίο και στη Λέσβο πέρυσι την ίδια περίπου περίοδο και τις αποτρόπαιες σκηνές που εκτυλίχτηκαν εκεί, την αποστολή διμοιριών στον Εβρο, την άγρια καταστολή σε φοιτητές εργαζόμενους που αντιδρούν στη εφαρμοζόμενη πολιτική, την περαιτέρω εμπλοκή μας στους πλειστηριασμούς κατοικιών, στην αδικαιολόγητη καταστολή στην επέτειο του Πολυτεχνείου, και άλλες αρκετές περιπτώσεις.
Κορωνίδα σ’ όλη αυτή την πορεία, χρήσιμη και για συμπεράσματα για τους συναδέλφους, είναι οι εντολές που είχαμε στη διάρκεια της πανδημίας και στην εφαρμογή των μέτρων. Ειδικά στη δεύτερη φάση από το φθινόπωρο μέχρι και σήμερα, η κυβέρνηση, αντί να ενισχύσει παντί τρόπω το δημόσιο σύστημα Υγείας, αποφάσισε να λαμβάνει μέτρα αντιφατικά και ανεφάρμοστα, να αυξήσει το πρόστιμο και να μας διατάσσει να κυνηγάμε τους πολίτες στα πάρκα και στις πλατείες λες και είναι οι μεγαλύτεροι εγκληματίες. Επιβεβαιώνοντας τους στίχους του τραγουδιού για τον “εχθρό λαό”.
Κλείνοντας, όσο και να προσπαθεί η κυβέρνηση να καταστείλει όποιον διαφωνεί στην πολιτική της, βάζοντας απέναντί του τον απλό εργαζόμενο αστυνομικό, πλανάται. Πλανάται αν νομίζει ότι με αυταρχικότητα και τυφλή καταστολή θα ελέγξει τις κοινωνικές αντιδράσεις. Πλανάται αν θεωρεί ότι ο εργαζόμενος αστυνομικός θα πάει ενάντια στην κοινωνία και στον εργαζόμενο λαό μας».
Δημήτρης Μπανιάς, Ανθυπαστυνόμος, μέλος Δ.Σ. ΠΟΑΣΥ και της Πρωτοβουλίας Αστυνομικών, «Εφημερίδα των Συντακτών
Κείμενο 3
Τι συμβαίνει
Εισαγωγικό σημείωμα: Ο Obie Benson, μέλος
των The Four Tops εμπνεύστηκε το συγκεκριμένο τραγούδι
όταν είδε την βιαιότητα της αστυνομίας απέναντι
σε συγκεντρωμένους που διαδήλωναν ενάντια
στον πόλεμο του Βιετνάμ.
Μητέρα, μητέρα
Υπάρχουν πάρα πολλές από εσάς που κλαίνε
Αδελφέ, αδελφέ, αδελφέ
Υπάρχουν υπερβολικά πολλοί από εσάς που πεθαίνουν
Ξέρεις ότι πρέπει να βρούμε έναν τρόπο
να φέρουμε λίγη αγάπη εδώ σήμερα
Πατέρα, πατέρα,
Δεν χρειαζόμαστε εξέλιξη
Βλέπεις, ο πόλεμος δεν είναι η λύση
Μόνο η αγάπη μπορεί να κατακτήσει το μίσος
Ξέρεις ότι πρέπει να βρούμε έναν τρόπο
Να φέρουμε λίγη αγάπη εδώ σήμερα
Απεργίες και διαμαρτυρίες
Μην με τιμωρείς με βιαιότητα
Μίλα μου, ώστε να μπορείς να δεις
Ω, τι συμβαίνει
Τι συμβαίνει
Ναι, τι συμβαίνει
Αχ, τι συμβαίνει
Εν τω μεταξύ
Συνέχισε, μωρό μου
Συνέχισε
Συνέχισε
Πατέρα, πατέρα, ο καθένας σκέφτεται ότι είμαστε λάθος
Ω, αλλά ποιοι είναι αυτοί για να μας κρίνουν
Μόνο επειδή τα μαλλιά μας είναι μακριά
Ξέρεις ότι πρέπει να βρούμε έναν τρόπο
Να βρεθεί λίγη κατανόηση σήμερα εδώ
Απεργίες και διαμαρτυρίες
Μην με τιμωρείς με βιαιότητα
Μίλα μου
Ώστε να μπορείς να δεις
Τι συμβαίνει
Ναι, τι συμβαίνει
Πες μου τι συμβαίνει
Θα σου πω τι συμβαίνει
Συνέχισε μωρό μου
Συνέχισε μωρό μου
ΘΕΜΑΤΑ
Α. Να αποδώσετε συνοπτικά τα προβλήματα λειτουργίας της Αστυνομίας, σύμφωνα με τη συντάκτρια του Κειμένου 1 (60-70 λέξεις).
Μονάδες 15
Β1. Να χαρακτηρίσετε ως σωστές ή λανθασμένες τις παρακάτω προτάσεις και να τεκμηριώσετε την επιλογή σας με συγκεκριμένη παραπομπή στα κείμενα:
α. Υπάρχει συγκεκριμένο σχέδιο δράσης των αστυνομικών που βγαίνουν στους δρόμους (Κείμενο 1) ( ).
β. Η μόνη λύση στο πρόβλημα της λειτουργίας της Αστυνομίας είναι να υπάρξει ένα ενιαίο μέτωπο κατά της αστυνομικής βίας (Κείμενο 1) ( ).
γ. Το σύνολο των αστυνομικών καταδικάζει την αστυνομική αυθαιρεσία (Κείμενο 2) ( ).
δ. Τα κοινωνικά προβλήματα και η αντίδραση των κοινωνικών ομάδων οδηγούν την κυβέρνηση στην υιοθέτηση αυταρχικών πρακτικών (Κείμενο 2) ( ).
ε. Η τυφλή καταστολή δεν ελέγχει τις κοινωνικές αντιδράσεις (Κείμενο 2) ( ).
Μονάδες 10
Β2α. Να αξιολογήσετε:
α. τη σχέση του τίτλου του Κειμένου 1 με το περιεχόμενό του,
β. την επικοινωνιακή του αποτελεσματικότητα.
Μονάδες 10
Β2β. Ποιος είναι ο ισχυρισμός του συντάκτη του Κειμένου 2 στην τρίτη παράγραφο; («Η αυταρχικότητα ... περιπτώσεις»). Πώς ενισχύει τον ισχυρισμό του;
Μονάδες 10
Β3. Ο συντάκτης του Κειμένου 2 κλείνει την τέταρτη παράγραφό του με την εξής αναφορά: «Επιβεβαιώνοντας τους στίχους του τραγουδιού για τον “εχθρό λαό”». Πώς καταλήγει σε αυτήν τη διαπίστωση; (50-60 λέξεις).
Μονάδες 10
Γ. Ο στιχουργός προτρέπει τον δέκτη να συνεχίσει. Πώς εκλαμβάνετε αυτήν την προτροπή του, συσχετίζοντάς τη με το βασικό θέμα του Κειμένου 3; Να γράψετε την προσωπική σας ανταπόκριση σε αυτήν την προτροπή (150-200 λέξεις).
Μονάδες 15
Δ. Με αφόρμηση τα κείμενα που διαβάσατε, αποφασίζετε να γράψετε ένα άρθρο για τον τύπο της περιοχής σας. Στο συγκεκριμένο άρθρο αναφέρετε τους λόγους που παρατηρείται αυξημένη αστυνομική βία και τους τρόπους άμβλυνσής της (300-350 λέξεις).
Μονάδες 30
Περισσότερα κριτήρια αξιολόγησης εδώ.
Επιμέλεια: Αποστόλης Ζυμβραγάκης, φιλόλογος - M.Ed. ειδικός παιδαγωγός, συγγραφέας.
