"Αγαπητά μου παιδιά,
Γνωρίζω καλά ότι είστε σε μία ηλικία που θεωρείτε ότι δεν κινδυνεύετε και πολύ από τον κορωνοϊό, αφού αντικειμενικά, αν νοσήσετε, το πιο πιθανό είναι να περάσετε την ασθένεια με ελαφριά συμπτώματα. Ωστόσο, συνυπάρχετε με τους γονείς, τους παππούδες και τις γιαγιάδες σας, οι οποίοι αν νοσήσουν κινδυνεύουν πολύ περισσότερο. Γι' αυτό, υπάρχει ανάγκη να εμβολιαστείτε κι εσείς. Όχι μόνο για τη δική σας προστασία, αλλά και για των άλλων ανθρώπων, ώστε να σταματήσει η ανεξέλεγκτη διασπορά του ιού, να θωρακιστούμε όσο μπορούμε από αυτόν και να επιστρέψουμε όσο το δυνατόν περισσότερο γίνεται στη γνωστή μας καθημερινότητα".
Δυστυχώς, τα λόγια αυτά δεν ειπώθηκαν ποτέ προς τη νέα γενιά από την ηγεσία του τόπου μας. Αντ' αυτού, στην προσπάθειά της να πείσει τους νέους να εμβολιαστούν, ακούστηκε κάτι σαν: "Τσιμπήστε τα 150 ευρώ και τσιμπηθείτε με ένα εμβολιάκι...".
Θλίβομαι πολύ, όχι μόνο γιατί η νέα γενιά απαξιώνεται λες και δεν κατανοεί την κατάσταση, λες και νοιάζεται μόνο για τον εαυτό της, αλλά και για την απαξίωση της ίδιας της Πολιτείας μέσα από τον δικό της λόγο. Η Πολιτεία συν τοις άλλοις είναι και φορέας αγωγής, διαπαιδαγωγεί και διαμορφώνει νοοτροπίες και αξίες. Τι αξία κατάφερε να περάσει με αυτή τη στάση της; Τίποτα περισσότερο πέρα από μια επικίνδυνη ατομικιστική θεώρηση του κόσμου, στην οποία τα πάντα εξαγοράζονται για το προσωπικό όφελος, για την ικανοποίηση του υλικού ευδαιμονισμού μας. Τίποτα περισσότερο πέρα από το "άνοιγμα" του πελατειακού κράτους σε "νέα αγορά". Τίποτα περισσότερο πέρα από την υιοθέτηση του μότο "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα", που ποικίλες φορές εξαγνίζει τις ανηθικότητες στο βωμό του αποτελέσματος.
Το πρόβλημα οξύνεται ακόμα περισσότερο, αν σκεφτεί κανείς τη συγκυρία που υπήρχε. Με αφορμή την πανδημία θα μπορούσε να καλλιεργηθεί μια πανανθρώπινη αξία, στην οποία στεκόμαστε αλληλέγγυοι, με απόλυτο σεβασμό στον συνάνθρωπό μας που ανήκει σε ευπαθή ομάδα και κάνουμε τα πάντα, ώστε να τον προστατεύσουμε. Αδιανόητη η ελαφρότητα με την οποία πετάχτηκε η ευκαιτία αυτή στον κάλαθο των αχρήστων. Δυστυχώς, στη νέα τάξη πραγμάτων, μας εξαγοράζουν και μας πωλούν σαν να είμαστε εμείς τα πράγματα.
Για το e-didaskalia.blogspot.gr, Αποστόλης Ζυμβραγάκης, Φιλόλογος - M.Ed Ειδικός Παιδαγωγός - Συγγραφέας.
