Στα παιδικά μας χρόνια, εκείνη την ανέμελη εποχή που το μόνο που μας ένοιαζε πραγματικά ήταν πόσα κουλούρια θα βρούμε στα τυρογαριδάκια μας, πέρασαν απ’ τα χέρια μας πολλά και διάφορα «αληθινά» παιχνίδια, άλλα αδιάφορα και άλλα... αξιομνημόνευτα. Ορίστε δέκα από αυτά, λοιπόν, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι...
Παταπούφα μίλα μου
Η Παταπούφα ήταν ένα στρουμπουλό κοριτσάκι με χρωματιστή αφάνα, μαγουλάρες και φακίδες, μια κουκλίτσα κατάλληλη για αγκαλιές την ώρα του ύπνου, λόγω της ικανότητάς της να αφηγείται ιστοριούλες μέσω ενός μικρού δίσκου. Εξού και το «μίλα μου». Κυκλοφορούσε σε διάφορες ενδυματολογικές και χρωματολογικές εκδοχές, αλλά και σε αγορίστικη έκδοση, με το προφανές όνομα Παταπούφης.
Bibi-bo
Η Bibi-bo, μία ελληνικής κατασκευής κούκλα, ήταν η αγαπημένη επιλογή των κοριτσιών προτού η Barbie και η Sindy κατακτήσουν την αγορά των fashion dolls. Όπως οι πιο διάσημες ανταγωνίστριές της, είχε κι αυτή μία ντουλάπα με ένα πλήθος από ρούχα και αξεσουάρ για ν’ αλλάζει τακτικά, ανάλογα με την περίσταση. Σε αντιστοιχία με τη Barbie, είχε και σύντροφο (ή «καλό φίλο», όπως έγραφε στο κουτί), τον γοητευτικό μαυρομάλλη Τζον-Τζον που την πήγαινε βόλτες στα μαγαζιά και διακοπές στα νησιά.
Σκορ 4
Διαχρονικό παιχνίδι στρατηγικής για μικρούς και μεγάλους που, στα αναλογικά χρόνια, τουλάχιστον, υπήρχε σε κάθε σπίτι, έστω και με μερικές μάρκες χαμένες. Ένας όρθιος πίνακας με «τροφοδοσία» από επάνω, όπου οι δύο παίκτες στοίβαζαν τις μάρκες τους μέχρι να κάνουν πρώτοι το «τέσσερις στη σειρά», οριζοντίως, καθέτως ή διαγωνίως.
Playmobil
Ας το παραδεχτούμε, εντυπωσιακά τα Lego, αλλά ακριβά και, άλλωστε, εμείς είχαμε αγαπήσει την απλότητα των Playmobil, που και να χάναμε κανένα, δεν σήμαινε τίποτα, αφού έβρισκες μέχρι και στο ψιλικατζίδικο της γειτονιάς. Φιγούρες, αξεσουάρ και σκηνικά κάθε είδους, ώστε αγόρια και κορίτσια να στήνουν τους φανταστικούς τους κόσμους χωρίς να χρειάζονται δίπλωμα μηχανικού.
Τίκι Τάκα Μπουμ
Επιτραπέζιο ταχύτητας και ακρίβειας, μια αναλογική ευκαιρία για εξάσκηση στον συγχρονισμό χεριού-ματιού την εποχή που οι μεγαλύτεροι έπαιζαν φλίπερ, το Τίκι Τάκα Μπουμ ήταν απ’ τα παιχνίδια που δεν έλειπε από κανένα σπίτι. Ένας πίνακας με τρύπες σε διάφορα σχήματα, εικοσιπέντε τουβλάκια για τις τρύπες κι ένα χρονόμετρο με εκνευριστικό τίκι-τάκα ήχο που μετρούσε αντίστροφα. Αν δεν προλάβαινες να γεμίσεις, ο πίνακας τιναζόταν προς τα πάνω… Μπουμ!
Ευχούληδες
Τα κουκλάκια με τα μεγάλα μάτια, τα πεταχτά αυτιά, το φουντωτό μαλλί και το τυχερό πετράδι στον αφαλό που έκαναν την επανεμφάνισή τους την τελευταία δεκαετία ως ήρωες κινουμένων σχεδίων, είχαν κατακτήσει τον κόσμο πολλές δεκαετίες πριν. Κάποια στιγμή, είχαν κατακτήσει και τις καρδιές των ελληνόπουλων που τα μάζευαν σωρηδόν και το βράδυ, πριν κοιμηθούν, έτριβαν το πετράδι για να πραγματοποιηθεί η ευχή τους, όπως πρόσταζε και η διαφήμιση.
Super Domino
Παιχνίδι για όλη την οικογένεια, που καμία σχέση δεν είχε με τα περισσότερα της εποχής, αφού απαιτούσε υπομονή, ψυχραιμία και δημιουργικότητα. Τουβλάκια στημένα όρθια, το ένα πίσω απ’ το άλλο, σε όποια τρελή διάταξη μπορούσε ο καθένας να φανταστεί, με ποικίλα αξεσουάρ για πιο εξτραβαγκάνζα κατασκευές, τα οποία έστηνες, μόνο και μόνο για να τα δεις να γκρεμίζονται εντυπωσιακά με το ακούμπημα του δαχτύλου σου στο τελευταίο! Και φτου κι απ’ την αρχή.
Melody Pops
Το μοναδικό, ίσως, βρώσιμο παιχνίδι στην ιστορία (κυκλοφορεί ακόμη, παρεμπιπτόντως, όπως τα περισσότερα), το καθόλου μελωδικό γλυφιτζούρι-σφυρίχτρα που ήθελε δύο χέρια για να κάνει τη δουλειά του κυκλοφορούσε στα σχολικά διαλείμματα και τρέλαινε όσους δεν είχαν μαγευτεί απ’ την ικανότητα του να συνδυάζει δύο πράγματα που αγαπά κάθε υγιές παιδί: τον θόρυβο και τη ζάχαρη.
Σπιρτούλης
Κόντρα σε κάθε σημερινή αρχή παιδαγωγικής που απαγορεύει ρητά την έκθεση του παιδιού στη συνήθεια του καπνίσματος, στα... πέτρινα χρόνια της παιδικής μας ηλικίας, κάθε παιδί που σεβόταν τον εαυτό του διέθετε ένα κουτί σπίρτι το οποίο αποτελούσε την κούνια ενός παχουλού μωρού. Ο σατανικός νους που διάλεξε να συνδυάσει βρέφη με είδη καπνιστού αγνοείται.
Ιχνογραφίες μόδας
Δεν μπορεί να μην τις θυμάστε! Οι ιχνογραφίες μόδας βρίσκονταν σε όλα σχεδόν τα σπίτια με μικρά κορίτσια και τα έκαναν να φαντασιώνονται με πάθος ότι, όταν μεγαλώσουν, θα γίνουν η Κοκό.