Σήμερα, έχουμε τη χαρά και την τιμή να μας συστηθεί η Ρόζα Βλαχογιάννη στη στήλη "Νέοι λογοτέχνες".
Βιογραφικό σημείωμα:
Γεννήθηκα όπως όλες οι ευαίσθητες ρομαντικές ψυχές με ισόποσες δόσεις τρέλας και φαντασίας ενάντια σε μια δυσβάστακτη πεζή πραγματικότητα…
Ενίοτε προσγειώνομαι, μα οι επιπτώσεις αυτής της διαμάχης συνήθως είναι οδυνηρές και όχι χωρίς κόστος…Αυτό όμως έχει και τα καλά του γιατί στο μεσοδιάστημα αυτών των στιγμών δημιουργώ στίχους…
Έχουμε και λέμε λοιπόν: Μια ψυχή γεννημένη αρχές του '70,κάπου στην Αθήνα, σε ένα μικροαστικά στενό περιβάλλον, ήσυχο παιδί με άπιαστα όνειρα, αιθεροβάμων, λαχταρούσα από τότε αποδράσεις …Η προσφυγή στην ποίηση μονόδρομος…Το λύκειο τελείωσα αριστούχος, μα βαριόμουν αφόρητα τις σπουδές και το καταναγκαστικό διάβασμα… Και ποιος πάνω στην εφηβεία του ξέρει επακριβώς τι θέλει να κάνει για όλο το υπόλοιπο της ζωής του, θα μου πεις…
Έτσι πήγα σε μια δημόσια σχολή, τουριστικής κατεύθυνσης, περισσότερο για να λέω ότι κάτι έκανα…
Για βιοποριστικούς λόγους ξεκίνησα να εργάζομαι ως πωλήτρια σε καταστήματα καλλυντικών, και εφόσον είδα ότι το'χω με την επικοινωνία και αγαπώ αυτό που κάνω, είπα να το εξελίξω και το παρόν με βρίσκει ως αισθητικό σε ένα κεντρικό φαρμακείο.
Εδώ όμως υπάρχει ένα αλλά…
Και όπως θα'λεγε ο ποιητής ,άλλα είναι αυτά που αγαπώ, αλλού γι αλλού ξεκίνησα…
Τα κενά στη ζωή του καθένα οφείλουν να γεμίζουν και ενώ έγραφα αραιά και που από τα 18 μου, κάτι η καραντίνα κάτι το μέσα μου που φώναζε, ξέσπασα στο χαρτί δημιουργικά, θέλω να πιστεύω…
Στο αίμα μου κυλάνε πλέον μόνο ποίηση και μουσική…Δε μπορώ χωρίς αυτά τα δύο, δεν μπορώ να ζήσω διαφορετικά…
Λατρεύω την ποιητική ματιά του Βρεττάκου, αγαπημένο μου ποίημα είναι η Μεταρσίωση…Και φυσικά το Ιδανικός και Ανάξιος Εραστής του Καββαδία.
Αγαπώ επίσης την Καιτούλα τη Γώγου και σαν στάση ζωής και σαν ποιήτρια…Μαζί με όλες τις ευαίσθητα καταραμένες ποιητικές φωνές, Καρυωτάκη, Λαπαθιωτη,Πολυδούρη κ.α.
Διαβάζω ότι ποίηση πέφτει στα χέρια μου, αδηφάγα μπορώ να πω…
Μου αρέσουν και οι ρεαλιστικές ιστορίες του Μπουκόφσκι και όχι μόνο…
Γράφω ότι ώρα να’ναι,απολαμβάνοντας ν ‘ακούω αγαπημένες μουσικές…Από Depeche Mode μέχρι Tom Waits…
Θεραπεία μου είναι η μουσική και φάρμακό μου η ποίηση…Δε μπορώ χωρίς το φάρμακό μου…Και ως γνωστόν δεν υπάρχει φαρμακείο για τις ψυχές που διανυκτερεύουν…
Ξέχασα να συστηθώ, με λένε Ρόζα Βλαχογιάννη…
Ποιήματα
Διαίρεση
Εγώ : Αιώνια παιδί
στη δίνη των καιρών.
Ανείπωτα ξένο
στο Εδώ και Πάντα.
Η αλήθεια μου: Πιο στέρεη από γρανιτένιο
βράχο.
Τα κλαδιά της ρίζες χωμένες
στο μίτο της ψυχής
απειλούν - ανύποπτες στιγμές-
να πνίξουν τους αθώους.
Τα δάκρυά μου: Ανήλεο σφυροκόπημα
σε κάθε λέξη.
Γράφω μ' αίμα
νοτισμένους στίχους.
Η ζωή μου: Ένα ταξίδι ανηφόρα.
Δρομολογώ με κόπο,
άλλη μια μέρα.
Τα όνειρά μου: Δραπέτες
μιας πεζής πραγματικότητα,
δραπέτες
ενός άχαρου νόμου.
Και η φαντασία; Αιμορραγεί
στη μέγγενη
ανείπωτων προσδοκιών,
στο ακάνθινό μου στέμμα.
Copyright ©️ Ρόζα Βλαχογιάννη all rights reserved, 2020.
Οξύμωρο
Κουβαλώ ξάγρυπνα φεγγάρια ,
ανήσυχα όνειρα ,
όλα μου τα υπάρχοντα
στο έμπα της καρδιάς.
Κουβαλώ το οξύμωρο,
ομίχλη και λιακάδα .
Προχωρώ κρατώντας με
στο σύθαμπο του κόσμου.
Κουβαλώ μάχες και ήττες,
φόβο και λύτρωση.
Μειδιώ κοιτώντας με
να παίζω στο παράλογο.
Πολεμώ τις ανάσες μου,
μετρώ πληγές νικώντας με.
Σκόρπια τα καρφιά μου,
μαύρα τριαντάφυλλα.
Κουβαλώ το οξύμωρο,
όλα μου τα υπάρχοντα
σε μια ερώτηση κρυμμένα.
Να μ’ αφήσω ή ν' αφεθώ
στην Ειμαρμένη;
Copyright ©️ Ρόζα Βλαχογιάννη all rights reserved 2020.
Άξιον Απορίας
Από τι υλικό
φτιάχνονται τα όνειρα
και μεταγγίζουν προσδοκίες
στις φλέβες της καρδιάς;
Ριζώνουν στην επιθυμία
ατσάλι
ν' αδημονεί το Αδύνατο!
Σαν άυλα σύννεφα
ταξιδεύουν ευχές
στα πέρατα της Ύπαρξης!
Γιγαντώνουν
τους λιλιπούτειους
σε αγέρωχους ήρωες!
Και αλίμονο στους ανυπότακτους…
Εκείνοι σπαράζουν
στα σωθικά τους
για όσα δεν έζησαν.
Copyright ©️Ρόζα Βλαχογιάννη all rights reserved 2020.
Αγρυπνία
Στα ιδρωμένα της σεντόνια ξαγρυπνούν άσβεστοι πόθοι,
ανάσα μ' ανάσα πυρακτώνουν στίχους,
καίνε βουβό θυμίαμα στο Νυχτέρι της Αγάπης
και μια τεράστια πανσέληνος αλυχτά απειλητικά στην προσμονή…
Copyright ©️ Ρόζα Βλαχογιάννη all rights reserved, 26/ 5/2021.
Ανεκπλήρωτο
Στις αμμουδιές της λήθης ξεβράστηκε το Ανεκπλήρωτο.
Βούλιαξε στις θάλασσες αδικοχαμένων ερώτων,
ρίγησε στο βλέμμα της βουβό
και από μύρια κύματα,
θλίβεται ξέμπαρκο μ' ένα γιατί
στη φυλακή μου.
Εγκατάλειψη
Στ’ ακροδάχτυλα της μνήμης, ο χρόνος λύγισε.
Εξαϋλώθηκαν οι στιγμές που πίστεψαν στον ήλιο,
σκίρτησε το χαμόγελο στην προδοσία και αφέθηκε.
Απέμειναν λίγα στιχάκια στο τετράδιο
και κάποιοι μόνοι εραστές απελπισμένοι…
Copyright ©️ Ρόζα Βλαχογιάννη All rights reserved, Μάιος 2021.
Υπάρχει Ακόμη
Ενόσω υπάρχει ακόμη αστείρευτο πηγάδι,
θ' αλιεύω στίχους μ' αμετανόητο ζήλο,
μετουσιώνοντας - με πόνο και πικρή σοφία -
ανεξάντλητη δυστυχία σ’ αναλαμπές χαράς.
Κάθε που εξορμώ στα μυστηριακά του βάθη,
για μια ακόμη κατάβαση ως τον πάτο,
οι θησαυροί του αράδα απαντέχουν
ν' αναδυθούν στο Αιώνιο Φως με δύναμη: οι Λέξεις.
Αξίζει αυτή η μετάληψη στη θεία κοινωνία.
Ενόσω υπάρχει ακόμη του προσκυνητή η άγρια δίψα,
να ελευθερωθεί απ’ το φόβο σε ουράνια πελάγη,
να φυγαδεύσει την ορμή του σε χιλιάδες κύματα!
Ακόμη, ακόμη θα υπάρχει.
Ενόσω ακούω το γέλιο απ’ τα γάργαρα νερά του,
ενόσω κυλά η πηγή - στέρεη φλέβα - στο αίμα μου,
ακόμη θα υπάρχει.
Ενόσω προσδοκώ Ανάσταση στην κρήνη της Αιωνιότητας,
ενόσω αναδύομαι στο Φως του Αναπάντεχου Εγώ!
Copyright ©️ Ρόζα Βλαχογιάννη All rights reserved
Μόνο Ένα
Τα κομμάτια της ζωής μου
θα τα μαζέψω όλα
και ύστερα θα τα κρύψω
στα σκεπάσματα της μοναξιάς μου.
Απ' το Χρόνο μόνο ένα θα γυρέψω,
την ανέμελη ηχώ
του παιδικού μου γέλιου,
τα αθώα μάτια
της μικρής μου ασημαντότητας.
Copyright ©️Ρόζα Βλαχογιάννη all rights reserved, 2021.
Ερωτικό
Ρεμβάζω μόνη
σ' όλες τις κάμαρες της
απουσίας σου.
Περιπλανιέμαι
σε μυστικούς δαιδάλους κρυφογελώντας.
Αν ήσουν εδώ
θα σε κρατούσα σφικτά
να με γλυτώσεις.
Copyright ©️ Ρόζα Βλαχογιάννη All rights reserved, 2021.
Μια στάλα αγάπης
Μια στάλα αγάπης
χύθηκε απ' το μισογεμάτο μου ποτήρι
και ήταν αρκετή
ν’ αδειάσει η ζωή και ο κόσμος όλος.
Στέρεψαν οι πηγές σου ουρανέ,
βυθίστηκαν τα όνειρα στο έρημο βλέμμα.
Στο ρηχό κατώφλι σου
στέκομαι ημιθανής.
Για μια στάλα αγάπης
καρτερώ ακόμα…
Copyright ©️ Ρόζα Βλαχογιάννη all rights reserved, 2021.