Η Ήρα Βλάχου γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Έχει σπουδάσει παιδαγωγικά και έχει επάρκεια στην ελληνική νοηματική γλώσσα. Έχει δουλέψει σε δημόσιους και ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς καθώς και σε ΔΙΕΚ.
Το 2020 κυκλοφόρησε το πρώτο της λογοτεχνικό βιβλίο με τίτλο “Η Αλλαγή” από τις εκδόσεις 24 γράμματα και ακολούθησαν το παραμύθι “Ο γιατρός του γέλιου” και το βοήθημα για σπουδαστές των ΙΕΚ “Απαντήσεις στην Τράπεζα Θεμάτων του ΕΟΠΠΕΠ” στην ειδικότητα Βοηθών Βρεφοκόμων.
Τον Μάιο κυκλοφόρησε το βιβλίο της “Gemini” από τις εκδόσεις Υδροπλάνο.
Η ΑΛΛΑΓΗ
Περίληψη βιβλίου:
Η δημοσιογράφος χτύπησε βιαστικά το κουδούνι.
“Συγνώμη που άργησα, δεν έβρισκα το σπίτι”, είπε στον άντρα που άνοιξε την πόρτα.
“Δεν πειράζει, δεσποινίς μου, περάστε. Σας είπα και στο τηλέφωνο ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε τη συνέντευξη μέσω skype.”
“Ήθελα να σας δω από κοντά...”
“Όλοι θέλουν να με δουν από κοντά”, είπε ο άντρας χαμογελώντας, “ακόμα και αυτοί που με χλευάζουν θέλουν να με δουν από κοντά... να πω στη σύζυγο να μας φτιάξει δυο καφεδάκια;”
“Είναι εδώ η σύζυγος;”
“Δεν με αφήνει ποτέ μόνο μου με νεαρές κυρίες. Με ζηλεύει πολύ και όχι άδικα”, συνέχισε ο άντρας ευδιάθετα, άλλωστε όπως βλέπετε, και η φύση, αλλά κυρίως η επιστήμη, έχουν κάνει θαύματα πάνω μου!”
“Θα ήθελα να κάνω και σε εκείνη δυο ερωτήσεις, αλλά πρώτα θέλω να μιλήσω μαζί σας. Να μου πείτε τα πάντα! Και κυρίως, πώς αποφασίσατε να κάνετε μια τέτοια αλλαγή...”
“Όλα θα σας τα πω... πρώτα όμως θα ήθελα να πω στον κόσμο να αλλάζει. Να αλλάζει την εμφάνισή του, να αλλάζει το μέσα του. Βέβαια, δεν μπορούν να κάνουν όλοι τη δική μου αλλαγή”, τόνισε ο άντρας γελώντας, αλλά όλοι μπορούμε να αλλάζουμε. Να αλλάζουμε απόψεις, συναισθήματα, να αλλάζουμε το λάθος με το σωστό και το σωστό με το λάθος. Μόνο οι αλλαγές μάς εξελίσσουν, μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους, μας πήγαίνουν παραπέρα”, είπε στο τέλος και άρχισε να ξετυλίγει το νήμα της ζωής του.
Από τη συγγραφέα:
Το βιβλίο “Η Αλλαγή” πραγματεύεται μια εγχείρηση αλλαγής φύλου. Μια γυναίκα χειρουργείται και γίνεται άντρας. Εστιάζει στηναποδοχή του κεντρικού ήρωα από τον περίγυρό του αλλά και από τον ίδιο του τον εαυτό. Το μήνυμα που θέλω να περάσω είναι ότι, αφού μπορεί να γίνει μια τόσο μεγάλη και ριζική αλλαγή, τότε σίγουρα και εμείς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε και να επιλύσουμε τα όποια προβλήματα μπλοκάρουν τη ζωή και την καθημερινότητά μας
Μικρό απόσπασμα από το βιβλίο:
[...] Δεν έπαψα όμως στιγμή να νιώθω αγόρι στο σώμα κοριτσιού. Είναι λάθος της φύσης και πρέπει να το διορθώσω. Εγώ θέλω να το κάνω. Για μένα. Μόνο για μένα. Ξέρω πως, και όταν το διορθώσω, πάλι δε θα είμαι άνδρας. Θα είμαι κάτι άλλο... Εγώ θα ξέρω πως έχω ζήσει δυο ζωές: Μία σαν αγόρι στο σώμα κοριτσιού και μία που θα ζω σαν άνδρας, που δε θα ξεχάσει ποτέ πως κάποτε υπήρξε κορίτσι. Λάθος της φύσης, αλλά και ένα προνόμιο που δεν το έχουν πολλοί... Δε συμφωνείς;”
Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΤΟΥ ΓΕΛΙΟΥ
Περίληψη:
Ήταν εξαιρετικός επιστήμων ο κύριος Γελάκος! Με σπουδές στο εξωτερικό. Ήξερε τη γυμναστική του γέλιου, δηλαδή όταν οι άκρες των χειλιών τραβιούνται στο πλάι και μετά επιστρέφουν στη θέση τους και ένα και δύο με ρυθμό, επαναλαμβάνουμε την άσκηση μέχρι να μην μπορούμε να κρατηθούμε από τα γέλια. Ήταν σπουδαίος επιστήμων ο κύριος Γελάκος! Κι ας μη γελούσε ποτέ…
Από τη συγγραφέα:
Ο κύριος Γελάκος είναι ο γιατρός της Γελαστούπολης. Σε αυτόν πήγαιναν τα παιδιά όταν έχαναν το γέλιο τους. Όταν έβγαιναν από το ιατρείο, δεν μπορούσαν να σταματήσουν το γέλιο, αλλά ούτε και να θυμηθούν πώς καταφερε ο γιατρός να τα κάνει να γελάσουν, όταν μάλιστα ο ίδιος δεν γελούσε ποτέ. Τα προβλήματα ξεκινουν όταν κακιά μάγισσα της πόλης κλέβει τα γέλια των παιδιών.
Ένα παραμύθι για το γέλιο που είναι πηγή ζωής για μικρούς και μεγάλους!
Απόσπασμα από το βιβλίο:
[...] Μερικοί έλεγαν πως ο κύριος Γελάκος έκανε τον κλόουν, οι ασθενείς έσκαγαν στα γέλια κι έτσι γίνονταν καλά. Αλλά πώς να κάνει ο κύριος Γελάκος τον κλόουν αφού δεν γελούσε ποτέ;
Άλλοι έλεγαν πως, ο κύριος Γελάκος έλεγε ανέκδοτα, οι ασθενείς ξεραίνονταν στα γέλια κι έτσι γίνονταν καλά. Αλλά πώς να πει ο κύριος Γελάκος ανέκδοτα αφού δεν είχε αστεία φωνή;
Ένα ήταν το σίγουρο και αυτό το ήξεραν όλοι. Πως κάπου μέσα στο ιατρείο του, ο κύριος Γελάκος έκρυβε το μυστικό όπλο του γέλιου. Ένα πανίσχυρο όπλο που το χρησιμοποιούσε σε πολύ ειδικές περιπτώσεις, δηλαδή όταν ο ασθενής ήταν πάρα πολύ στενοχωρημένος. Αλλά ποιό ήταν αυτό το πανίσχυρο όπλο; Κανείς δεν ήξερε…
ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ ΘΕΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΕΟΠΠΕΠ στην ειδικότητα ΒΟΗΘΟΣ ΒΡΕΦΟΚΟΜΟΥ
Από τη συγγραφέα:
Είναι μια συλλογική δουλειά με τις συναδέλφους Δέσποινα Λαμπρινίδου – Γούναρη, Μαριάνθη Παπάδη και Μαριάνθη Πλειώνη.
Το βοήθημα αυτό απευθύνεται κυρίως στους σπουδαστές των ΙΕΚ στην συγκεκριμένη ειδικότητα, αλλά και σε νηπιαγωγούς καθώς επίσης και σε όποιον αγαπάει να ασχολείται με παιδιά.
GEMINI
Περίληψη:
“Να σας ζήσουν, κυρία, να σας ζήσουν! Γερά και δυνατά! Μπορώ να τα δώ; Κουκλάκια είναι! Σας μοιάζουν, κυρία! Ο κύριος είπε πως θα διαλέξετε εσείς ονόματα!”
“Το κορίτσι που ήρθε πρώτο, θα το ονομάσουμε Λίζα. Το αγόρι Αζίλ. Όνομα- καθρέφτης. Όταν κοιτάζονται στα μάτια, να βλέπουν τον εαυτό τους.”
“Αυτό είναι σίγουρο,κυρία! Σαν δυο σταγόνες νερό μοιάζουν! Και μ' ένα σμπάρο, δυο τριγώνια! Θα κουραστείτε λίγο τώρα, αλλά μόλις ξεπεταχτούν, θα ηρεμήσετε!”
“Πάψε, ανόητη! Παιδιά έκανα, όχι κουτάβια! Όταν είσαι γονιός δεν ηρεμείς ποτέ. Αέναος αγώνας είναι η ζωή κι εμείς η αθλητές της.”
Από την συγγραφέα:
Δύο δίδυμα αδέρφια έχοντας ψυχρανθεί στο παρελθόν, συναντιούνται μετά από είκοσι χρόνια.
Ο Αζίλ ζει πλέον στην Κτιμένη Καρδίτσας μαζί με την κατά δεκαπέντε χρόνια μικρότερη σύζυγό του, ενώ η δίδυμη αδερφή του Λίζα, καταφθάνει ξαφνικά από την Αυστραλία και του ζητάει να μείνει μαζί του με την αιτιολογία οτι χήρεψε και πια είναι μόνη της στον κόσμο. Εν τω μεταξύ, η τυχαία – ή μήπως όχι; - άφιξη δύο επισκεπτών στο χωριό, γίνεται η αφορμή να βγουν στο φως μυστηκά που χρόνια ήταν καλά κρυμένα.
Απόσπασμα από το βιβλίο:
“Η Λίζα και ο Αζίλ”, ξεκίνησε να λέει η Λίζα έχοντας ένα πικρό χαμόγελο στα χείλη της, “όνομα- καθρέφτης. Στην αντανάκλαση να βλέπουμε ο ένας τον άλλον. Έτσι ήθελε η μάνα μας. Να είμαστε δεμένοι. Να είμαστε ένα. Και ήμασταν, αδερφέ, θυμάσαι; Όταν ήμασταν βρέφη. Στην ίδια κούνια. Σε εμβρυική στάση, με τα μέτωπά μας κολλημένα, έτσι κοιμόμασταν. Η μάνα μας έλεγε ότι έτσι κοιμόμασταν και την κοιλιά της, θυμάσαι που το έλεγε; Και σαν παιδιά, πάλι το ίδιο. Είδανε και πάθανε οι γονείς μας να μας μάθουν να κοιμόμαστε χώρια! Μας έβαλαν σε διαφορετικά δωμάτια, εσύ όμως, κάθε βράδυ, όταν όλοι είχαν κοιμηθεί, ερχόσουν στο δωμάτιό μου να κοιμηθούμε μαζί. Σε εμβρυική στάση. Με τα μέτωπά μας ενωμένα. Σαν να θέλαμε να δούμε το ίδιο όνειρο. Πώς καταλήξαμε έτσι, αδερφέ;”