ΚΕΙΜΕΝΟ 1
Ξέρω τι έκανες χθες το βράδυ και με ποιους
Ξέρω πού μένει η γάτα σου… Σατανικό το τελευταίο πρότζεκτ του Αμερικανού προγραμματιστή και καθηγητή του Florida State University, Οwen Mundy. Πήρε ως δείγμα ένα εκατομμύριο φωτογραφίες γατιών που βρίσκονται ανεβασμένες σε σάιτ όπως το Instagram, το Flickr και το Twitpic (από τα 15 εκατομμύρια που αυτή τη στιγμή υπάρχουν online με hashtag «cat») και δημιούργησε έναν παγκόσμιο χάρτη με βάση τις συντεταγμένες που βρίσκονταν ενσωματωμένες στα μεταδεδομένα τους, πληροφορίες που οι χρήστες τους «διέρρευσαν» χωρίς να το γνωρίζουν. Όπως πολύ εύστοχα γράφτηκε (refinery29.com), ο Mundy… χάλασε το Ίντερνετ. «Οι άλλοτε αθώες φωτογραφίες μουτρωμένων, γλυκών, χοντρών γατιών που κατακλύζουν τα σάιτ έχουν μετατραπεί σε αξιαγάπητα σύμβολα της παντελούς έλλειψης ιδιωτικότητας που απολαμβάνουμε online». Και, όχι, αυτά δεν συμβαίνουν μόνο «έξω»: στον χάρτη μπορεί να βρει κάποιος 6.584 γάτες με «ελληνικές» διευθύνσεις.
Το θέμα της διασφάλισης της ιδιωτικότητας στην εποχή του Ίντερνετ –που αναδεικνύει το πρότζεκτ του προγραμματιστή– αποτελεί ένα τεράστιο κουβάρι που συνεχώς περιπλέκεται, δεδομένης της τάσης των χρηστών να μοιράζονται λεπτομέρειες για κάθε τους δραστηριότητα. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη επεξεργασία των μεταδεδομένων για να γνωρίζουν φίλοι, γνωστοί, αλλά και άγνωστοί μας πού τρώμε, πού γυμναζόμαστε, πού διασκεδάζουμε –και με ποιους– αφού μόνοι μας ποστάρουμε την πληροφορία με χρήση των πάμπολλων σχετικών εφαρμογών. Μια βόλτα στο Ιnstagram, όπου κατά κανόνα τα προφίλ είναι «ξεκλείδωτα», είναι αποκαλυπτική και για τη διάθεσή μας να φανερώνουμε πολύ περισσότερα από τις συντεταγμένες μας.
Στο πλαίσιο αυτό, ήταν μάλλον κωμική η σπουδή μας να αναπαράγουμε μαζικά στα στάτους μας στο Facebook κείμενο που δήθεν απαγόρευε στον Μαρκ Ζάκεμπεργκ να μοιραστεί τα προσωπικά μας δεδομένα. Το γεγονός ότι επρόκειτο για οφθαλμοφανή απάτη (hoax) απλώς αποκάλυψε τα κενά μεγάλης μερίδας των χρηστών στο θέμα της προστασίας των προσωπικών στοιχείων που μοιράζονται. Οι νεότεροι, πάντως, μοιάζει να κρατούν πιο σφιχτά τα ηνία της online ζωής τους. Σε έρευνα για το «Facebook και την Ιδιωτικότητα» που πραγματοποίησε πρόσφατα η SMG, ομάδα ερευνητών του Τμήματος Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Πανεπιστημίου Αθηνών, υπό τον καθηγητή κ. Στέλιο Παπαθανασόπουλο, σε δείγμα 291 φοιτητών 18-26 ετών από όλες τις πανεπιστημιακές σχολές της Αττικής, προέκυψε ότι οι νέοι ενδιαφέρονται για τον έλεγχο των προσωπικών τους δεδομένων και καταβάλλουν προσπάθειες για να τα προστατεύσουν. Μεταξύ άλλων βρέθηκε ότι μόνο το 22% των χρηστών απαντάει θετικά σε αιτήματα φιλίας από «αγνώστους», από τους οποίους το 40,9% μόνο όταν έχουν κοινούς φίλους. Στην πλειοψηφία τους, οι χρήστες διατηρούν ημι-δημόσιους λογαριασμούς, με το 41% να έχει ρυθμίσει το προφίλ του να είναι ορατό από «φίλους φίλων». Το 39% έχει επιλέξει να είναι ορατό μόνο σε συγκεκριμένους «φίλους».
Οι περισσότεροι φαίνεται να αξιοποιούν τις δυνατότητες που τους προσφέρει το μέσο για την προστασία των προσωπικών τους δεδομένων, με δημοφιλέστερες την αφαίρεση κάποιας επισήμανσης (untag) που έχει γίνει στο προφίλ τους (92,1%), την προσαρμογή των ρυθμίσεων απορρήτου (91,4%) και την απόκρυψη ή διαγραφή αναρτήσεων από τον τοίχο τους (88,7%). Πάντως, 30,9% των χρηστών δηλώνουν ότι δεν διαβάζουν την πολιτική ιδιωτικότητας των ιστοσελίδων που επισκέπτονται και 21,3% ότι συνήθως αδιαφορούν. Γνωρίζουν, ωστόσο, ότι με την εγγραφή στο Facebook δημοσιοποιούν φωτογραφίες τους, τη λίστα των φίλων τους, πληροφορίες για τα πράγματα που κάνουν και τα μέρη που επισκέπτονται, το επάγγελμά τους κ.ο.κ. «Οι χρήστες, παρά τις ανησυχίες που εκδηλώνουν ή τις επιφυλάξεις που έχουν σχετικά με τον τρόπο που το Facebook διαχειρίζεται τα προσωπικά τους δεδομένα, θεωρούν ότι διατηρούν κατ’ αρχήν τον έλεγχο αυτών μέσα από την αξιοποίηση των ρυθμίσεων απορρήτου, αλλά και ελέγχοντας το περιεχόμενο που δημοσιεύουν», σχολιάζουν οι ερευνητές. «Παρόλο που οι ίδιοι αναγνωρίζουν ότι δημοσιεύουν προσωπικά τους δεδομένα, αυτό δεν φαίνεται να τους δημιουργεί μεγάλη ανασφάλεια».
Γιάνναρου, Λ. (02.12.2014). «Ξέρω τι έκανες χθες το βράδυ και με ποιους». Η Καθημερινή.
ΚΕΙΜΕΝΟ 2
Η ιδιωτική ζωή στο διαδίκτυο
Η ιδιωτικότητα παραγκωνίζεται στο όνομα της ασφάλειας και πολλοί μάλιστα το επικροτούν. Πώς είναι δυνατόν να μου παραβιάζουν την ζωή και, γνωρίζοντάς το, όχι μόνο να το δέχομαι σιωπηλά αλλά και να το επικροτώ;
Το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή αναπτύσσεται ως «εν εξελίξει» δικαίωμα, το οποίο έχει γίνει υποκείμενο συζητήσεων τις τελευταίες δεκαετίες και, με την εξέλιξη του ίντερνετ, ακόμη περισσότερο στον 21ο αιώνα. Γενικότερα με την διεύρυνση των συστημάτων τεχνολογίας (κάμερες, δορυφόροι κλπ.) έχει τεθεί σε αμφισβήτηση το κατά πόσο διαφυλάσσεται η ιδιωτικότητα του ατόμου, κυρίως δε με την εισαγωγή στην πληροφοριακή και ψηφιακή εποχή τα δεδομένα χρηστών εύκολα διαρρέουν. Τα δίκτυα πολλαπλασιάζονταν, παρά την προσπάθεια και την υπόσχεση διαχειριστών, τα δεδομένα των πολιτών κινδυνεύουν διαρκώς.
Καταρχάς είναι αδύνατο για κάποιον να περιηγηθεί στο διαδίκτυο χωρίς να αφήσει «ηλεκτρονικά ίχνη». Οι πληροφορίες των διευθύνσεων τις οποίες έχει επισκεφτεί ο χρήστης είναι εμφανείς και στον φορέα φιλοξενίας (hoster), καθώς και στον πάροχο του ιντερνέτ. Παρά τις όποιες προσπάθειές του να διαγράψει τα δεδομένα περιήγησής του, το μόνο που μπορεί να κατορθώσει είναι η διαγραφή τους από τον προσωπικό του υπολογιστή, τα δεδομένα στο διαδίκτυο παραμένουν.
Είναι γνωστή η δραστηριότητα των χάκερ και των λοιπών καλοθελητών που επιδιώκουν υποκλοπή δεδομένων, στοιχείων λογαριασμών ή τη δημιουργία ψευδών λογαριασμών και ιστοσελίδων με σκοπό την απόσπαση πληροφοριών. Κυριότερες αναφορές γίνονται σε περιπτώσεις κλοπής κωδικών σε πιστωτικές / χρεωστικές κάρτες που οδηγούν σε άδειασμα λογαριασμών των «θυμάτων». Ταυτόχρονα, ακόμη και τυπικά ασφαλείς ιστοσελίδες κινδυνεύουν με διαρροή πληροφοριών των πελατών τους, με διαδικασίες που ξεφεύγουν από τον έλεγχό τους και διακινδυνεύουν και την δική τους λειτουργία και αξιοπιστία. Ένας ακόμη τρόπος αξιοποίησης των δεδομένων περιήγησης των χρηστών είναι μέσω των επισκέψεών τους στους διάφορους ιστότοπους και, μάλιστα, απόλυτα νομιμοποιημένα.
Εύκολα οι προσωπικές προτιμήσεις καθενός μπορεί να αποτελέσουν αφορμή κέρδους. Οι σελίδες συλλέγουν πληροφορίες για τις μουσικές προτιμήσεις, τις σελίδες αγορών κλπ. και τις συνδέουν με τους χρήστες, ώστε να τους τις παρουσιάσουν ως μελλοντική διαφήμιση. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ακόμη και οι συνήθειες περιήγησης μπορούν να γίνουν προϊόν υποκλοπής και εκμετάλλευσης, νόμιμα μεν, παραμένει υποκλοπή δε. Συγκεκριμένα, αρκετές ιστοσελίδες ζητάνε άδεια χρήσης παρόμοιων δεδομένων και πολλοί χρήστες, εν αγνοία τους, δέχονται τους όρους περιήγησης, ανοίγοντας και τις πόρτες για την παραβίαση της ιδιωτικότητάς τους.
Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη της MCKinsey ιστοσελίδες, οργανισμοί και διαδικτυακές εταιρίες θα πρέπει μάλλον να δώσουν έμφαση στην όρθωση «τοίχου» προστασίας δεδομένων των χρηστών παρά να προσφεύγουν σε επιθετική πολιτική, με τελικό στόχο την προστασία όσων εμπιστεύονται τα δεδομένα τους στις εκάστοτε ιστοσελίδες.
Πώς είναι δυνατόν η χρήση του facebook να είναι δωρεάν, αλλά ως επιχείρηση να ξεπερνάει τα εικοσιοκτώ τρισεκατομμύρια δολάρια τον χρόνο; Απλούστατα, οι διαφημιστές εκμεταλλεύονται την προσωπικότητά σας, καθιστώντας την εμπόρευμα σε πιθανούς αγοραστές. Τα συναισθήματά σας, οι προτιμήσεις σας, οι συνήθειές σας, ο τρόπος ζωής σας ψηφιοποιούνται ως πληροφορίες από την εφαρμογή και πωλούνται στους ενδιαφερόμενους. Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι ο ψηφιακός του χαρακτήρας γίνεται υποκείμενο εμπορεύματος και πολλά ερευνητικά κέντρα πανεπιστημίων και οργανισμών αξιοποιούν τις συσσωρευμένες αυτές πληροφορίες για να εξάγουν γενικευμένα συμπεράσματα σχετικά με την συμπεριφορά των χρηστών και τη νέα μορφή ψηφιακού καπιταλισμού, με βάση έρευνας, την τεχνητή νοημοσύνη.
Ένα σχόλιο στο facebook, μία αγορά σε μία διαδικτυακή σελίδα, κάθε δράση στον κυβερνοχώρο αποτελεί αφορμή κέρδους για τους καιροσκόπους. Τίποτα δεν μπορεί να μείνει αθέατο από το άγρυπνο μάτι του λογισμικού και του ιντερνέτ. Τα δεδομένα που προορίζονται για αποκλειστική χρήση της ιστοσελίδας εύκολα υποκλέπτονται, ο κωδικός της κάρτας σας γίνεται φανερός σε επιτήδειους και οι υποτιθέμενες ανώνυμες περιηγήσεις κάθε άλλο παρά ανώνυμες είναι. Τα ψηφιακά ίχνη δεν είναι φήμη και είναι ανεξίτηλα, γι᾽ αυτό και είναι απαραίτητα τα μέτρα προστασίας από τους χρήστες. Επομένως προτού δημοσιεύεστε, κοινοποιήσετε, μοιραστείτε οποιοδήποτε στοιχείο στο διαδίκτυο σκεφτείτε το καλά, εφόσον βρίσκεται στο ίντερνετ, παύει να είναι ιδιωτικό.
Μαρία Βαγδούτη, www.flowmagazine.gr (διασκευή)
ΚΕΙΜΕΝΟ 3
Εισαγωγικό κείμενο
Ο Τζωρτζ Όργουελ (1903-1950) έγραψε το μυθιστόρημα αυτό στη δεκαετία του 1940 απογοητευμένος τόσο από την εξέλιξη της αστικής δημοκρατίας, όσο και από τα φαινόμενα ολοκληρωτισμού του σταλινικού καθεστώτος στη Σοβιετική Ένωση, στην επανάσταση της οποίας είχε πιστέψει. Πρόκειται για ένα έργο πολιτικής και επιστημονικής φαντασίας που περιγράφει με ζοφερά χρώματα τις προοπτικές για την ελευθερία του ανθρώπου.
«1984»
Ήταν μια λαμπρή κρύα μέρα του Απρίλη, και τα ρολόγια έδειχναν μία η ώρα το μεσημέρι. Ο Ουίνστον Σμιθ, με το πηγούνι χωμένο στο στήθος του προσπαθώντας ν’ αποφύγει τον απαίσιο άνεμο, γλίστρησε μέσ’ από τις γυάλινες πόρτες του Μεγάρου της Νίκης, κουβαλώντας μαζί του κι ένα στρόβιλο σκόνης ανακατεμένης με άμμο.
Ο διάδρομος ανάδινε μια ανάμικτη μυρωδιά από βρασμένο λάχανο και παλιά κουρελιασμένα χαλιά. Στην άκρη του διαδρόμου ήταν καρφωμένη στον τοίχο μια πελώρια χρωματιστή αφίσα. Έδειχνε ένα γιγάντιο πρόσωπο πλάτους περισσότερο από ένα μέτρο: ήταν το πρόσωπο ενός ανθρώπου γύρω στα σαράντα πέντε, μ’ ένα παχύ μαύρο μουστάκι και τραχιά όμορφα χαρακτηριστικά. […] Σε κάθε πάτωμα απέναντι από το ασανσέρ, υπήρχε η ίδια αφίσα με το γιγάντιο πρόσωπο που σε παρατηρούσε από τον τοίχο. Ήταν μια απ’ αυτές τις φωτογραφίες που είναι έτσι φτιαγμένες ώστε τα μάτια να δίνουν την εντύπωση πως σε παρακολουθούν όπου κι αν βρίσκεσαι. Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΔΕΡΦΟΣ ΣΕ ΒΛΕΠΕΙ, έγραφε η λεζάντα από κάτω.
Μέσα στο διαμέρισμα, μια γλυκιά φωνή διάβαζε δυνατά ένα κατάλογο στοιχείων που αφορούσαν την παραγωγή χυτοσιδήρου. Η φωνή ερχόταν από μια μακρόστενη μετάλλινη πλάκα σαν θαμπό καθρέφτη που αποτελούσε μέρος της επιφάνειας του δεξιού τοίχου. Ο Ουίνστον γύρισε ένα διακόπτη και η φωνή εξασθένησε κάπως, αν και οι λέξεις διακρίνονταν ακόμα. Η συσκευή αυτή (τηλεοθόνη την έλεγαν) μπορούσε μεν να σκοτεινιάσει, αλλά δεν υπήρχε τρόπος να την κλείσει κανείς εντελώς. Προχώρησε προς το παράθυρο. […]
Το πρόσωπο με το μεγάλο μουστάκι δέσποζε σε κάθε καίριο σημείο των δρόμων. Υπήρχε μια τέτοια αφίσα στην πρόσοψη του απέναντι σπιτιού. Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΔΕΡΦΟΣ ΣΕ ΒΛΕΠΕΙ, έγραφε η λεζάντα, ενώ τα σκοτεινά μάτια κοίταζαν βαθιά, διαπεραστικά μέσα στα μάτια του Ουίνστον. Κάτω, στο δρόμο μια άλλη αφίσα, ξεσχισμένη στη μια γωνιά παράδερνε σπασμωδικά στον άνεμο, σκεπάζοντας και ξεσκεπάζοντας διαδοχικά τη μοναδική λέξη ΑΓΓΣΟΣ (Αρχικά του Αγγλικός Σοσιαλισμός). Σε μακρινή απόσταση ένα ελικόπτερο έκανε βουτιές ανάμεσα στις στέγες, αιωρείτο στον αέρα σαν μύγα, κι ορμούσε ξανά προς τα εμπρός με μια καμπυλωτή κίνηση. Ήταν η Αστυνομική περίπολος που κατασκόπευε μέσα στα παράθυρα του κόσμου. Οπωσδήποτε, οι περιπολίες δεν είχαν σημασία. Μόνο η Αστυνομία της Σκέψης είχε σημασία.
Πίσω από την πλάτη του Ουίνστον, η φωνή από την τηλεοθόνη φλυαρούσε ακόμα για το σίδερο, και για την υπερκάλυψη του Ενάτου Τρίχρονου Σχεδίου. Η τηλεοθόνη ήταν ταυτόχρονα πομπός και δέκτης. Μπορούσε να συλλάβει κάθε θόρυβο που προερχόταν από τον Ουίνστον, και που ήταν πάνω από το επίπεδο ψιθύρου. Επί πλέον, όσο βρισκόταν μέσα στο οπτικό πεδίο της μετάλλινης πλάκας, οι κινήσεις του μπορούσαν να παρακολουθούνται όπως και ν’ ακούγονται. Βεβαίως, δεν υπήρχε τρόπος να ξέρει κανείς ποια ακριβώς στιγμή παρακολουθούσαν. Το πόσο συχνά ή με ποιο σύστημα συνδεόταν η Αστυνομία της Σκέψης με την κάθε συσκευή, μόνο να το μαντέψει μπορούσε κανείς. Θα μπορούσε ακόμα να διανοηθεί κανείς ότι παρακολουθούσαν τους πάντες συνεχώς. Οπωσδήποτε πάντως μπορούσαν να συνδεθούν με τη συσκευή σου όποτε ήθελαν. Έπρεπε να ζεις –συνήθισες να ζεις (αυτή η συνήθεια είχε καταλήξει να γίνει ένστικτο) με την προϋπόθεση ότι κάθε ήχος που έβγαζες ακουγόταν, και ότι κάθε σου κίνηση παρακολουθείτο, εκτός αν ήταν σκοτάδι.
Ο Ουίνστον εξακολουθούσε να έχει την πλάτη του γυρισμένη στην τηλεοθόνη. Ήταν πιο ασφαλές· παρ’ όλο, που, όπως ήξερε πολύ καλά, ακόμα και μια πλάτη μπορεί να είναι αποκαλυπτική. Ένα χιλιόμετρο μακριά το Υπουργείο Αλήθειας, όπου εργαζόταν, υψωνόταν τεράστιο και άσπρο πάνω από το γυμνό τοπίο. […]
Το Υπουργείο Αλήθειας –ΥΠΑΛ, στη Νέα Ομιλία– είχε χτυπητή διαφορά από κάθε τι που το περιστοίχιζε. Ήταν μια πελώρια πυραμιδοειδής οικοδομή από άσπρο αστραφτερό μπετόν, που από πάτωμα σε πάτωμα υψωνόταν τριακόσια μέτρα στον αέρα. Από τη θέση που στεκόταν ο Ουίνστον, μόλις μπορούσε να διαβάσει στην άσπρη πρόσοψη του κτιρίου τα κομψά γράμματα που σχημάτιζαν τα τρία συνθήματα του Κόμματος:
Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΙΡΗΝΗ
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΚΛΑΒΙΑ
Η ΑΓΝΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΜΗ
Τζωρτζ Όργουελ, «1984», Μετάφραση: Ν. Μπάρτη, από το βιβλίο «Θεματικοί Κύκλοι», σελ. 363-364.
ΘΕΜΑΤΑ
Α. Να αποδώσετε συνοπτικά ποιες συμπεριφορές αποδεικνύουν ότι παραβιάζεται η ιδιωτικότητα στο διαδίκτυο, σύμφωνα με το κείμενο 1 (60-70 λέξεις).
Μονάδες 15
Β1. Να επιβεβαιώσετε ή να διαψεύσετε τους ακόλουθους ισχυρισμούς που αναφέρονται στα κείμενα 1 και 2 γράφοντας για κάθε πρόταση, τη λέξη Σωστό, αν η πρόταση είναι σωστή, ή τη λέξη Λάθος, αν η πρόταση είναι λανθασμένη. Να τεκμηριώσετε την απάντησή σας με αναφορές στα κείμενα.
α. Το ζήτημα της έλλειψης ιδιωτικότητας δεν αφορά την ελληνική πραγματικότητα (κείμενο 1)
β. Οι νέοι στην Ελλάδα, σύμφωνα με την έρευνα, προσπαθούν να προστατεύσουν τα προσωπικά τους δεδομένα. (κείμενο 1)
γ.Η παραβίαση του δικαιώματος στην ιδιωτική ζωή επικροτείται. (κείμενο 2)
δ. Τα προσωπικά δεδομένα γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης με σκοπό το κέρδος. (κείμενο 2)
ε. Παρά το γεγονός ότι η χρήση του facebook είναι δωρεάν αποκομίζει τεράστια κέρδη από την εκμετάλλευση των δεδομένων των χρηστών. (κείμενο 2)
Μονάδες 10
Β2α. Ποια είναι η πρόθεση του συντάκτη του κειμένου 1 στην τρίτη παράγραφο («Στο πλαίσιο...φίλους»); Πώς ο τρόπος πειθούς που χρησιμοποιεί ενισχύει την πρόθεση αυτή;
Μονάδες 10
Β2β. Ο συντάκτης του κειμένου 2 στην τελευταία παράγραφο («Ένα σχόλιο...ιδιωτικό») συμπεραίνει πως οποιοδήποτε στοιχείο δημοσιεύεται στο διαδίκτυο παύει να ειναι ιδιωτικό. Με ποιες διαπιστώσεις καταλήγει σε αυτό το συμπέρασμα;
Μονάδες 10
Β3. «Καταρχάς είναι αδύνατο για κάποιον να περιηγηθεί στο διαδίκτυο χωρίς να αφήσει ηλεκτρονικά ίχνη». Να επαναδιατυπώσετε το παραπάνω απόσπασμα, κάνοντας τις αναγκαίες αλλαγές, ώστε να μετριαστεί ο βαθμός βεβαιότητας του συντάκτη.
Μονάδες 10
Γ. Αξιοποιώντας το εισαγωγικό σημείωμα και σχετικούς κειμενικούς δείκτες του κειμένου 3, να αναδείξετε ποιο είναι κατά τη γνώμη σας το κύριο θέμα του. Πιστεύετε ότι το το θέμα αυτό είναι επίκαιρο; (150-200 λέξεις)
Μονάδες 15
Δ. Πρόκειται να συμμετάσχετε σε εκδήλωση που γίνεται στο πνευματικό κέντρο του Δήμου σας για το διαδίκτυο και την ιδιωτικότητα ως εκπρόσωπος των μαθητών της περιοχής. Στην ομιλία σας να εκθέσετε τις απόψεις σας σχετικά με τους πιθανούς κινδύνους που διατρέχει η ιδιωτική ζωή των χρηστών του διαδικτύου και να επισημάνετε τους τρόπους με τους οποίους οι νέοι μπορούν να θωρακιστούν απέναντι σε αυτούς (350 – 400 λέξεις).
Μονάδες 30
Περισσότερα κριτήρια αξιολόγησης εδώ.
Επιμέλεια: Αποστόλης Ζυμβραγάκης, φιλόλογος - M.Ed. ειδικός παιδαγωγός, συγγραφέας.
