Ο Γιώργος Κούφος γεννήθηκε το 1967 στην Άρτα και μεγάλωσε στην Μεγαλόπολη Αρκαδίας μέχρι τα 18 του χρόνια όπου και ήρθε στην Αθήνα για να σπουδάσει στην σχολή εμπορικού ναυτικού. Το 1993 μπαίνει στην σχολή της ΔΕΗ όπου εργάζεται μέχρι το 2012. Είναι Πατέρας δυο παιδιών και άνθρωπος της καθημερινής πάλη. Με έμφυτο το χάρισμα από την μητέρα του ο Γιώργος Κουφός άρχισε να γράφει πεζά κείμενα από πολύ μικρός, το 2003 ένα χρόνο μετά τον θάνατο της μοναδικής του αγαπημένης, της Μητέρας, του βρήκε τον τρόπο να ξέχνα όσο μπορεί την θλίψη του μέσα από τον γραπτό λόγο… Λίγα χρόνια αργότερα για τα όμορφα μάτια της κόρης του και του γιού του ξεκινά να γράψει μαζί τους το πρώτο του παραμύθι ‘’Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ’’ που τελειώνοντας το τους το χάρισε με μοναδικό τρόπο , όπως και μοναδικός είναι ο τρόπος της έκφρασης του γραπτού λόγου του που αυτό το χρωστάει στην αγαπημένη μητέρα του .
Είναι αυτή που του εμφύτεψε την αγάπη του στον γραπτό λόγο και την ευαισθησία της ψυχής .
Άλλα έργα που έχει γράψει είναι : ΟΝΕΙΡΟΦΑΝΤΑΣΙΑ Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΒΑΛΙΑ Ο ΣΚΑΝΤΑΛΟΣ ΚΑΙ Η ΖΑΒΟΛΙΤΣΑ ΑΓΓΕΛΟΙ ΣΤΗΝ ΓΗ ΕΡΑΤΩ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΑΤΩ ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΟ και δεν έχει εκδοθεί κανένα μέχρι σήμερα .
Αυτή τη χρονική περίοδο ζει στο χωριό που γεννήθηκε το ΠΑΧΥΚΑΛΑΜΟ ΑΡΤΑΣ όπου και συγγράφει καινούριο έργο.
Τηλέφωνο επικοινωνίας είναι το 6955807570 και η ηλεκτρονική του διεύθυνση είναι η koufosgeorge3@gmail.com
Ποιήματα
Αγάπη πόνος
Είναι που κάνεις πως τα ξέρεις μα δεν ξέρεις
όλα εκείνα που νομίζεις πως θα φέρεις
πάντα μιλάς για πληγωμένο εγωισμό
και μια ψυχή που την πέταξαν στο κενό.
Κάτσε σκέψου κοίτα μάθε δες και ρώτα
δεν είσαι η μόνη που πονάς τώρα σαν πρώτα
είσαι αυτή που θα πληγώνεσαι και θα πληγώνεις
όλα στον μύθο στην ψυχή εσύ στοιχειώνεις.
Μα σαν θα κάτσεις κάποια μέρα να μιλήσεις
το μίσος το άσβεστο από μέσα σου να σβήσεις
να δεις τα γύρω σου όπως είναι όχι πρέπει
και στην καρδιά σου η αγάπη να διαφεντέψει.
Πολλά τα λόγια στου παράλογου την πόρτα
σπασμένη λατέρνα να φαλτσάρει θλιμμένη νότα
τέλειωσε το όνειρο τώρα ρίξαμε αυλαία
άγριο κύμα που χτυπά την προκυμαία.
Μα σαν θα κάτσεις κάποια μέρα να μιλήσεις
το μίσος το άσβεστο από μέσα σου να σβήσεις
να δεις τα γύρω σου όπως είναι όχι πρέπει
και στην καρδιά σου η αγάπη διαφεντέψει.
Εύχομαι πάντοτε όλα όσα σου χω πει
αυτού του παράφρονα αλήθεια να μην βγει
μην δοκιμάσεις το πικρό τούτο ποτήρι
δες έξω ξημέρωσε χτυπάει το ξυπνητήρι.
Αγάπη όμορφη (μπαλάντα)
Είσαι για μένα η ανάσα της ζωής
γλυκό νερό που πίνω μα δεν ξεδιψάω
ήλιος τρανός μες το σκοτάδι της ημέρας
αγάπη όμορφη μόνο εσένα αγαπάω.
Είσαι όλα αυτά που πάντα έψαχνα να βρω
επάνω σου όλα φαντάζουν όμορφα και όλα είναι ωραία
δεν το μπορούσα ούτε και να το σκεφτώ
επάνω σου βρήκα την αγάπη την μοιραία .
Είσαι το αστέρι η ζωή μου είσαι το φως
είσαι τα πάντα που ζητούσα και τα βρήκα
είσαι το αστέρι η ζωή θα στ ορκιστώ
δεν θα σε χάσω είσαι η αγάπη που δεν είχα.
Μέσα στα μάτια σου τώρα βρήκα την ζωή
το άλλο μισό που πάντα έλειπε το βρήκα
είναι τα πάντα σου καλά δες το και συ
εμείς ταιριάζουμε τέτοια ευκαιρία πριν δεν είχα
Είσαι το αστέρι η ζωή μου είσαι το φως
είσαι τα πάντα που ζητούσα και τα βρήκα
είσαι το αστέρι η ζωή θα στ ορκιστώ
δεν θα σε χάσω είσαι η αγάπη που δεν είχα.
Δεν με κατάλαβες
Την ώρα που θα κλείσουνε τα μάτια
την ώρα που θ΄ αρχίσει η σιωπή
φωνή μες το μυαλό μου να γυρίσεις
της μοναξιάς η πόρτα ειν ανοιχτή
Το ξέρω έπεσες σε πλάνη εσύ μεγάλη
πίστεψες λέξεις και κουβέντες μισερές
καθόλου δεν σκέφτηκες αν σου λένε αλήθεια οι άλλοι
την αγάπη μας σκότωσες με κουβέντες κενές .
Δεν με κατάλαβες δεν με κατάλαβες
μες το παιχνίδι τους μπλέχτηκες όλα τα διάλυσες
δεν με κατάλαβες δεν με κατάλαβες
μες το παιχνίδι τους μπλέχτηκες όλα τα διάλυσες .
Κάτσε και σκέψου άμα θέλεις το καλό μας
καθάρισε σκέψεις την καρδιά και τ΄ όνειρο μας
βάλε σε τάξη την αλήθεια αν το θέλεις
διώξε τα ψέματα και την χαρά να φέρεις .
Δεν με κατάλαβες δεν με κατάλαβες
μες το παιχνίδι τους μπλέχτηκες και όλα τα διάλυσες
δεν με κατάλαβες δεν με κατάλαβες
τις δικές σου ευθύνες εσύ δεν ανάλαβες .
Το ξέρω ελπίζω σε κάτι που δεν πρόκειται να γίνει
και μόνος μου κλαίω κάθε νύχτα και πονώ
μες το ποτό μου η μορφή της συντροφιά μαζί μου να τα πίνει
τον πόνο να πνίγω στο τσιγάρο στο ποτό .
Τραύμα (μπαλάντα)
Ειν η καρδία μου
τα μόνα συναισθήματα μου
σκόρπια και μόνα στην σιωπή
κλαίω πονάω
παντού και πάντα σε ζητάω
σπάω φωνάζω σ αγαπώ .
Είναι το τραύμα μου βαθύ κι όλο πονάω
τόσο που πρέπει πάντα να χαμογελώ
ότι αν δω ότι κι αν πω και όπου πάω
τσάμπα ψυχή τζάμπα καρδιά θα σπαταλώ .
ειν η ψυχή μου δυνατή και δεν φοβάμαι
τα πάντα τα αντέχω τώρα όλα τα μπορώ
συνήθισα να είμαι με την μοναξιά μου
γιατί ειν το τραύμα μου βαθύ
βαθύ κι όλο πονώ.
Πρέπει ν αλλάξω
την λογική μου να την φτιάξω
λίγο και μένα να σκεφτώ .
αρκετά πια με σένα
με έπνιξες μέσα στο ψέμα
μακριά σου θα φύγω θα σωθώ .
Είναι το τραύμα μου βαθύ κι όλο πονάω
τόσο που πρέπει πάντα να χαμογελώ
ότι αν δω ότι κι αν πω και όπου πάω
τσάμπα ψυχή τζάμπα καρδιά θα σπαταλώ .
ειν η ψυχή μου δυνατή και δεν φοβάμαι
τα πάντα τα αντέχω τώρα όλα τα μπορώ
συνήθισα να είμαι με την μοναξιά μου
γιατί ειν το τραύμα μου βαθύ
βαθύ κι όλο πονώ.
ειν η ψυχή μου δυνατή και δεν φοβάμαι
τα πάντα αντέχω τώρα όλα τα μπορώ
μακριά θα φύγω εγώ εσένα θα ξεχνάω
μακριά από εσένα που με κάνεις και πονώ
εμένα τώρα πλέον μόνο θ αγαπάω
γιατί κατάληξα μονάχος στην σιωπή
όπου και να μαι πάντα εσένα θ αγαπάω
γιατί ειν το τραύμα μου βαθύ
βαθύ κι όλο πονώ .
Αποτύπωμα πραγματικής αγάπης
Ήρθε λοιπόν η στιγμή που κάθεσαι στο σκοτάδι μόνος χαμένος στις σκέψεις του πάλε ποτέ αναπολώντας όλη εκείνη την ομορφιά που πρόσκαιρα σταμάτησε.
Η ομορφιά σου αυτή της ψυχής σου που είχε απλωθεί παντού στην κάθε στιγμή στο κάθε τι και είναι αυτή που έμεινε ύστερα από τον χαμό σου.
Όχι δεν κλαίω πλέον που έφυγες ……. βουβός ο πόνος μέσα μου να σιγοκαίει άλλοτε σαν μικρή φωτίτσα άλλοτε σαν θυμωμένο ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί.
Φοβερά δυνατά συναισθήματα έχοντας μια παλινδρομική κίνηση με πνιγούν και με αφήνουν.
Το μυαλό σταματημένο σε μια και μοναδική στιγμή ,καληνύχτα σ αγαπάω, αδυνατεί να συλλάβει την ωμη πραγματικότητα.
Δύσκολο πολύ δύσκολο να δεχθείς τον χαμό της αγάπης σου.
Έτσι μένεις βουβός ακίνητος μέσα στα συντρίμμια της ζωής μας, μέσα στα αποκαΐδια της ανείπωτης χαράς που είχαμε και αχνοκαπνιζοντας δημιουργούν ένα εφιαλτικό τοπίο.
Πολύ δύσκολες στιγμές ήρθαν , πικρός γολγοθάς οι μέρες που περνούν μέσα στην σιωπή την μοναξιά, η καρδιά σου πονά αφόρητα, το σώμα σου έχει παραδοθεί σε μια πεισματική άρνηση των πάντων, το μυαλό σου δεν δέχεται τίποτα……… είσαι απλά ένας ζωντανός νεκρός, που απλά έχεις παραδοθεί στην ατέρμονη λογική του χαμού.
Μονό η ψυχή σου αντιδρά, η μόνη ελπίδα για να κρατηθείς να μην χαθείς είναι η ίδια σου η ψυχή , …. σε τραβά από τον βούρκο συναισθημάτων που έχεις βυθιστεί, σε κρατά να μην πέσεις στον γκρεμό του παραλογισμού ,σε αγκαλιάζει τόσο δυνατά για να σε ζεστάνει λίγο από το κρύο που έχει καταλάβει τα πάντα γύρω σου και έτσι συνεχίζεις να ζεις δίχως ουσία σκοπό νόημα.
Οι μέρες περνούν ψάχνοντας αυτά τα τεραστία αναπάντητα γιατί χαμένος μέσα στις αναμνήσεις ,στην ανέλπιστη ελπίδα ότι θα γυρίσεις στα κρύα βραδεία μοναξιάς ……
Φρούδες ελπίδες ότι η χαρά θα αναστηθεί η ομορφιά ,θα ξαναγεννηθεί από τις στάχτες της ,ότι η διαλυμένη ζωή θα ξαναγίνει όπως ήταν……
Η απουσία σου γρανιτένιος βράχος μπροστά μου, αδιαπέραστο τείχος που δεν αφήνει τίποτα να περάσει και έτσι κάθομαι στην γωνιά μου σαν φοβισμένο σπουργίτι , σαν μικρό παιδί που το έχουν μαλώσει , σαν τίποτα να μην μπορεί να μου αλλάξει τον εφιάλτη που ζω .
Περνούν οι μέρες τόσο πεζές τόσο άδειες άηχες άχρωμες ,δίχως να μπορεί να αλλάξει κάτι στην νέα πραγματικότητα που ήρθε και μπαστακώθηκε με το έτσι θέλω, που είναι σαν κακό σπυρί στον κόρφο μου , με πιέζει τόσο βάναυσα τόσο ανηλεώς και ο πόνος μου να γίνεται τεράστιος αβάσταχτος.
Για λίγο καιρό είμαι χαμένος από παντού δεν υπάρχω πλέον για κανέναν , μπορεί το σώμα μου να είναι εκεί και να κάνει τα πάντα μηχανικά δίχως κανένα συναίσθημα ,ενώ η καρδιά μου με την ψυχή μου είναι χαμένες στο ατέρμονο μαγγανοπήγαδο της θλίψης και του πόνου .
Μια σκιά έχει πέσει πάνω μου παίρνοντας όλα τα όμορφα συναισθήματα που ένοιωσα αφήνοντας μου ολοκληρωτικά ένα χαοτικό κενό .
Ναι ρε πονάω γιατί σε έχασα ,κλαίω γιατί μου λείπεις , είμαι χάλια γιατί έφυγες αγάπη μου γιατί δεν προλάβαμε να ζήσουμε όσα θέλαμε , γιατί αφήσαμε στην μέση ότι σχεδιάζαμε μα πιο πολύ πονάω γιατί δεν πρόλαβες να ζήσεις όλα όσα ήθελες αγάπη μου .
Να κάνεις όσα ποθούσες όσα σχεδίαζες με αυτό το πανέξυπνο μυαλουδάκι σου να είσαι πάντα ο φανοστάτης της ζωής , η ανάσα ό χτύπος αυτό το ανεπαίσθητο γελάκι η ανάγκη του μυρίζω αισθάνομαι χαίρομαι αγαπάω .
Να είσαι η ανάγκη να ζω , ο πρωτοστάτης χαράς δημιουργίας απόλαυσης μα πόνου και δυσκολίας .
Να είσαι όλα μαζί και τα πάντα όπως ήσουν .
Όμως ξέρω πολύ καλά ότι δεν θα ήθελες ποτέ σου να νοιώθω έτσι , να ζω με τον πόνο με την απουσία σου , με την αβάσταχτη σιωπή .
Όχι ποτέ σου δεν θα με έβαζες σε μια τέτοια δοκιμασία γιατί ξέρω πολύ καλά το πόσο με αγαπούσες και συνεχίζεις να με αγαπάς από εκεί που είσαι τώρα .
Έχω δει , έχω νοιώσει και ακόμα νοιώθω την αγάπη σου ,το μεγαλείο της ανυπέρβλητης ψυχής σου ,της ακατάπαυστης δίψας σου για αγάπη για ζωή για την απλότητα του δίνω και δίνομαι .
Είναι πολύ λίγες οι λέξεις για να μπορέσω να διατυπώσω το μεγαλείο της ψυχής σου ,την ομορφιά του εσωτερικού κόσμου σου ,την οξύτητα της ματιάς σου και την απλότητα του βλέμματος σου .
Την τεράστια δύναμη που μοίραζε η αγάπη σου για τους πάντες ,για τα πάντα και την απλότητα των πράξεων σου.
Κάπου διάβασα ένα ρητό που έλεγε…… μια στιγμή μαζί σου έζησα όλη μου την ζωή ……… κάτι που έγινε πραγματικότητα .
Αχ ζωή μου , αχ ψυχή μου καρδία μου μοναδική συντροφιά μου.
Η απαλή καρδιά σου ήταν πάντα ένα βήμα πιο μπροστά από ότι πράξη έκανες από την κάθε σκέψη σου την πιο απλή έκφραση λέξεων από τα χείλη σου .
Η φλογερή σκέψη σου η τεράστια αποφασιστικότητα σου με την απαράμιλλη μαχητικότητα σου άφησαν για πάντα το αποτύπωμα σου στο μονοπάτι της ζωής μας …..……. η ζωή μας …….. μαζί ξεκινήσαμε να πλέκουμε το νήμα της , μαζί καθημερινά πόντο πόντο φτιάχναμε τον καμβά της , μαζί ο καφές το φαγητό ο ύπνος , μαζί οι χαρές μαζί οι δυσκολίες όλα μα όλα ήταν μαζί , ήταν ένα , ήταν κάνουμε ζούμε απολαμβάνουμε .
Γιατί αυτό είναι η πραγματική αγάπη , η ανιδιοτελής αγάπη που δεν ζητάει ποτέ ,μόνο δίνει και δίνει με όλο της το είναι .
Δεν έχει δικό μου δικό σου ,έκανα έκανες ,έχω έχεις , όχι δεν έχει τίποτα από αυτά που δηλητηριάζουν την αγάπη που σκοτώνουν τον έρωτα που καταρρακώνουν τις ψυχές και τις απομακρύνουν από τον πραγματικό τους σκοπό .
Η κάθε μέρα ήταν ένα τραγούδι μια χαρά του απολαμβάνω την καλημέρα την ανάσα της ζωής, την δίψα του θέλω , την φλόγα του μπορώ κάνω απολαμβάνω .
Μα και οι στιγμές δυσκολίας που περάσαμε ήταν πιο ανάλαφρες σε σχέση με το παρελθόν γιατί ήμασταν μαζί δυο ψυχές που ήταν ένα και παραμένουν ακόμη να είναι ένα ………θυμάμαι τα λόγια από το πρώτο τραγούδι που σου χάρισα …….
δεν μπορώ να σε αφήσω σου το ορκίστηκα
με τα χέρια μου ανοιχτά στο σώμα σου γκρεμίστηκα
ο κόσμος τελείωσε για μένα
εσύ με ταξιδεύεις εσύ με κυβερνάς εσύ με κυβερνάς .
Ήταν από την πρώτη στιγμή που γνωριστήκαμε, η πρώτη μας επαφή που μας έδειξε ότι ήμασταν πλασμένοι ο ένας για τον άλλον , από το πιο απλό ασήμαντο μέχρι το πιο δύσκολο το ακατόρθωτο.
Τίποτα δεν μπορούσε να σταματήσει την αγάπη μας τον πηγαίο ερωτά μας ,το ασύλληπτο δέσιμο μας ,το υπέροχο πλέξιμο των ψυχών μας που μας έκαναν να ζούμε την κάθε στιγμή σα να ήταν πρώτη και συνάμα τελευταία.
Η ζωή μας κερνούσε το γλυκό κρασί της χαράς με τόση χάρη τόση ευκολία και εμείς το ρουφούσαμε τόσο άπληστα τόσο αχόρταγα κάνοντας την κάθε μέρα μας γιορτή χαρά ευτυχία .
Κάτι που το θέλαμε και οι δύο μας, το ζητούσαμε τόσα χρόνια ,το είχαμε ανάγκη να φωτίσουμε τα σκοτάδια της ψυχής μας , να ξαποστάσουμε λίγο πάνω του αφήνοντας ψυχή και σώμα να χαθεί σε αυτή την ανείπωτη χαρά.
Γιατί και στις δύσκολες μέρες μας λόγω προβλημάτων υγείας στο τέλος βγαίναμε πάντα νικητές που γελώντας έλεγαν κάθε εμπόδιο και καλό συνεχίζοντας για την επόμενη πρόκληση της ζωής.
Αυτό το μοναδικό δέσιμο ο σεβασμός της προσωπικότητας αμφότερο και των δυο η τεράστια αλληλοκατανόηση μαζί με την άλληλο ανιδιοτέλεια ανέδειξαν την τεράστια αγάπη μας αφήνοντας για πάντα ανεξίτηλο το αποτύπωμα της .
ΑΝΑΜΟΝΗ
Σε περιμένω ……… μην ρωτάς γιατί
μη ρωτάς γιατί περιμένει εκείνος
που δεν έχει τι να περιμένει
και όμως περιμένει.
Γιατί αν πάψει να περιμένει
είναι σα να παύει να βλέπει
σα να παύει να κοιτά τον ουρανό
να παύει να ελπίζει
σα να παύει να ζει .
Αβάσταχτο είναι ……. Πικρό είναι
να σιμώνεις αργά στο ακρογιάλι
χωρίς να είσαι ναυαγός
ούτε σωτήρας
παρά ναυάγιο .
Δύσκολα τα αισθήματα να εκφραστούν τώρα που τα σκεπάζει η σιωπή η θλίψη η μοναξιά .
Ξέρεις τι σημαίνει Σ ΑΓΑΠΑΩ ;
Σημαίνει σε βάζω πάνω από εμένα ….. πρώτα εσύ και μετά εγώ .
Αγαπάω εσένα και ότι αυτό περιέχει .
Όλα σου τα σκοτάδια και όλο σου το φως …… τα αγαπάω όλα
και σε κάθε σου συννεφιά εγώ φτιάχνω ήλιους.
Αυτό σημαίνει Σ ΑΓΑΠΑΩ …………..όταν γνωριστήκαμε ……..
Το πρώτο πράγμα που ευχήθηκα ήταν να αισθάνεσαι όπως εγώ να αισθάνεσαι το ίδιο … να λιώνεις το κάθε λεπτό , να πεθαίνεις για εμένα , να μην αντέχεις ,μακριά μου ,να νομίζεις ότι πνίγεσαι όταν δεν μιλάμε , να σου λείπω ακόμα και όταν είμαι δίπλα σου .
Να μην μπορείς να με βγάλεις από το μυαλό σου να με κοιτάς στα μάτια και να μην μπορείς, να γυρίσεις το βλέμμα σου αλλού, να
μου κρατάς το χέρι και να νοιώθεις ο πιο τυχερός άνθρωπος του κόσμου .
Φαντάσου πως θα νοιώθεις όταν με κρατάς αγκαλιά ή όταν με νοιώθεις …… να έχεις να με δεις λίγες μέρες ή ώρες και να βουρκώνεις χωρίς λόγο έτσι να σε πιάνει το παράπονο και σε τρώει το γιατί .
Να χτυπάει η καρδία σου τόσο δυνατά και γρήγορα κάθε φορά που με βλέπεις που να νομίζεις ότι θα βγει έξω .
Να μ αγαπάς όσο τίποτε άλλο και να με βλέπεις θεό σου , να είμαι ο άνθρωπος σου , το όνειρό σου , η ζωή σου όλη .
Να είσαι ερωτευμένη που να λες δεν πάει πιο πολύ και κάθε φορά να είναι όλο και πιο περισσότερο που κλείνοντας τα μάτια να με βλέπεις μπροστά σου ,να μυρίζεις παντού την μυρωδιά μου και να ζαλίζεσαι μόνο στην ιδέα ότι μπορεί να είμαι κάπου εκεί .
Αυτά ευχήθηκα από την πρώτη κιόλας ημέρα που γνωριστήκαμε .
Έτσι νοιώθω έτσι σ αγαπάω όνειρο μου , σ αγαπάω τρελά γιατί είσαι η ζωή μου η ψυχή μου ο κόσμος μου όλος …….
Γιατί πολύ απλά καρδιά μου δυο ‘άνθρωποι ταιριάζουν όταν η ψυχή τους φορά το ίδιο άρωμα .
Όταν η αγάπη μας βρίσκει το απάνεμο λιμάνι της τότε το αποτέλεσμα είναι μόνο ευτυχία που καθρεφτίζεται στα μάτια μας το πρόσωπο μας την εικόνα μας …..δεμένοι για πάντα με τα ιερά δεσμά της αγάπης!!!
Γράψαμε στην φωτογραφία μας που την φτιάξαμε μαζί …… αξέχαστες οι περιπέτειες που ζήσαμε αγάπη μου ,ολοκληρωμένες από κάθε άποψη γιατί δεν τους έλειπαν ποτέ τίποτα.
Ευτυχία, χαρά, ανεμελιά , αγωνία, πόνο, δάκρυ ,υπήρχαν τα πάντα και ήταν η πραγματική ολοκλήρωση της αγάπης μας γιατί ήταν σε όλα μαζί.
Λάτρεψα την πανέμορφη ψυχή σου ,την οξύτητα της σκέψης σου ,την τεράστια αγάπη σου για τα πάντα ,τον τρόπο έκφρασης σου.
Μου άρεσαν τρομερά οι συζητήσεις που κάναμε κάθε φορά και διαφορετικό θέμα και είχα δει πολλές φορές στα μάτια σου τον τρόπο που με κοιτούσες , ένοιωθα πολλές φορές πως με χάιδευες
με τα μάτια σου γιατί πάνω μου έβλεπες αυτό που ποθούσες .
Με κολάκευες πάρα πολύ μα δεν το άφηνα έτσι διαβάζοντας σε κάθε μέρα όλο και πιο πολύ μέχρι που σε έμαθα που είδα όλο τον εσωτερικό σου κόσμο και αμέσως έγινε ένα με τον δικό μου .
Έτσι φτάσαμε στο σημείο να κοιταζόμαστε στα μάτια και να συνεννοούμαστε να σκέφτεσαι κάτι και πριν προλάβεις να το πεις να σου δίνω την απάντηση , να είμαι στην δουλειά και να νοιώθεις την ώρα που σχολάω για να φτιάξεις τους καφέδες μας .
Να έχουμε φτάσει την καθημερινότητά μας σε τέτοιο απλό σημείο που η ροή της να μοιάζει με όνειρο .
Αχ αγάπη μου μοναδική μικρή αγάπη μου πόσο μου λείπεις .
Θεέ δώσε μου δύναμη
είναι πολύς ο πόνος
μου έφυγε την έχασα
τρελάθηκα και λιώνω
Ήταν για με μοναδική
η μια και καμία
μονάκριβη σ όλη την γη
η σόφι είναι μια
Το πάλεψα σαν το θεριό
τον πόνο ν απαλύνω
έδωσα σώμα και καρδιά
ζωή για να της δίνω
Μα ήταν δυνατότερο
ήταν θεριό μεγάλο
με βία ένα πρωινό
ζωή δεν είχε άλλο
Δεν είναι που μου έφυγε
που πέταξε ανάρια
ας είναι εκεί που βρίσκετε
μες της χαράς τα χνάρια
Γιατί πολύ πόνεσε
μες την ζωή ετούτη
ολόψυχα της εύχομαι
και της χαράς τα πλούτη
κι ας είμαι μόνος μου εγώ
μου φτάνει κι ας μην ξέρω
δίχως τον πόνο να περνά
μες της χαράς τον θέρο
Μην το φοβάσαι μην το πεις
εγώ θα σε ξεχάσω
αδύνατον δεν γίνετε
και την ζωή ας χάσω
Ποτέ ποτέ σοφούλα μου
δεν βγαίνεις απ την καρδία μου
θυμάμαι σα να ναι τώρα δα
ο πόνος σου χαρά μου
Αιώνια θα σε αγαπώ
μες την ζωή ετούτη
πάντα εσένα θα υμνώ
κι ας λένε όλοι ετούτοι
Εσύ ποτέ δεν έφυγες
ζεις μες την καρδιά μου
το βλέμμα σου τα λόγια σου
σα να ναι και δικά μου .
ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ
Μου λείπουν τα πάντα σου………. το γλυκό φιλί σου, η ζεστή αγκαλιά σου, η φωνή σου, το γέλιο σου ,το άρωμα του σώματος σου, η ανάσα σου όταν κοιμόμαστε αγκαλιά στο κρεβάτι μας ….. όλα μου λείπουν όλα μα όλα.
Να κοιμόμαστε μαζί , να ξυπνάμε μαζί ,να πίνουμε τον καφέ μας μαζί, να τρώμε μαζί, να τα κάνουμε όλα μαζί , μα ξέρω πως δεν γίνεται αυτό όσο και να με πονάει το ξέρω και ξέρω πως δεν θα ξαναγυρίσεις ………………
Έτσι απλά έφυγες , δίχως να ταλαιπωρήσεις κανέναν ,δίχως ένα γεια φεύγω, δίχως τίποτα, έτσι απλά έφυγες .
Ο ξαφνικός χαμός σου ήρθε και έσπειρε τον όλεθρο την απόλυτη διάλυση των πάντων γεμίζοντας τα πάντα με θλίψη σπαραγμό δάκρυ πόνο.
Στην αναγγελία του χαμού σου τα πάντα σιώπησαν, τα χρώματα χάθηκαν οι άνθρωποι γύρω βουβοί και γκρίζοι.
Η άρνηση του χαμού σου στα πρώτα λεπτά ήταν τεράστια , ήταν αδύνατο το μυαλό να συλλάβει ότι χάθηκες για πάντα από την ζωή ότι δεν θα ξαναμιλήσεις δεν θα ξαναφανείς δεν θα σε ξανά νοιώσω ποτέ πια δίπλα μου .
Μηχανικά έγιναν όλες οι πράξεις με έναν τεράστιο πόλεμο να γίνεται μέσα μου παραδοχής μη παραδοχής .
Βάρια τα βήματα μου με την ψυχή να σέρνεται λίγο πιο πίσω από εμένα μπαίνω μέσα στο σπίτι μας με την αίσθηση ότι μόλις θα ανοίξω την πόρτα θα σε δω όπως πάντα .
Ένα τεράστιο κύμα παγωνιάς ξεχύθηκε από μέσα καθώς άνοιξα την πόρτα καταρρακώνοντας τα πάντα μέσα μου γύρω μου .
Έτρεξα στο δωμάτιο μας το ξύλινο δωμάτιο που το είχαμε φτιάξει μαζί με τόση αγάπη τόση ευτυχία ……….. κρύο και αυτό κρύο το κρεβάτι μας ,η παγωνιά του χαμού σου πάγωσε τα πάντα.
Μια βουβή σιωπή με έναν μακρόσυρτο θρήνο να σέρνεται στα πατώματα στον αέρα συνέθετε ένα φρικιαστικό παρόν που δεν θα μπορούσαμε ποτέ να το φανταστούμε ότι θα το ζήσουμε……….
και εσύ πουθενά ……….. το μυαλό πήγαινε να σπάσει δεν μπορούσε να το καταπιεί ότι εσύ έφυγες για πάντα , όχι όχι δεν είναι αλήθεια όχι το κορίτσι μου η αγάπη μου το μονάκριβο
φυλαχτό μου , η ζωή μου , η ψυχή μου όχι δεν έφυγε.
Όμως η ζωή είναι σκληρή όταν θέλει να σου πάρει την αγάπη σου ,δεν παίρνει από λόγια ,δεν καταλαβαίνει απολύτως τίποτα .
Το κάνει και απλά σε αφήνει έρμαιο των κατακλυσμιαίων συναισθημάτων σου .
Ο απροσδόκητος χαμός σου άφησε πίσω του ένα τεράστιο κενό , μια τεράστια τρύπα που δεν μπορεί να κλειστεί.
Είσαι εσύ μακριά κι είμαι εγώ μια σκιά στο σκοτάδι
η αγάπη αργά σαν εικόνα παλιά ξεθωριάζει
το κραγιόν σου εδώ ξεχασμένο καιρό έχει λιώσει
μια αγάπη τρελή μου χες πει δεν μπορεί να τελειώσει.
Πένθιμα τραγούδια μελωδίες του χαμού πόνος δάκρυ για σένα όλα για εσένα αγάπη μου για να είσαι καλά εκεί που είσαι κι ας έφυγες από πλάι μου .
Είναι τόση δύσκολη η ζωή σε κάτι τέτοιες στιγμές που με μια κίνηση σου ακυρώνει τα πάντα με την αγάπη σου ,σου τερματίζει όνειρα ,ελπίδες, σχέδια .
Σου δίνει ένα χαστούκι που αρχίζει να γυρνάς γύρω από τον εαυτό σου σαν σβούρα ,δίχως να ξέρεις πότε θα σταματήσεις .
Σου δημιουργεί πολλά τεράστια γιατί δίχως να σου δίνει μια απάντηση έστω ένα λόγο να καταλάβεις λίγο τόσο δα ,μα όχι τίποτα μόνο σιωπή, αναμνήσεις, λέξεις, εικόνες μαζί με μια τεράστια, παγερή μοναξιά.
Όλα μαζί γίνονται ακράτητα αισθήματα που κάνουν τα μάτια σου να κλαίνε ποταμούς ,την καρδιά σου να χτυπά σαν τρελή τόσο που νομίζεις ότι θα σπάσει ,το κεφάλι σου πονά τρομερά και όλα μαζί συνθέτουν το πρώτο βράδυ δίχως εσένα αδιανόητο ………. Δίχως εσένα ………………..
Ποτέ μου δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι θα γίνεις μια φωτογραφία που θα της μιλάω ,ένα υδατογράφημα που θα γράφω επάνω του αυτά τα λόγια,
ότι θα τρέχω στους δρόμους ψάχνοντας σε δύσκολοι καιροί , πολύς πόνος δάκρυ , θλίψη ………… πήρα το μαξιλάρι σου να κοιμάμαι, να μυρίζω το άρωμά σου όχι την κολόνια σου το άρωμα
του κορμιού σου , να ακούω την καρδιά σου………………
Παντού είναι η μυρωδιά σου η αίσθηση σου αυτή η απατηλή γλυκεία παρουσία λες και παίζουμε κρυφτό…………. πόσο πονάω……………..
Χάθηκε το γέλιο σου , η χαρά σου , η λαμπερή σου παρουσία , η αφάνταστη ζεστασιά που αναδύονταν από την τεράστια αγάπη σου .
Τα πάντα έγιναν άχρωμα άηχα , χάθηκε ο σκοπός της ζωής αυτός που έδινε χρώμα και χαρά στην κάθε στιγμή του .
Πέτρωσαν τα όνειρα σβήστηκαν τα σχέδια οι σκέψεις καθώς χάθηκες εσύ…………… εσύ που με την τόση λαχτάρα σου για την ζωή πολεμούσες τόσο αγόγγυστα τόσο παλικαρίσια την κάθε στιγμή………. Στροβιλίζομαι στον ατέρμονα κυκεώνα της θλίψης του πόνου που όλο με στριφογυρίζει προς τα κάτω και ποναώ κλαίω για εσένα την πραγματική μου αγάπη ………. Για τα όνειρά μας που χάθηκαν ,τα σχέδια που κάναμε, τις ατέλειωτες συζητήσεις μας ,τις πανέμορφες στιγμές μας, για όλα αυτά που θα μπορούσαμε να ζήσουμε μαζί μα χάθηκαν .
Για όλα αυτά που θα κάναμε ,που θα γευόμαστε την γλύκα της ζωής που τόσο αγαπούσες αγαπάμε και θα συνεχίσουμε με την ίδια ένταση.
Μα πιο πολύ πονάω για εσένα , για ότι δεν πρόλαβες να ζήσεις , για ότι ονειρεύτηκες και δεν μπόρεσες να το πραγματοποιήσεις ,για ότι σχεδίασες και έμεινε σε ένα χαρτί .
Ένα χαρτί που θα καίγεται στην αδηφάγα φωτιά του χτές κερνώντας ποτά τις αναμνήσεις που χορεύουν με ένα τρελό ρυθμό μέσα στο μυαλό μου την ψυχή μου κατακλύζοντας με την φοβερή επιθυμία να σε κρατήσω έστω για μια στιγμή στην αγκαλιά μου ….
τρελές σκέψεις που ξεπηδούν αυτά τα ατελείωτα κρύα βράδια μοναξιάς απόγνωσης ……… πόσο μου λείπεις …………πόσο μου λείπεις , που είσαι……….. αγάπη μου .
Κάποτε είχες γράψει για εμένα …….
Ήρθες ξαφνικά και αναπάντεχα στη ζωή μου!
Τέσσερα χρόνια με άπειρες όμορφες στιγμές αλλά και πολλές
δύσκολες που μαζί σου έγιναν πιο εύκολες!!
Η αγάπη και ο σεβασμός είναι τα κλειδιά σε μια υγιής σχέση, το ίδιο επιθυμώ και για μας να είμαστε πάντα ΕΤΣΙ!!...
Το για πάντα είναι πολύς χρόνος αλλά αν μπορούσα θα ήθελα να το ζήσω μονό στο πλευρό σου.
Για να με σηκώνεις κάθε μέρα που πέφτω
Για να μαθαίνω από εσένα την στοργικότητα την ανιδιοτέλεια και την αφοσίωση
Για να βλέπω τον κόσμο μέσα από τα δικά σου μάτια με καλοσύνη και ευαισθησία
Για να γίνομαι κάθε μέρα μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου
Γιατί αυτή είσαι εσύ.
Όπως ήσουν και εσύ καρδιά μου το υπόλοιπο μισό της καρδίας μου ,το άλλο μισό της ψυχής μου που ήταν ορφανή μα με την έλευσή σου οι ψυχές μας έγιναν ένα οι καρδιές μας ενώθηκαν έγιναν ένα με ένα θαυμαστό μπλέξιμο που δεν άργησε να δείξει τι μπορούσε να κάνει και μέχρι που μπορούσε να φτάσει .
Ήσουν η αιτία που γέμισε το είναι μου και άφοβα άφησα τον εσω κόσμο μου να βγει έξω ,να σε αγαπήσει σε τέτοιο υπερθετικό βαθμό.
Είδα την ανάγκη σου να νοιώσεις την πραγματική αγάπη και σε αγάπησα με όλες τις δυνάμεις μου όπως είδα να κάνεις το ίδιο και εσύ αγάπη μου δίχως να ειπωθεί κάτι δίχως να ζητηθεί .
Όλα γύρω μας γίνονταν με έναν απλό μα και φανταστικό τρόπο, συνάμα δίχως να κάνουμε την παραμικρή προσπάθεια ,έτσι απλά όπως κυλά το νερό σε ένα ρυάκι, έτσι γίνονταν όλα απλά και θαυμαστά.
Γιατί από την αρχή που γνωριστήκαμε μπήκε ανάμεσα μας το μαζί σε όλα στα δύσκολα, στα εύκολα. στα σύνθετα, στα απλά μαζί , για πάντα μαζί.
Η αγάπη δεν είναι να κοιτάζουμε ο ένας τον άλλο, αλλά να βλέπουμε μαζί προς την ίδια κατεύθυνση.
Οτιδήποτε άλλο δεν χωράει στην αγάπη και είναι δύσκολο το να αγαπάς, δύσκολο το να αγαπιέσαι...
Αγαπώ σημαίνει πως θαυμάζω, εκτιμώ σημαίνει σέβομαι και θέλω. Και όταν τρέφεις τέτοια συναισθήματα για εκείνον που έχεις δίπλα σου, δεν μπορεί παρά να θέλεις να του μοιάσεις. Σημαίνει να προσπαθείς να γίνεσαι καλύτερος σε όλα , στα δύσκολα του ν’ αγαπάς είναι να πλάθεις κάθε μέρα τον ωραίο σου εαυτό, να τον επινοείς, να τον συνθέτεις. Να σβήνεις και να γράφεις τα σημάδια του μέχρι να είναι κόκκινα σαν την καρδιά, να βγάζεις και να βάζεις πινελιές μέχρι να φτιάξεις το πορτραίτο της αμόλυντης ψυχής σου. Αγαπώ σημαίνει σε θέλω και είμαι εδώ ότι κι αν γίνει, κερδίζω ή χάνω.
Σε αγαπώ με ανιδιοτέλεια – όχι επειδή με αγαπάς κι εσύ, όχι επειδή έχω κάτι να κερδίσω, αλλά επειδή είσαι ο άνθρωπος που εμπιστεύομαι και νιώθω ασφαλής.
Είσαι εκείνος που μου δίνει κίνητρα να υπερβώ τον εαυτό μου.
Αγαπώ σημαίνει πως συνδέομαι, είμαι κομμάτι σου κι ανοίγω την καρδιά μου να σε βάλω μέσα, όταν σου λέω σ’ αγαπώ, σημαίνει πως μπορώ να συμπορεύομαι, να περπατάω πλάι σου, να σε κρατάω απ’ το χέρι και να κοιτάζουμε μαζί τον ίδιο στόχο. Η αγάπη είναι η μαγική συνύπαρξη που βρίσκει σημεία επαφής σε όλα τα επίπεδα ψυχικά ,πνευματικά ,συναισθηματικά, σωματικά. Αγαπάω θα πει ότι σε δέχομαι στα όμορφα μα και τα δύσκολα. Δέχομαι τα λάθη, τις ιδιοτροπίες, τα νεύρα, τις παραξενιές σου. Αγαπώ τις μικρές σου αδυναμίες, τις ξινισμένες άκεφες γκριμάτσες σου, τις εμμονές ή και τους φόβους σου. Αγαπώ σημαίνει πως σε δέχομαι ολόκληρο, με τα καλά και τα κακά σου. Η πραγματική αγάπη είναι ελεύθερη – χωρίς εξάρτηση, θλίψη ή φυλακή , χωρίς αναμονές ή προσδοκίες και αγαπώ πραγματικά μόνο όταν νιώθω ελεύθερος. Δεν θέλω να χαράξω το εγώ μου στην ψυχή σου, ούτε και να κραυγάζω ότι είμαι δίπλα σου είμαι όμως, εδώ, είμαι κοντά και
όταν με φωνάξεις θα έρθω τρέχοντας. . Σ’ αγαπώ θα πει πως δεν με νοιάζει το μετά – εγώ θα σ’ αγαπώ ότι
κι αν γίνει και πραγματική αγάπη σημαίνει να επιθυμείς το καλύτερο για κάποιον ακόμα και αν αυτό δεν συμπεριλαμβάνει εσένα
Όταν η αγάπη μας βρίσκει το απάνεμο λιμάνι της τότε το αποτέλεσμα είναι μόνο ευτυχία που καθρεφτίζεται στα μάτια μας το πρόσωπο μας την εικόνα μας …..δεμένοι για πάντα με τα ιερά δεσμά της αγάπης….αγάπη αγάπη αγάπη που πετούσε παντού, που έμπαινε μέσα στον πρωινό καφέ μας και καθώς μας κοίταζε μας έκλεινε το μάτι . Μας καλημέριζε μας καληνύχτιζε ,μας έφτιαχνε τραγούδια για να φτιάχνουμε την κουβέρτα της που μας σκέπαζε με τόσο στοργή τόσο αγάπη ……….. μας έδινε την ευκαιρία να δείξουμε ο ένας στον άλλον τον πραγματικό του εαυτό ,την πραγματική μεγαλειώδη αγάπη που είχαμε στην καρδιά μας ο ένας για τον άλλον . Μας έδωσε την να πιούμε από την πηγή της το θαυμαστό νέκταρ της αγάπης και έτσι ενώσαμε τις καρδιές μας ,τις ψυχές μας με τα ιερά δεσμά της σε αυτή την ζωή μα και στην άλλη .
Γιατί η αληθινή η πραγματική αγάπη δεν έχει όρια δεν έχει διάρκεια δεν έχει τέλος ,μόνο αρχή την αρχή του μεγαλείου της ,αφήνοντας για πάντα το τεράστιο αποτύπωμα της χαραγμένο για πάντα στις καρδιές μας ανεξάρτητα από πού βρισκόμαστε .
Ξέρω καρδιά μου ότι δεν θα ήθελες ποτέ να με πληγώσεις ,δεν θα ήθελες να με βλέπεις να πονάω .
Τόσες ατελείωτες μέρες που έχεις φύγει ,μέσα στην σιωπή και την μοναξιά ,μου έδωσαν την πολυτέλεια να σκεφτώ όλη την διαδρομή μας όλα αυτά τα χρόνια ,μια θαυμαστή διαδρομή αξιοζήλευτη από πολλούς .
Είναι αξιοθαύμαστος ο ψυχικός σου κόσμος ,τα αγνά σου αισθήματα ,η τεράστια αγάπη σου για τους πάντες τα πάντα
ο τρόπος που με αγαπούσες , η τεράστια δίψα σου για την ζωή ,ο τρόπος που ήθελες να εκφράσεις όλα όσα ένοιωθες , ήθελες να κάνεις πράξη.
Μου έδωσες την άδεια να σε αγαπήσω με ένα μοναδικό τρόπο ,άνοιξες την καρδία σου και άφησες να βάλω μέσα την δικιά μου .
Ένωσες τις ψυχές μας με μοναδικό τρόπο και με αγαπούσες τόσο πολύ που μου έδινες την δύναμη να γίνομαι κάθε μέρα καλύτερος κάθε μέρα πιο δυνατός ,να αφήνω να βγει έξω ότι έχω μέσα μου ,να αφήνω την τεράστια αγάπη μου για εσένα να τρέχει μπροστά μας φωνάζοντας τα ονόματα μας διαλαλώντας την τεράστια αγάπη μας , την ανιδιοτελής αγάπη μας .
Ήμουν πάντα εκεί να σου κρατώ το χέρι , να σου γελάω με τόση θέρμη ,παρακινώντας σε να προχωρήσουμε μπροστά να κάνουμε τα θέλω μας πράξη και να είμαι πιο χαρούμενος με την ανείπωτη χαρά μας που μας φώτιζε την κάθε μέρα άσχετα αν ήταν εύκολη ή δύσκολή .
Γιατί και στις δυσκολίες μας σε κρατούσα με την αγάπη μας αγκαλιά για να περάσει το κακό , να φύγει η πίκρα των στιγμών και να ξανανθίσει στα χείλια μας το γέλιο.
Θυμάσαι αγάπη μου τι λέγαμε για την κάθε δυσκολία ;……………
Κάθε εμπόδιο για καλό , και πόσο αλήθεια είχαμε ,πόσες και πόσες φορές οι αναποδιές της ζωής ,πως είχαν όμορφο αποτέλεσμα πόσο χαρούμενους και γεμάτους δεν μας είχαν κάνει .
Όσα λόγια να πω , όσα όμορφα λόγια να γράψω αγάπη μου δεν φτάνουν για να μπορέσουν να περιγράψουν το μεγαλείο της αγάπης μας της περίτρανης αγάπης μας .
Ούτε μπορώ να περιγράψω πραγματικά το πόσο δύσκολο είναι να είμαι εδώ και εσύ να είσαι εκεί ……. πόσες φορές ήθελα να έρθω να σε βρω γιατί χωρίς εσένα δεν υπάρχει ζωή χαρά σκοπός για να πας την επόμενη μέρα …….. που θέλεις δεν θέλεις έρχεται κυλάει σε ένα άθλιο μονότονο ρυθμό ,πάνω σε άηχες γραμμές πενταγράμμου ,σε τόσα ατελείωτα παγερά βράδια , τόσα άχρωμα ηλιοβασιλέματα που η καρδιά βυθίζεται σε πέλαγα απελπισίας αγωνίας και τρόμου .
Όμως δεν μπορώ να σου καταλογίσω καμία ευθύνη ,δεν μπορώ να σου προσάψω τίποτε.
Είναι κάποιοι δρόμοι που πρέπει να τους πάρεις μόνος ,δίχως οικογένεια . χωρίς φίλους ,χωρίς σύντροφο , μόνο εσύ και ο Θεός.
Δεν ήταν δικιά σου απόφαση να φύγεις όχι και πάλι όχι δεν ήθελες με τίποτα να φύγεις ……… κουράστηκες αγάπη μου τα τόσα χρόνια σωματικής ταλαιπωρίας ,λογικό είναι , συνέπεσε να παρθεί η απόφαση από εκεί ψηλά και απλά ήσυχα χωρίς φωνές έφυγες ένα πρωί για πάντα με το χαμόγελο στα χείλη σου με το πρόσωπο σου ήρεμο γαλήνιο …….. άγγελέ μου να είσαι πάντα καλά.
Δεν πρόδωσες καμία αγάπη ,δεν πήρες πίσω όρκους δεν κατέστρεψες τίποτα όχι καρδιά μου τίποτα .
Απλά έφυγες δίχως να πάρεις τίποτα μαζί σου , δίχως να πεις τίποτα σε κανέναν .
Όπως ακριβώς συναντηθήκαμε τυχαία δίχως να έχουμε ξαναμιλήσει ξαναειδωθεί σμίξαμε σαν δυο μετεωρίτες .
Μια σύμπτωση μας έφερε κοντά πες ότι ήταν το κάρμα η τύχη , η κοινή μοίρα που αν το καλοσκεφτείς επιβεβαίωσε την λαική ρήση ότι τίποτα δεν γίνετε τυχαία σε αυτή τη ζωή .
Συναντηθήκαμε γιατί το θέλησε η ίδια η ζωή ,σα να ήξερε πως χρειαζόταν ο ένας το άλλον για να πορευτούμε μαζί γεμάτοι από μια αίσθηση ασφάλειας που διαχεόταν από το σφικτό μας δέσιμο .
Η αγάπη μας αυτή η τόσο δυνατή μας έκανε ανιδιοτελείς ,ζεστούς δοτικούς χωρίς κανένα αίσθημα φόβου .
Θέλαμε να αγκαλιάσουμε όλο τον κόσμο να του φωνάξουμε το πόση μεγάλη ήταν η αγάπη μας πόσο μα πόσο ευτυχισμένοι ήμασταν που είχαμε ο ένας τον άλλον .
Η αγάπη μας ήταν αγνή άδολη βασισμένη επάνω στην ενσυναίσθηση μια βαθειά αγνή ανάγκη μιας ολοκληρωμένης αγάπης , μια παντοτινής αγάπης
Ο χάρτης της καρδιάς δεν έχει αποστάσεις ,ότι αγαπάς το νοιώθεις πάντα δίπλα σου.
Κι αν με ρωτήσουν γιατί δεν είμαστε μαζί δεν θα τους πω ψέματα.
Δεν θα τους δώσω καν το δικαίωμα να πουν πως δεν ταίριαζαν οι ψυχές μας .
Θα τους πω ακριβώς αυτό που συνέβη , χωρίς να κομπιάσω και να νοιώσω κάπως , θα πάρω μια ανάσα θα το ξεστομίσω ακόμα και αν η μνήμη με διαλύσει . Γιατί κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από την φυσική μας κατάληξη.
Όμως ποτέ δεν θα φύγεις από δίπλα μου όσα χρόνια και να περάσουν γιατί εσύ έχεις το δικό σου ξεχωριστό κομμάτι στην καρδιά μου την δική σου θέση μέσα στην ψυχή μου για πάντα .
Δεν ήσουν ένα τυχαίο άτομο που πέρασε από το διάβα της ζωής μου ,όχι ήσουν και θα είσαι για πάντα το πιο ξεχωριστό φωτεινό άτομο, η ξεχωριστή ψυχούλα που την αγάπησα αγαπώ και θα αγαπώ παντοτινά.
Θα είσαι για πάντα εκείνο το παιδί που μοιράστηκα, μοιράστηκε μοιραστήκαμε τα πάντα μας , τις καρδίες μας ,τις ψυχές μας ,την ανάσα μας, τον χτύπο της καρδιάς μας .
Θα είσαι πάντα η πιο απλή μεγαλειώδης έκφραση ολοκληρωτικής αγάπης .
Θα είσαι όλα και τίποτα μαζί ,η ανάγκη να ζω , αισθάνομαι, γεύομαι ,γνωρίζω ,κάνω , ονειρεύομαι ……….. γιατί για πάντα θα ζεις μέσα μου ,θα βλέπεις μέσα από τα μάτια μου……….. γιατί ….
σ’ αυτή την ζωή και σε επόμενη όλα τα μπορούν όσοι αγαπούν .
Γιατί αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο κι ας είναι ή φωτιά του να σε κάψει.
Κι ας έμαθα πλέον να αγαπάω την απουσία σου , να μιλάω στην σιωπή σου πάντα θα σε αγαπώ και όσο ζω θα σε ευχαριστώ που με αγάπησες ,που μοιράστηκες μαζί μου το όνειρό σου ,που προσπάθησες μαζί μου να κάνεις το θέλω σου πραγματικότητα.
Θα σου είμαι παντοτινά ευγνώμων , γιατί μου επέτρεψες να αγγίξω την καρδιά σου , να φιλήσω την ψυχή σου , να γίνουμε πραγματικά ένα άτομο μια ψυχή για πάντα
Ο παράδεισος που μου χάρισες αγάπη μου , ο παράδεισος μου ήσουν είσαι και θα είσαι Ε Σ Υ !!!
Μπορεί η γη αντίστροφα
ν’ αρχίζει να γυρίζει ένα πρωί
μπορεί πολλά ν” αλλάξουν στο κόσμο ξαφνικά
Μπορεί και εσύ,
από έρωτας να γίνεις απρόσμενη σιωπή
σαν μια σκιά να φύγεις μες στη νύχτα βιαστικά
Μα δεν μπορεί κανένας λόγος,
απ” τη καρδιά μου έξω να σε βγάλει
ότι κι αν πεις, ότι κι αν κάνεις
είσαι η τρέλα μου η πιο μεγάλη
Μα δε μπορεί ποτέ ψυχή μου,
εγώ τον ουρανό σου να αλλάξω
κι αν κάποια μέρα με σκοτώσεις,
αντί για αίμα έρωτα θα στάξω
Σ’ αγαπώ θα πει πως δεν με νοιάζει το μετά ,εγώ θα σ’ αγαπώ ότι κι αν γίνει.
Σ ΑΓΑΠΩ ΠΑΝΤΟΤΙΝΑ!!!
Ώσπου τέλος ένοιωσα κι ας πα να μέλεγαν τρελό ότι από ένα τίποτα γίνεται ο παράδεισος ……. Οδ. Ελύτης.
