σαν τη Λερναία Ύδρα.
Εκεί που στεκόμαστε γενναία
εκεί που δεν το βάζουμε στα πόδια
και
με τόλμη ξεριζώνουμε τη ρίζα του προβλήματος
μόλις αρχίσουμε τα πανηγύρια
τα χέρια σαν τα φέρουμε σε θέση χειροκρότησης
κι ευάλωτη μείνει για λίγο η άμυνά μας
δύο κεφάλια φοβερά υψώνονται στα κεφάλια μας
διπλάσιες οι συμφορές εγείρονται μπροστά μας
συναισθήματα φόβου και ματαίωσης μάς παραλύουν
και μόνη απέλπιδα προσπάθεια μένει η επίκληση στον Ηρακλή.
Είναι τα βάσανά μας
σαν τη Λερναία Ύδρα
κι εμείς καταδικασμένοι
να ψάχνουμε για ήρωες.
Λερναία Ύδρα - Αποστόλης Ζυμβραγάκης
Περισσότερα ποιήματα εδώ.
