15 φράσεις που πρέπει να αποφεύγουν οι γονείς όταν μιλούν στα παιδιά τους γιατί μπορεί να επηρεάσουν αρνητικά την ψυχοσύνθεση τους.
Υπάρχουν φράσεις που οι γονείς λένε συχνά στα παιδιά τους, πιστεύοντας ότι είναι άκακες. Μάλιστα πολλές από αυτές τις φράσεις τις προτιμούν σε μία δύσκολη στιγμή του παιδιού τους, γιατί θεωρούν ότι είναι παρήγορες. Παρόλα αυτά η ψυχοσύνθεση ενός ανθρώπου είναι ένα περίπλοκο ζήτημα.
Φράσεις, εμπειρίες, ακόμη και αντιδράσεις πάνω σε συγκεκριμένα περιστατικά μας επηρεάζουν στην παιδική ηλικία και διαμορφώνουν τον μετέπειτα χαρακτήρα μας. Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό οι γονείς να καταλάβουν ότι κάθε τι που λένε ή κάνουν επηρεάζει το παιδί τους.
Γι’ αυτό αποφασίσαμε να μοιραστούμε αυτές τις λάθος φράσεις μαζί σας. Με αυτόν τον τρόπο οι γονείς θα καταλάβουν το λάθος και θα το διορθώσουν όσο γίνεται. Σίγουρα, έχετε πει τις παρακάτω φράσεις. Διαβάστε παρακάτω:
«Μη με κάνεις…!»
Κάθε γονιός έχει χρειαστεί με αυστηρό τόνο να προειδοποιήσει τα παιδιά του, ότι αν κάνουν κάτι που δεν πρέπει θα υπάρξουν αρνητικές συνέπειες. Όμως αν πείτε στο παιδί σας, ότι αν αργήσει να γυρίσει από την παιδική χαρά δε θα ξαναβγεί για μία εβδομάδα κι ενώ το παιδί το κάνει, η συνέπεια δεν έρχεται ποτέ κάνετε μία τρύπα στο νερό.
Το παιδί μαθαίνει ότι η μαμά και ο μπαμπάς είναι μόνο λόγια. Οπότε δεν μπορείτε να θέσετε τους κανόνες του σπιτιού και αυτοί οι κανόνες να γίνουν αποδεκτοί από το παιδί. Όταν λοιπόν το παιδί γίνει έφηβος δε θα μπορείτε να του επιβληθείτε και δεν θα σας ακούει σε τίποτα, αφού ξέρει ότι οτιδήποτε κι αν πείτε, δεν πρόκειται να το τηρήσετε.
Το να τηρείς τα λόγια σου είναι πολύ σημαντικό τόσο στην εμπιστοσύνη που χτίζεις με το παιδί όσο και στην εκμάθηση της συνέπειας. Το παιδί έχει ανάγκη από όρια και από συνέπειες των πράξεων για να νιώσει ασφαλή. Δεν είστε πιο καλός γονιός αν το αφήσετε να κάνει ότι θέλει χωρίς συνέπειες. Και όταν ένα παιδί νιώθει ασφάλεια, σας εμπιστεύεται.
Επίσης το παιδί μέσα από το δικό σας παράδειγμα, μαθαίνει να τηρεί τις υποσχέσεις του και φυσικά να τηρεί μεγαλώνοντας και τα δικά του λεγόμενα. Ξέρει πόσο σημαντικό είναι να λες πράγματα που όντως εννοείς και τηρεί το παράδειγμά σας.
“Γιατί πρέπει να το επαναλάβω 100 φορές;”
Αυτή η φράση χρησιμοποιείται από τους γονείς σε κάποιο δικό τους ξέσπασμα. Παρόλα αυτά είναι μία αχρείαστη φράση αφού το παιδί δεν μπορεί να καταλάβει το δικό σας ξέσπασμα. Το ζήτημα δεν είναι το παιδί να αντιληφθεί ότι κουραστήκατε να μιλάτε.
Το ζήτημα είναι να κάνει αυτό που του ζητήσατε. Με το να λέτε λοιπόν μία τέτοια φράση, χαλάτε τσάμπα σάλιο. Το παιδί δεν μπορεί να μπει στην θέση σας και δεν καταλαβαίνει το νόημα της φράσης. Πείτε λοιπόν καλύτερα μία φράση σαν αυτή: Το ξέρω ότι το έχω πει πολλές φορές, αλλά ήρθε η ώρα επιτέλους να κάνεις αυτό.
«Είσαι τόσο έξυπνος!»
Φυσικά το παιδί χρειάζεται κομπλιμέντα και γλυκές κουβέντες από τους γονείς του. Σύμφωνα με τους παιδοψυχολόγους όμως ακόμη και από την παιδική ηλικία τα κομπλιμέντα πρέπει να είναι πραγματικά και όχι απλά για να ειπωθούν.
Για παράδειγμα υπάρχουν γονείς που λένε κομπλιμέντα στο παιδί τους με το παραμικρό. Ζήτησε η δασκάλα από το παιδί να φτιάξει μία ζωγραφιά με κόκκινο χρώμα κι εκείνο έκανε μία ζωγραφιά με μαύρο. Οι γονείς αντί να του πουν “πολύ καλή προσπάθεια αλλά η δασκάλα σου είπε αυτό, οπότε την επόμενη φορά να είσαι πιο προσεκτικό” τον στολίζουν με κομπλιμέντα.
Αν λοιπόν ένα παιδί παίρνει συνεχώς κομπλιμέντα δεν καταλαβαίνει την αξία τους. Θεωρεί ότι είναι καλό και έξυπνο ό,τι κι αν κάνει χωρίς να χρειαστεί να προσπαθήσει ιδιαίτερα. Σίγουρα λοιπόν δεν θα μειώσεις το παιδί σου όταν ζωγραφίσει κάτι λάθος.
Πάντα θα ξεκινάς την παρατήρηση με φράσεις όπως “πολύ καλή προσπάθεια αλλά…”. Το κομπλιμέντο όμως όπως “είσαι πολύ έξυπνο, πολύ ταλαντούχο, μπράβο!” θα το πάρει μόνο όταν πραγματικά πιστεύετε ότι το αξίζει.
Έτσι θα ξέρει να διαχειρίζεται την αποτυχία, θα προσπαθεί να βελτιώνεται και φυσικά θα ξέρει ότι η καλή απόδοση δεν είναι κάτι δεδομένο. Θα εκτιμήσει τα κομπλιμέντα σας και θα προσπαθήσει να γίνει ολοένα και καλύτερο.
«Γίνεσαι γελοίος!»
Αυτήν την φράση την χρησιμοποιούν συνήθως όταν το παιδί τους πλησιάζει για να τους πει ένα πρόβλημά του. Τέτοιες φράσεις κάνουν το παιδί να νιώθει ότι τα συναισθήματά του δεν είναι σημαντικά. Ότι δεν είναι αρκετό. Για το παιδί η μαμά και ο μπαμπάς είναι τα σημαντικότερα πρόσωπα. Μην το υποβαθμίζετε λοιπόν.
“Δεν είναι τόσο σοβαρό”
Μπορεί για έναν ενήλικα να μην είναι σοβαρό το γεγονός ότι το παιδί έχασε στο κυνηγητό όμως για το παιδί είναι. Αν λοιπόν το παιδί σας πλησιάζει κλαίγοντας δεν πρέπει εσείς να του πείτε ότι το πρόβλημα του δεν είναι τόσο σοβαρό.
Και σε αυτήν την κατηγορία, το παιδί μαθαίνει να ντρέπεται για τα συναισθήματά του και φυσικά αύριο μεθαύριο δε θα έχει την απαραίτητη ενσυναίσθηση. Παρηγορήστε το και καθησυχάστε το με ατάκες όπως “ξέρω ότι σε πείραξε και σε καταλαβαίνω, μπορείς όμως να ξανά προσπαθήσεις”.
«Ετοιμάσου γρήγορα».
Τα μικρά παιδιά δεν καταλαβαίνουν την έννοια του χρόνου. Έτσι, το να τους ζητήσετε να βιαστούν δεν θα σας βοηθήσει να είστε στην ώρα σας, απλώς θα τα αγχώσετε.
Είναι καλύτερα να είστε συγκεκριμένοι για το τι πρέπει να κάνει το παιδί και να συζητήσετε τα επόμενα βήματα που πρέπει να ακολουθήσει. Θα σώσει τόσο τους γονείς όσο και τα παιδιά από το άγχος.
«Πάντα μισούσα τα μαθηματικά!»
Μερικές φορές οι γονείς απλά δεν σκέφτονται πόσο επηρεάζει τα παιδιά τους η στάση τους απέναντι σε ένα συγκεκριμένο σχολικό μάθημα. Τα παιδιά τείνουν να αντιγράφουν τη συμπεριφορά των μαμάδων και των μπαμπάδων τους, συμπεριλαμβανομένης της στάσης τους απέναντι σε ένα μάθημα.
Ως αποτέλεσμα, ακόμη και αν ένα παιδί έχει ταλέντο στα μαθηματικά, μπορεί να χάσει το ενδιαφέρον του για το θέμα μόνο και μόνο λόγω σχολίων από τους γονείς του.
«Ξέρω ότι δεν ήθελες να τον πληγώσεις».
Ναι το έκαναν! Τα παιδιά βιώνουν επίσης έντονα αρνητικά συναισθήματα και ενεργούν άσχημα, ακολουθώντας τυφλά το ένστικτό τους. Και μπορούν να νιώσουν πολύ καλά εκείνη τη στιγμή.
Έτσι, όταν ένας γονιός χρησιμοποιεί αυτήν τη δικαιολογία, δεν είναι πραγματικά παραγωγικός. Θα πρέπει να βοηθήσετε το παιδί σας να δεχτεί τα αρνητικά του συναισθήματα και να μάθει να τα ελέγχει.
«Είχες μια καλή μέρα στο σχολείο;»
Κάνοντας αυτήν την ερώτηση, εκφράζετε τις προσδοκίες σας, πως όλα πρέπει να είναι καλά και υπέροχα. Και όταν η πραγματικότητα δεν ταιριάζει με τις προσδοκίες σας, το παιδί αισθάνεται ένοχο γι ‘αυτό, αναστατώνεται και κλείνεται στον εαυτό του.
“Τι σου συμβαίνει;”
Εάν αυτή η φράση ειπωθεί με χαρούμενο τόνο φωνής, δεν πειράζει. Αλλά αν μια μαμά ή ένας μπαμπάς τη φωνάζουν με απογοητευτικό τόνο, “τι σου συμβαίνει;” – ένα παιδί αισθάνεται ότι κάτι δεν πάει καλά με την ύπαρξή του.
Το παιδί ξεκινάει να πιστεύει ότι όντως κάτι δεν πηγαίνει καλά μαζί του από την στιγμή και μόνο που σε μία δύσκολη στιγμή κανείς δεν είναι σε θέση να εξηγήσει ακριβώς τι του συμβαίνει.
«Δεν το έκανε επίτηδες».
Φυσικά, κάθε παιδί χρειάζεται υποστήριξη και προστασία από τους γονείς του. Αλλά όταν οι ενήλικες προσπαθούν να προστατεύσουν τα παιδιά τους από όλες τις πιθανές δυσκολίες, μπορεί να αποτύχουν τα παιδιά αργότερα.
Μερικές φορές πρέπει να αφήσετε το παιδί σας να κάνει λάθη ή λάθος επιλογή και να είναι υπεύθυνο για αυτά. Διαφορετικά, το παιδί μπορεί να αναπτύξει χαμηλή αυτοεκτίμηση και θα βασίζεται πάντα στην υποστήριξη των άλλων. Δεν θα είναι σε θέση να λύσει τα προβλήματά του μόνο του.
«Δεν ξέρω πώς θα πληρώσουμε όλους αυτούς τους λογαριασμούς».
Δεν πρέπει να υπερφορτώνετε τα παιδιά σας με τα οικονομικά σας προβλήματα. Δεν χρειάζεται να τα γνωρίζουν. Ούτως ή άλλως δεν μπορούν να σας βοηθήσουν. Ταυτόχρονα, θα είναι πραγματικά δύσκολο για αυτούς να απαλλαγούν από το άγχος που θα τους έχετε δημιουργήσει σε ζητήματα που ακόμη δεν μπορούν να καταλάβουν ακριβώς.
«Μείνε εδώ, φεύγω».
Κάθε γονέας αντιμετώπισε μια κατάσταση όταν ήταν η ώρα να αφήσει μια παιδική χαρά ή ένα πάρκο, ενώ τα παιδιά του δεν ήθελαν να σταματήσουν να παίζουν και συνέχισαν να τρέχουν. Ωστόσο, εάν απειλήσετε να αφήσετε το παιδί σας πίσω, θα δημιουργηθεί ένα αίσθημα ανασφάλειας σε αυτό.
Ξαφνικά θα συνειδητοποιήσουν ότι οι γονείς τους θα μπορούσαν να τους αφήσουν πίσω σε αυτόν τον τρομακτικό και επικίνδυνο κόσμο. Όταν μεγαλώνουν, αυτά τα παιδιά θα κάνουν περισσότερα λάθη σε δύσκολες και αγχωτικές καταστάσεις.
«Σταμάτα να είσαι τόσο μωρό».
Αυτή είναι ίσως μια από τις χειρότερες φράσεις που μπορεί να πει ένας ενήλικας στο παιδί του. Με αυτόν τον τρόπο, οι γονείς ακυρώνουν τα συναισθήματα του παιδιού τους, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει στο γεγονός ότι τα παιδιά θα είναι απρόθυμα να μοιραστούν συναισθήματα μαζί τους. Είναι καλύτερα να ρωτήσετε το παιδί σας τι νιώθει και γιατί νιώθει έτσι.
“Το να μοιράζεσαι σημαίνει ότι νοιάζεσαι.”
Η γενναιοδωρία είναι υπέροχη. Έτσι κάποιοι γονείς προσπαθούν να την ενσταλάξουν στα παιδιά τους από μικρή ηλικία. Αλλά τα πρώτα χρόνια της ζωής τους, τα παιδιά δεν γνωρίζουν ακριβώς τι είναι η ενσυναίσθηση και γιατί πρέπει να μοιράζονται τα παιχνίδια τους με ένα άλλο παιδί.
Όταν κάνετε το παιδί σας να χαρίσει το αγαπημένο του πράγμα, επειδή το αδερφάκι του έκλαψε, εμφυτεύετε λάθος ιδέες στο κεφάλι του. Όπως, ότι αν θέλετε να πάρετε κάτι, απλά πρέπει να αρχίσετε να κλαίτε. Ή ότι ένα παιδί πρέπει να χαρίσει οτιδήποτε του ζητηθεί.
All photos via: brightside.me