Ο Δημήτρης Μπαλτάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1999. Το 2017 εισήχθη στο Τμήμα Φιλολογίας (κλασική κατεύθυνση) του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, απ’ όπου αποφοίτησε το 2021 με βαθμό «Άριστα». Είναι μεταπτυχιακός φοιτητής του Διιδρυματικού Διατμηματικού Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών «Ρητορική, Επιστήμες του Ανθρώπου και Εκπαίδευση» του Ε.Κ.Π.Α. Ποίηματά του έχουν διακριθεί και βραβευθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς ενώ άλλα έχουν φιλοξενηθεί σε ποιητικές ανθολογίες. Το 2019 εκδόθηκε η πρώτη του ποιητική συλλογή «Η Αρχή» (εκδ. Οσελότος) και το 2021 η ποιητική του συλλογή «Μελωδίες λήθης» (εκδ. Αποστακτήριο). Η ποιητική συλλογή «Το όνομα του έρωτα» αποτελεί το τρίτο λογοτεχνικό του έργο.
Η ποιητική συλλογή «Το όνομα του έρωτα» περιλαμβάνει 48 αυτοτελή ποιήματα, τα οποία γράφτηκαν την περίοδο 2018-2020. Όπως δηλώνει ο τίτλος, αντλημένος από το δεύτερο ποίημα, βασικό θέμα της συλλογής αποτελεί ο έρωτας. Αυτό το έντονο, ιδιαίτερο, συγκλονιστικό αίσθημα που αποτελεί μία βασική – αν όχι την πιο βασική – κινητήρια δύναμη της ζωής. Πρόκειται για ένα (συν)αίσθημα που έχει απασχολήσει, απασχολεί ή θα απασχολήσει τον κάθε άνθρωπο σε κάποια περίοδο της ζωής του, άλλοτε πιο δυναμικά και εκρηκτικά κι άλλοτε πιο ήπια και συγκεκαλυμμένα. Μέσα από τα συγκεκριμένα ποιήματα επιχειρείται, πέρα από μια αποτύπωση του ερωτικού φαινομένου, η πολύπλευρη ενσάρκωση δια της ποιητικής πένας των διαφόρων εκφάνσεων του έρωτα τόσο στη ρεαλιστική κοινωνική καθημερινότητα όσο και στη φαντασιακή, ασυνείδητη πολλές φορές, πρόσληψη και ερμηνεία του. Η αντίληψη του τι είναι έρωτας διαφέρει ανάμεσα στους λαούς αλλά και στους ανθρώπους μιας κοινής κοινωνίας. Υπάρχουν, επίσης, πολλές απόψεις τόσο από διάφορα πεδία της επιστήμης σχετικά με τον έρωτα όσο και από τη θρησκευτική, πνευματική και πολιτισμική κουλτούρα στον ρου της ιστορίας. Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί, ότι στην παρούσα ποιητική συλλογή δεν απασχολεί τον δημιουργό η συστηματική αναζήτηση όψεων του έρωτα και η αποτίμησή των αλλά η αποτύπωση σε ποιητικό λόγο αυτού του τόσο καθοριστικού, πηγαίου και οικουμενικού αισθήματος και η αποκάλυψή του, η πραγμάτωσή του είτε αισθητά είτε νοητά. Η γένεση κάποιων ποιημάτων ενέχει το σπέρμα της σε βιωματικά συμβάντα ή αισθήματα, σε λογοτεχνικά ή εν γένει καλλιτεχνικά διακείμενα και συναφείς απόψεις ή σκέψεις του δημιουργού. Στόχος της ανά χείρας ποιητικής συλλογής να προσφέρει καταφύγιο σε όλους όσοι βίωσαν κάποια στιγμή στη ζωή τους, βιώνουν ή αποζητούν να βιώσουν τον έρωτα…(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).
Το κρεβάτι
Το κρεβάτι πλάκωνε
αδυσώπητα την καρδιά μου.
Πρόσμενα την ώρα
της συνάντησής μας.
Αδημονούσα να δω τα μάτια σου,
τα μάτια που ζωγράφιζαν
τον έρωτα μπροστά μου.
Ολοζώντανο, λαμπρό,
μεγαλοπρεπή.
Καθόμουν περιμένοντας,
γυρίζοντας και περπατώντας
στο δωμάτιο.
Έβλεπα το άδειο κρεβάτι
που τόσο ποθούσα
να γεμίσω με εσένα.
Να σε κοιτώ να ξαπλώνεις
και να παραδίδεσαι
στον ανεκπλήρωτο έρωτά μου.
Κι ύστερα να κοιμάσαι
κι εγώ να θαυμάζω την ομορφιά σου.
Να μην ονειρεύομαι ένα φάσμα,
που ποτέ δε θα αγγίξω.
Στιγμές βροχερές
Έπεφταν οι χοντρές ψιχάλες της βροχής.
Τις παρατηρούσα μέσα απ’ το τζάμι
με μια διάθεση να τις μετρήσω, όσες μπορώ.
Χάζευα τη βροχή σκεπτόμενος
πόσες βροχές πέρασα μακριά σου,
πόσες βροχές δε με βρήκαν στο δρόμο
να φιλιέμαι μαζί σου δίχως
να με νοιάζει που βρέχομαι ως το μεδούλι,
πόσες βροχές με βρήκαν στη μίζερη ύπαρξη
δωματίου σκοτεινού,
πόσες βροχές η ψυχική μου αδυναμία
δε μου επέτρεψε να χαρώ
όπως τούτη τώρα που πάλι
δε σε φιλώ, που πάλι
απλά σε ονειρεύομαι.
Μόνο αυτό.