Μέχρι τα τέλη του 19ου Αιώνα ήταν πολύ συνηθισμένο φαινόμενο η θιγείσα τιμή να αποκαθίσταται με τη μονομαχία. Τα Αθηναϊκά Νέα (1937) κάνουν μια αναδρομή.
Κάποτε και η παραμικρή αφορμή ήταν ικανή να οδηγήσει στη μονομαχία. Μόνο με αυτή ξέπλυναν οι πατέρες μας το ρύπο. Μια στραβή ματιά, ένα στραβοπάτημα, μια διφορούμενη φράση και τα γάντια (η αν θέλετε χειρόκτια) ήσαν πρόχειρα για να ριχθούν στο πρόσωπο του αντιπάλου.
Ο θιγείς έδιδε το επισκεπτήριό του και βέβαιος ότι θα έπινε το αίμα του εχθρού, τον κεραυνοβολούσε με μια του φράση:
-Περιμένω τους μάρτυράς σας.
Πηγή ακένωτος για τους συναδέλφους της εποχής, ήταν το ρεπορτάζ της μονομαχίας. Ήσαν μάλιστα μερικοί, οι οποίοι είχαν ειδικευτεί και ήξεραν απ’ έξω και ανακατωτά τον κώδικα της μονομαχίας.
Είπαμε, ότι και η πιο ασήμαντη αφορμή ήταν αρκετή για να δικαιολογήσει τη προσφυγή στο σπαθί ή το περίστροφο. Ακόμη και τα μάτια μιας αρτίστας του καφέ σαντάν, για την οποία σήμερα το πολύ ν’ ανταλλαγούν μερικά ποτήρια. Τότε όμως τα πράγματα δεν ήσαν παίξε-γέλασε:
¨Θορυβώδης σκηνή συνέβη χθές έν τινι ωδικώ καφενείω. Είς αξιωματικός του ναυτικού και είς πολίτης αντήλλαξαν δριμυτάτας φράσεις χάριν μιάς αοιδού. Το αποτέλεσμα της έριδος ήτο η διά των όπλων ικανοποίησις του προσβληθέντος.
Τόση ήτο η οργή του, ώστε ηξίωσε να γίνη αμέσως η μονομαχία. Ήτο η δευτέρα πρωϊνή. Ο αντίπαλος εδέχθη την πρόκλησιν ευχαρίστως. Επειδή δε αμφότεροι συνέβη να είνε οπλισμένοι δεν προέκυψε ζήτημα εξευρέσεως των όπλων. Εχρησιμοποίησαν τα περίστροφα άτινα έφερον μεθ’ εαυτών. Μάρτυρες εχρησίμευσαν οι σύντροφοι, οι οποίοι συνώδευον εν τω ωδικώ καφενείο τους δύο αντιπάλους. Ούτε ο ιατρός έλειψε, επιστρατευθείς είς νεαρός απόφοιτος της ιατρικής εκ των θαμώνων του κέντρου.
Άπαντες ούτοι, επιβάντες αμαξών κατηυθύνθησαν εν πλήρει νυκτί εις ερημικόν αγρόν της Κυψέλης όπου εμονομάχησαν. Η ανταλλαγή πυροβολισμών έμεινε άνευ αποτελέσματος. Ίσως το σκότος της νυκτός να συνετέλεσε ν’ αστοχήσουν αι σφαίραι. Οι δύο αντίπαλοι ανεχώρησαν εκ του πεδίου της τιμής χωρίς να συμφιλιωθώσι¨.
Εις τις μέρες μας έχει αμβλυνθεί η φιλοτιμία των προσβαλλόμενων. Οι φωτογραφικές μηχανές δεν περικλείουν τον θάνατο. Αποθανατίζουν τις λουόμενες καλλονές των ακτών, οι δε σύζυγοι είναι ευτυχείς απολαμβάνοντες και επί των εντύπων μετά των άλλων θεατών την ευγραμμία των συντρόφων των με τη τολμηρά στολή του λουτρού.
Τα πεδία της τιμής έχουν γίνει οικόπεδα και ανεγέρθησαν επ’ αυτών πολυκατοικίες καλύπτουσες προσβολές και σκάνδαλα…
Για περισσότερα: https://minoas.gr/syggrafeas/sitaras-thomas/
Θωμάς Σιταράς, Αθηναιογράφος- Συγγραφέας, FB: Σιταράς Θωμάς