Γράφει ο Βασίλης Τσίγκας
Ο Σταύρος Ξαρχάκος βρήκε νόημα να διδάξει την Φραγκοσυριανή σε οκτώ παιδιά στη Σύρο, την ώρα που κάποιοι «γκάνγκστερ» πλακώνονταν. Είναι δική μας δουλειά να δείξουμε στα παιδιά μας ποιος είναι ο πραγματικός μαέστρος.
Είναι πολύ εύκολο το ανάθεμα, πάρα πολύ εύκολο. Ειδικά στην εποχή των social media, είναι και ανέξοδο. Γράφεις, ξεδίνεις, νομίζεις ότι έκανες το χρέος σου και προχωράς. Δεν είναι έτσι όμως.
Μετά τα χθεσινοβραδινά τραγελαφικά μεν, επικίνδυνα δε, που συνέβησαν κατά τη διάρκεια των βραβείων του MAD, το πιο εύκολο είναι να κράξουμε όλοι την κουλτούρα των trappers. Και δίκιο θα έχουμε και το κομμάτι μας θα κάνουμε και θα νιώσουμε και λίγο ενάρετοι. Ανώτεροι.
Θα έχουμε χάσει βέβαια την ουσία. Με το να κράζεις τον κάθε Light, Snik, Trannos δεν λύνεις τίποτα. Αν πραγματικά δεν θέλεις τα παιδιά σου να υποκύπτουν στην γοητεία στίχων όπως «Πρώτα βάζω το ρολόι και μετά βάζω το γιαλί / Η κάννη μου τινάζει πριν να κάνεις προσευχή / Η πο#@%να το συνήθισε και θέλει προσοχή / Άμα δω πως με προδίδει θα της κόψω το μαλλί», δεν φτάνει να απορείς στο twitter «που φτάσαμε;».
Αν πραγματικά σε τρομάζει ότι δωδεκάχρονα παιδιά αποθεώνουν κάτι γκάνγκστερ των γλυκών νερών που «ραπάρουν» στίχους όπως «Louis Vuitton σ’ όλο το body / με τα πιστόλια στο πάρτυ / Big man, όλοι ξέρουν τον Snik, ποιος είσαι; ΟΚ, nobody / Ξέρεις η δικιά μου είναι barbie / Μου λέει whip it στο κρεβάτι daddy», το πρόβλημα δεν είναι τα παιδιά.
Ούτε την κρίση έχουν σε αυτές τις ηλικίες να αντιληφθούν τι ακούν, ούτε τα παραδείγματα για να συγκρίνουν. Δεν είναι δική τους ευθύνη να φτάσουν στο σημείο να βλέπουν αυτά τα πρόσωπα και να γελάνε. Είναι δική μας.
Αν δεν κάτσουμε σοβαρά να ασχοληθούμε μαζί τους, αν δεν προσφερθούμε να τους δείξουμε, δεν έχουμε δικαίωμα να γκρινιάζουμε, να τρομάζουμε, να αφορίζουμε.
Αν δεν γίνουμε εμείς οι Ξαρχάκοι των παιδιών μας, δεν έχουμε δικαίωμα να περιμένουμε, ότι θα ανακαλύψουν από μόνα τους πόσο γελοίοι κι επικίνδυνοι είναι στίχοι όπως «Θέλει όπλο ο μικρός, θέλει να γίνει άντρας / Έχω ομάδα μες τον δρόμο, πάντα σκάω με gangsta / Fashion icon, total black, όλα τα βλέπω μαύρα / Το DM είναι γεμάτο μο&%@κια».
Ο Σταύρος Ξαρχάκος, ο 83χρονος Σταύρος Ξαρχάκος, πριν από λίγες ημέρες, στο πλαίσιο της επίσκεψής του στη Σύρο για τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Μάρκου Βαμβακάρη, βρήκε νόημα να μαζέψει οκτώ παιδιά σε μια ταβέρνα με τα μπουζούκια και τις κιθάρες τους, για να παίξουν μαζί την «Φραγκοσυριανή». Πιο παιδί από τα παιδιά, πιο μαέστρος από μαέστρο, ο Ξαρχάκος δεν εκπαίδευσε τα πιτσιρίκια. Εμάς εκπαίδευσε.
Αν θες τα παιδιά σου να μην «θέλουν όπλα για να γίνουν άντρες», αν θες να μην νιώθουν ότι πρέπει να είναι barbie και να στέλνουν DM το σώμα τους, πρέπει να ασχοληθείς. Σοβαρά. Με πάθος.
Ο Σταύρος Ξαρχάκος για ένα βράδυ έγινε ο μαέστρος οκτώ παιδιών στη Σύρο. Οι απορημένοι και τρομαγμένοι γονείς με τα όσα βλέπουν και ακούν, είναι οι μαέστροι των παιδιών τους για όλη τους τη ζωή.