Η δολοφονία του Σίνζο Άμπε σόκαρε την υφήλιο. Έγινε μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες που κατέγραψαν τις τελευταίες του στιγμές. Όμως δολοφονίες ηγετών, πολιτικών, πνευματικών και θρησκευτικών, έχουν ξανασυμβεί και έχουν σοκάρει.
Είναι δολοφονίες που έγιναν είτε για πολιτικούς λόγους, είτε για άλλους λόγους και οι εκτελεστές είτε σκοτώθηκαν επι τόπου είτε μπήκαν στη φυλακή. Κάποιοι βέβαια παραμένουν ακόμη και σήμερα ασύλληπτοι.
Αβραάμ Λίνκολν
Ο Αβραάμ Λίνκολν, ο 16ος πρόεδροων των ΗΠΑ, με το «Confiscation Act of 1862», απελευθέρωσε τους αφροαμερικάνους σκλάβους. Αυτό ήταν κάτι που δεν άρεσε καθόλου στα αφεντικά των αφροαμερικανών τους Νότιους, που είχαν μάθει να πλουτίζουν από το αίμα και τον ιδρώτα των μαύρων.
Την 14η Απριλίου του 1865, που έτυχε να είναι και Μεγάλη Πέμπτη, ο Αβραάμ Λίνκολν μπήκε μαζί με τη σύζυγο του Mary Ann Todd, στο Ford Theatre στην Ουάσιγκτονγια να παρακολουθήσει τη θεατρική παράσταση «Our American Cousin».
Μόλις είχε τελειώσει η τρίτη πράξη του θεατρικού έργου και η πόρτα του θεωρείου των επισήμων όπου καθόταν ο πρόεδρος των ΗΠΑ, άνοιξε. Τότε εμφανίσθηκε ο ηθοποιός Τζον Γουίλκς Μπουθ, ο οποίος κρατούσε ένα όπλο στα χέρια του. Ο δολοφόνος φώναξε «Sic semper tyrannis» («έτσι πάντα στους τυράννους») και πυροβόλησε. Η σφαίρα βρήκε τον Λίνκολν στο κεφάλι. Το επόμενο πρωινό στις 7.22 ακριβώς, ο 16ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών υπέκυψε στο τραύμα του.
Μαχάτμα Γκάντι
Ο Ινδός πολιτικός, στοχαστής και επαναστάτης ακτιβιστής Μοχάντας Καραμτσάν Γκάντι, που όλοι γνώριζαν απλά με το επίθετο του, Γκάντι, έγινε ο κύριος εκφραστής του εθνικού κινήματος για την ανεξαρτησία της Ινδίας από τους Βρετανούς.
Την περίοδο του Μεσοπολέμου Ο Μαχάτμα Γκάντι (Μαχάτμα στα σανσκριτικά σημαίνει Μεγάλη Ψυχή) αναδείχθηκε σε κεντρική μορφή του εθνικού αγώνα των Ινδών για ανεξαρτησία.
Το κίνημα της ανεξαρτησίας άρχισε σύντομα να εξαπλώνεται και όταν το 1919 το Βρετανικό Κοινοβούλιο μέσω της πράξης του Ρόουλατ παραχώρησε στις αποικιακές δυνάμεις έκτακτες εξουσίες για την αντιμετώπισή του, η τακτική της παθητικής αντίστασης του Γκάντι απέκτησε εκατομμύρια θιασώτες σε όλη τη χώρα. Μία διαδήλωση εναντίον της πράξης του Ρόουλατ στην πόλη Αμριτσάρ πνίγηκε στο αίμα από τις βρετανικές δυνάμεις και ονομάστηκε «Σφαγή του Αμριτσάρ».
Στις 15 Αυγούστου του 1947 ο Γκάντι με τους αγώνες του πέτυχε την ανεξαρτησία της χώρας του από το Ηνωμένο Βασίλειο. Οι Βρετανοί εγκατέλειψαν τη χώρα. Στις 30 Ιανουαρίου του 1948, ο 78χρονος Γκάντι βρέθηκε στο Νέο Δελχί. Κατά τη διάρκεια της απογευματινής προσευχής σε έναν ναό Ινδουιστών, ο Γκάντι δολοφονήθηκε από τον Ναθουράμ Γκόντσε, Ινδό εθνικιστή και φανατικό ομόθρησκό του.
Ο θάνατος του στοχαστή Γκάντι με τον ασκητικό βίο και τους αγώνες του με τη περίφημη «παθητική αντίσταση» συγκλόνισε όλον τον κόσμο.
Μάρτιν Λούθερ Κινγκ
«Εχω ένα όνειρο». Η φράση σύμβολο του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, κατά τη διάρκεια της μεγάλης πορείας διαμαρτυρίας για τα ανθρώπινα δικαιώματα το 1963. Ο αφροαμερικανός ιερέας και οπαδός της δράσης μέσω της παθητικής αντίστασης εξελίχθηκε σε ηεγετική μορφή του κινήματος για τα δικαιώματα των μαύρων.
Στις 14 Οκτωβρίου του 1964 του απονεμήθηκε το Βραβείο Νόμπελ για τους αγώνες του υπέρ των πολιτικών δικαιωμάτων των αφροαμερικανών μέσω ειρηνικών διαμαρτυριών.
Τάχθηκε κατά του πολέμου στο Βιετνάμ και άσκησε σφοδρή κριτική στην Αμερικανική κυβέρνηση. Το 1968 ενώ σχεδίαζε την «πορεία των φτωχών» προς την Ουάσιγκτον δολοφονήθηκε στις 4 Απριλίου, στον δεύτερο όροφο του μοτέλ «Λόρεν» στο Μέμφις από τον James Ray. Τον είχε πυροβολήσει με μια καραμπίνα «Ρεμινγκτον» από το παράθυρο ενός απέναντι πανδοχείου.
Μόλις έγινε γνωστός ο θάνατος του, ξέσπασαν πολυήμερα σφοδρά επεισόδια σε όλες τις ΗΠΑ. Η ιδιοκτήτρια της πανσιόν περιέγραψε στους πράκτορες του FBI έναν μελαχρινό νέο, με νότια προφορά, ο οποίος νοίκιασε την προηγούμενη μέρα το μοιραίο δωμάτιο επιμένοντας να έχει θέα προς την οδό Μέλμπερι και πλήρωσε προκαταβολικά.
Σύντομα διαπιστώθηκε ότι πρόκειται για τον 39χρονο Τζέιμς Ερλ Ρέι, δραπέτη από τις φυλακές Μιζούρι, όπου εξέτιε ποινή φυλάκισης 20 ετών για ένοπλη ληστεία. Το ανθρωποκυνηγητό που εξαπολύθηκε κράτησε έναν ολόκληρο χρόνο, καθώς ο Ρέι κατέφυγε διαδοχικά στην Ατλάντα, στο Τορόντο, το Λονδίνο, τη Λισαβόνα και ξανά στο Λονδίνο. Συνελήφθη τελικά στο Διεθνές Αεροδρόμιο Χίθροου, τη στιγμή ακριβώς που ετοιμαζόταν να αναχωρήσει για τη ρατσιστική Ροδεσία.
Ο Ρέι ομολόγησε την ενοχή του και καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 99 ετών χωρίς να γίνει ποτέ δίκη. Η επίσημη εκδοχή έκανε λόγο για μεμονωμένη ενέργεια, αλλά η βαριά υποψία μιας σκοτεινής συνωμοσίας την οποία συγκάλυψαν αν δεν οργάνωσαν κιόλας οι κρατικές υπηρεσίες, αιωρείται πάντα στην αμερικανική πολιτική ατμόσφαιρα.
Τζον Κένεντι
Ο Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι (JFK) ήταν ο 35ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Έμεινε στον προεδρικό θώκο από τον Ιανουάριο του 1961 μέχρι και τον Νοέμβριο του 1963, οπότε και δολοφονήθηκε στο Ντάλας.
Στις 22 Νοεμβρίου του 1963 το μεσημέρι, το προεδρικό αυτοκίνητο μια ξεσκέπαστη Lincoln Continental, που έφερε την αμερικανική σημαία και τον προεδρικό θυρεό, κατευθύνονταν στην πλατεία Ντίλι από την κεντρική λεωφόρο της πόλης.
Μέσα στο αυτοκίνητο βρισκόταν ο Τζον Κένεντι, η σύζυγος του Τζάκι, ο οδηγός και ένας άνδρας της προσωπικής ασφαλείας του προέδρου. Στις 12.30 ακριβώς και ενώ ο Κένεντι χαιρετούσε τον κόσμο, έφερε ξαφνικά τα χέρια του στο λαιμό του και άρχισε να σκύβει προς την πλευρά της γυναίκας του, η οποία τον κοίταζε έντρομη.
Ένας πυροβολισμός είχε ακουστεί αλλά ελάχιστοι τον είχαν αντιληφθεί. Τέσσερα δευτερόλεπτα μετά μια άλλη σφαίρα χτύπησε τον πρόεδρο στο κεφάλι και του το συνέθλιψε.
Την Τζάκι πιτσίλισε το αίμα του προέδρου. Το σώμα του Κένεντι τινάχθηκε προς τα πίσω και έπεσε απότομα στην αγκαλιά της συζύγου του. Από το στόμα της ξέφυγε μόνο ένα «Ω, όχι».
Μια ώρα μετά παρά τις προσπάθειες των γιατρών, ανακοινώθηκε επισήμως ότι ο πρόεδρος Κένεντι είναι νεκρός. Η αστυνομία και το FBI θεώρησαν ως βασικό ύποπτο τον Λη Χάρβεϊ Όσβαλντ.
Αρχικά θέλησαν να τον παρουσιάσουν σαν μαρξιστή και υποστηρικτή της ΕΣΣΔ και της Κούβας. Σύντομα αποκαλύφθηκε ότι ήταν ένας φανατικός ακροδεξιός, πρώην πεζοναύτης.
Κατά τη μεταφορά του Όσβαλντ από το αρχηγείο της αστυνομίας του Ντάλας προς τις φυλακές και ενώ πλήθος κόσμου και δημοσιογράφοι είχαν συγκεντρωθεί, ένας βραχύσωμος άνδρας εμφανίσθηκε από το πουθενά και τον πυροβόλησε εξ επαφής στο στομάχι.
Ο Όσβαλντ οδηγήθηκε στο ίδιο νοσοκομείο που είχε μεταφερθεί και ο Κένεντι, στο Parkland Hospital και λίγη ώρα μετά πέθανε. Ο δολοφόνος του ονομαζόταν Ρζακ Ρούμπι.
Ήταν ακροδεξιός, ιδιοκτήτης κακόφημου νυκτερινού κέντρου και πασίγνωστος συνεργάτης και πληροφοριοδότης της αστυνομίας, τόσο που του επιτρεπόταν η ελεύθερη κίνηση ανά πάσα στιγμή σε οποιοδήποτε χώρο των κτιρίων της αστυνομίας. Έτσι κατάφερε να βρεθεί πρόσωπο με πρόσωπο με τον Όσβαλντ.
Ο Ρούμπι πέθανε από καρκίνο στις 3 Ιανουαρίου του 1967. Οι θεωρίες συνωμοσίας για τις δυο δολοφονίες Κένεντι και Όσβαλντ ακόμη και σήμερα είναι αγαπημένο θέμα για τους συνωμοσιολόγους.
Κατά μία θεωρία η CIA ήθελε να απαλλαγεί από έναν πρόεδρο που της είχε κηρύξει τον πόλεμο μετά το φιάσκο του Κόλπου των Χοίρων στην Κούβα. Κατά άλλες οι σχεδιαστές της δολοφονίας ήταν ακροδεξιοί Κουβανοί εξόριστοι ή το Τίμστερς Γιούνιον, ένα ανεξέλεγκτο και εγκληματικό συνδικάτο των οδηγών φορτηγών με ηγετική μορφή τον Τζίμι Χόφφα.
Το 2009 κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ ένα βιβλίο το οποίο παρουσίαζε νεότερα στοιχεία από τις εκθέσεις του FBI, που περιέχονται στα Εθνικά Αρχεία. Τα όσα γράφονται στο βιβλίο ενισχύουν το σενάριο πως τον Κένεντι τον δολοφόνησε η μαφία και πως αρχιτέκτονας του σχεδίου ήταν ο νονός της Νέας Ορλεάνης Κάρλος Μαρτσέλο. Τίποτα δεν έχει αποδειχτεί πλήρως.
Ούλοφ Πάλμε
Ο Σβεν Ούλοφ Γιοαχίμ Πάλμε, ήταν Σουηδός σοσιαλοδημοκράτης πολιτικός και πρωθυπουργός. Υπήρξε ηγέτης του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος από το 1969 έως το 1986 και Πρωθυπουργός της Σουηδίας από τον Οκτώβριο του 1969 ως τον Οκτώβριο του 1976.
Ο Πάλμε ήταν ένας πολιτικός με ισχυρές πολιτικές θέσεις. Άσκησε οξεία κριτική εναντίον των ΗΠΑ για τον πόλεμο του Βιετνάμ, έκανε εκστρατείες εναντίον της εξάπλωσης των πυρηνικών όπλων, καταδίκασε το απαρτχάιντ , ενώ υποστήριξε την Οργάνωση Απελευθέρωσης της Παλαιστίνης (PLO).
Συναντήθηκε με τον Φιντέλ Κάστρο, και πολλά άλλα. Αυτές οι κινήσεις ήταν βέβαιο πως δημιούργησαν πολλούς εχθρούς στον Πάλμε στο εξωτερικό. Αλλά και εντός της χώρας του, οι αριστερές απόψεις του δημιούργησαν μεγάλη εχθρότητα από τους δεξιούς της Σουηδίας.
Ο Πάλμε συχνά κυκλοφορούσε χωρίς καμία προστασία από σωματοφύλακες. Έτσι έγινε και τη νύχτα που τον δολοφόνησαν. Γύρω στα μεσάνυχτα της 28ης Φεβρουαρίου του 1986, επέστρεφε πεζός μαζί με τη σύζυγο του Lisbet, από έναν κινηματογράφο. Ενώ περπατούσε στον κεντρικό δρόμο της Στοκχόλμης τη λεωφόρο Sveavägen, το ζευγάρι δέχτηκε την επίθεση ενός άγνωστου.
Πυροβόλησε τον Ούλοφ στο στομάχι και τη Λισμπέτ στην πλάτη και στη συνέχεια ο δράστης άρχισε να τρέχει προς τα ανατολικά στη διασταύρωση Τούνελγκάταν και εξαφανίστηκε.
Δύο νεαρά κορίτσια που είδαν το συμβάν προσπάθησαν να βοηθήσουν τον Πρωθυπουργό. Μεταφέρθηκε επειγόντως στο νοσοκομείο αλλά ήταν νεκρός όταν έφτασε.
Στις 10 Ιουνίου 2020 Σουηδοί εισαγγελείς κατονόμασαν τον γραφίστα Στιγκ Ένγκστρεμ, ως βασικό ύποπτο της δολοφονίας του Πάλμε. Ο Ένγκστρεμ όμως είχε αυτοκτονήσει 20 χρόνια νωρίτερα και δεν υπήρχαν περαιτέρω ερευνητικά ή ποινικά μέτρα που μπορούσαν να εφαρμοστούν. Η υπόθεση έκλεισε και επίσημα.
Σαλβατόρε Αλιέντε
Ο άνθρωπος σύμβολο. Ο Χιλιανός γιατρός που έγινε ο πρώτος μαρξιστής πρόεδρος χώρας μέσω ανοικτών εκλογών. Ήταν πρόεδρος από το 1970 μέχρι το 1973 οπότε ανατράπηκε με ένα αιματηρό πραξικόπημα που είχε σχεδιαστεί από τις ΗΠΑ και το εφάρμοσε ο στρατηγός Αουγκούστο Πινοσέτ.
Κανείς δεν ξέρει πως πέθανε ο Αλιέντε. Κάποιοι είπαν ότι αυτοκτόνησε για να μην πέσει ζωντανός στα χέρια των πραξικοπηματιών που για χρόνια μετά αιματοκύλησαν τη Χιλή. Κάποιοι άλλοι λένε ότι τον δολοφόνησαν οι πραξικοπηματίες του Πινοσέτ γιατί εν ζωή θα ήταν πάντα ένα σύμβολο αντίστασης και ένας εν δυνάμει κίνδυνος.
Με την εκλογή του προχώρησε σε μεγάλης κλίμακας αγροτική μεταρρύθμιση εις βάρος των μεγαλοιδιοκτητών γης και εξήγγειλε την εθνικοποίηση όλων των ξένων επιχειρήσεων και τραπεζών, συμπεριλαμβανομένων και των τεράστιων αμερικανικών επενδύσεων στα σημαντικότατα, για την οικονομία της Χιλής, ορυχεία χαλκού.
«Αξιώνουμε να δημιουργήσουμε έναν διαφορετικό κόσμο, να αποδείξουμε ότι μπορούν να γίνουν βαθιές αλλαγές που αποτελούν επανάσταση. Πρέπει να δημιουργήσουμε μια κυβέρνηση δημοκρατική, εθνική, επαναστατική και λαϊκή που θα οδηγήσει στον Σοσιαλισμό», βροντοφώναξε στην ομιλία του προς το πλήθος που παραληρούσε, αμέσως μετά την εκλογή του.
Εκείνο που έκαιγε τις ΗΠΑ ήταν η εξαγγελία του προέδρου Αλιέντε για κρατικοποίηση των μεταλλείων χαλκού της χώρας. Τα μεταλλεία άνηκαν και τα εκμεταλλεύονταν Αμερικάνοι ιδιώτες και οι εργάτες δούλευαν σε άθλιες συνθήκες και με μισθούς πείνας.
Ο Αλιέντε έπρεπε να ανατραπεί. Την απόφαση έλαβε ο ίδιος ο πρόεδρος Νίξον. Την υλοποίηση την ανέθεσε στη CIA ενώ για την οργάνωση του πραξικοπήματος επιλέγεται ο Χένρι Κίσιγκερ.
Οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ προσπαθούν να δωροδοκήσουν τον στρατό της Χιλής, αλλά ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων Ρενέ Σνάιντερ ήταν πιστός στο σύνταγμα και η πρώτη απόπειρα πραξικοπήματος απέτυχε. Ο Σνάιντερ βρέθηκε δολοφονημένος λίγες μέρες μετά.
Ο Αλιέντε τοποθετεί στην ηγεσία του στρατού τον στρατηγό Πινοσέτ. Ο Αουγκούστο Πινοσέτ είναι αυτό που λέμε ο ορισμός της «προδοσίας». Την Τρίτη, 11 Σεπτεμβρίου του 1973, μονάδες του στρατού υπό την ηγεσία του Πινοσέτ επιτίθενται με βαριά όπλα τανκς και αλεξιπτωτιστές στο προεδρικό μέγαρο. Η δημοκρατία καταλύεται και στην εξουσία ανεβαίνει ο Πινοσέτ.
Τα γυαλιά – σύμβολο του προέδρου Αλιέντε
Λίγο αργότερα οι πραξικοπηματίες ανακοινώνουν ότι ο Αλιέντε αυτοκτόνησε. Η επίσημη ανακοίνωση αναφέρει ότι το όπλο που χρησιμοποίησε ήταν ένα αυτόματο τυφέκιο ΑΚ-47. Εντούτοις πολλοί πολίτες στάθηκαν δύσπιστοι και έκαναν λόγο για δολοφονική ενέργεια από κυβερνητικούς.
Το 2011 με δικαστική απόφαση αποφασίστηκε το άνοιγμα της. Το αποτέλεσμα της αυτοψίας δημοσιεύτηκε στα μέσα Ιουλίου. Η ομάδα των ειδικών οδηγήθηκε στο συμπέρασμα ότι ο πρώην Πρόεδρος αυτοπυροβολήθηκε με αυτόματο τυφέκιο ΑΚ-47.
Άλντο Μόρο
Η δολοφονία από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες που συγκλόνισε την Ιταλία. Ο Άλντο Μόρο ήταν Ιταλός πολιτικός και πρωθυπουργός της Ιταλίας από το 1963 μέχρι το 1968 και από το 1974 έως το 1976.
Στις 16 Μαρτίου 1978 οι Ερυθρές Ταξιαρχίες στήνουν καρτέρι στην οδό «Mario Fani» από όπου θα περνούσε ο πρώην πρωθυπουργός. Εκτελούν με 91 σφαίρες, τους πέντε σωματοφύλακες του Μόρο και απαγάγουν τον ίδιο. Η επιχείρηση διήρκησε κάτι λιγότερο από 3 λεπτά.
Οι Ερυθρές Ταξιαρχίες ζητούν ως αντάλλαγμα για την απελευθέρωση του πολιτικού και πρώην πρωθυπουργού, την απελευθέρωση 13 ιδρυτικών μελών των Ερυθρών Ταξιαρχιών. Τον κρατούν όμηρο σε διαμέρισμα της οδού Μοτσαλντίνι.
Μετά από 54 ημέρες κράτησης και αφού η κυβέρνηση είχε απορρίψει το αίτημα των τρομοκρατών, ο Μόρο δολοφονήθηκε στις 9 Μαΐου του 1978, με 10 σφαίρες σε άγνωστη τοποθεσία που εικάζεται ότι ήταν κοντά στη Ρώμη. Το πτώμα του βρέθηκε αργότερα την ίδια ημέρα στο πορτμπαγκάζ ενός παρκαρισμένου κόκκινου «Ρενό 4L».