Υπόθεση: Η Ίμβρος, αυτή η ξεχωριστή νήσος του βορείου Αιγαίου, υπήρξε ανέκαθεν ελληνική. Όμως, παρά την απελευθέρωση του νησιού από τον ελληνικό στρατό, με το πέρας του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, η Συνθήκη της Λωζάννης (1923) παρέδωσε την Ίμβρο μαζί με τη Τένεδο στην Τουρκία, και ταυτόχρονα οι κάτοικοί τους (που ήταν μέχρι τότε αποκλειστικά Έλληνες) εξαιρέθηκαν από την ανταλλαγή πληθυσμών. Από εκείνη τη στιγμή, ξεκινά η συστηματική προσπάθεια βίαιης εκρίζωσης του ελληνικού στοιχείου από το νησί με βίαια μέσα που είχε σαν αποκορύφωμα το κλείσιμο του ελληνικού σχολείου. Μέχρι το 1980, ήταν φανερό πως ο ελληνισμός είχε σχεδόν σβήσει στην Ίμβρο. Υπολόγισαν, όμως, χωρίς τους Ίμβριους που ποτέ δεν ξέχασαν το τόπο τους. Το 2013 επανιδρύεται ελληνικό σχολείο, και με αργά βήματα ο ελληνισμός αρχίζει να επιστρέφει στο νησί του. Αν και απαιτείται πολλή δουλειά, η κατάσταση στην Ίμβρο σήμερα μοιάζει βελτιωμένη σε σχέση με αυτή που περιγράφεται το παρόν ντοκιμαντέρ.
Σε αυτό το ντοκιμαντέρ καταγράφονται και παρουσιάζονται η ιστορία και ο πολιτισμός του νησιού, μέσα από τις συγκινητικές μαρτυρίες των γηγενών κατοίκων, ενώ συμμετέχουν και σημαντικοί Έλληνες καλλιτέχνες. Η ταινία δημιουργήθηκε από το Ίδρυμα Ιστορικών Μελετών, υπό την αιγίδα του (Ίμβριου στη καραγωγή) Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου και της UNESCO, σε συμπαραγωγή με την ΕΡΤ, με την αφορμή της επαναλειτουργίας του Ελληνικού Σχολείου στην Ίμβρο έπειτα από 48 χρόνια. Είναι το ένα από τα δύο ντοκιμαντέρ που δημιουργήθηκαν.
Σκηνοθεσία: Ειρήνη Σαρίογλου, Πάνος Αγγελόπουλος
Αφήγηση: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Μαρία Ναυπλιώτου
Τραγουδούν: Γιώργος Νταλάρας, Zulfu Livaneli