«Σαν πεθαίνει στην Αθήνα ο Καπετάν Ανδρέας Μιαούλης, στις 11 Ιουνίου 1835 σε
ηλικία 66 ετών, ο τότε βασιλιάς Όθωνας, ο οποίος λίγες ημέρες πριν είχε
επισκεφθεί τον Μιαούλη στο σπίτι του (κοντά στην Αγία Ειρήνη) και του είχε
απονείμει τον Μεγαλόσταυρο Του Σωτήρος, αποφασίζει να τον τιμήσει και
μεταθανάτια με εντελώς ξεχωριστό τρόπο.
Έτσι, λοιπόν, προστάζει να ενταφιασθεί η σορός του μεγάλου νεκρού στον
προλιμένα του Πειραιά, στο ίδιο ακρογιάλι που είχε ταφεί και ο μεγάλος
Αθηναίος ναύαρχος της αρχαιότητας, Θεμιστοκλής.
Όμως, εκτός απ' αυτή την ιδιαίτερη ένδειξη τιμής, ο Όθωνας παραγγέλνει, προτού
γίνει η ταφή του νεκρού, να βγάλουν την καρδιά του, να την ταριχεύσουν, να την
τοποθετήσουν μέσα σε αργυρά λήκυθο και την αφιερώνει στο ιστορικό μοναστήρι
της Φανερωμένης (σημερινόν Καθεδρικό Ναό της Ύδρας).
Και ιδού η εντολή η οποία είναι χαραγμένη στη βάση της φιάλης:
"Ο ΟΘΩΝ Ο Α' ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΝΑΤΙΘΗΣΙ ΤΩ ΕΝ ΥΔΡΑ ΝΑΩ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ
ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΤΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΦΙΑΛΗΝ ΠΕΡΙΚΛΕΙΟΥΣΑΝ ΤΟΥ ΜΙΑΟΥΛΗ ΤΗΝ ΗΡΩΙΚΗΝ ΚΑΡΔΙΑΝ».
Ο βασιλιάς Οθωνας διέταξε να ταριχεύσουν την καρδιά του αρχηγού του ελληνικού στόλου, η οποία όμως διέγραψε ένα μεγάλο γραφειοκρατικό κύκλο προτού καταλήξει στη γενέτειρά του. Τοποθετημένη σε ασημένια λήκυθο, παραδόθηκε αρχικά στο παλαιό υπουργείο επί των Ναυτικών στην Αθήνα, έπειτα εστάλη στο Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο, προτού καταλήξει στη μητρόπολη της Υδρας, όπου φυλασσόταν για αρκετά χρόνια. Μετά την κατασκευή του Ιστορικού Αρχείου και Μουσείου, την παρέδωσε στο Μουσείο ο μακαριστός μητροπολίτης Ιερόθεος.