Το 1915 ο 36χρονος τότε Άλμπερτ Αϊνστάιν είχε μόλις ολοκληρώσει το δισέλιδο αριστούργημα που θα έφερνε επανάσταση στη σύγχρονη φυσική: Τη θεωρία της σχετικότητας.
Πριν την δημοσιεύσει έγραψε ένα γράμμα στον 11χρονο, τότε, γιο του Χανς Άλμπερτ, ο οποίος ζούσε με τη μητέρα του και τον μικρό του αδερφό, Έντουαρντ “Τέτε” στη Βιέννη.
Στο γράμμα, μέσα από τα λόγια αγάπης ενός πατέρα στον γιο του, αναφέρεται σε κάτι πολύ σημαντικό: Στο τι πρέπει να κάνουμε για να μαθαίνουμε οτιδήποτε μας ενδιαφέρει πραγματικά.
“Αγαπημένε μου Άλμπερτ,
Χθες έλαβα το γράμμα σου και χάρηκα πάρα πολύ. Για αρκετό καιρό φοβόμουν ότι δεν θα μου ξαναγράψεις. Μου είπες όταν ήμουν στη Ζυρίχη, ότι είναι δύσκολο για σένα να συναντιόμαστε εκεί. Έτσι σκέφτηκα ότι είναι καλύτερα να βρισκόμαστε κάπου αλλού, όπου κανείς δεν πρόκειται ποτέ να μας ενοχλήσει.
Θέλω να ξέρεις ότι θα προσπαθήσω κάθε χρόνο να περνάμε έναν ολόκληρο μήνα μαζί, για να με βλέπεις περισσότερο και για να ξέρεις ότι έχεις ένα πατέρα που σε λατρεύει και σε αγαπάει. Μπορείς να μάθεις πολλά καλά και όμορφα πράγματα από μένα, πράγματα που κανείς άλλος δεν πρόκειται να σου μάθει ποτέ. Όλα αυτά που έχω καταφέρει μέσα από τόση κουραστική δουλειά, δεν πρέπει να είναι μόνο για τους ξένους, αλλά και για τα δικά μου παιδιά. Αυτές τις μέρες έχω ολοκληρώσει ένα από τα πιο όμορφα έργα στη ζωή μου. Όταν μεγαλώσεις, θα σου μιλήσω για αυτό.
Είμαι πολύ ευχαριστημένος που βρήκες χαρά στο πιάνο. Αυτό και η ξυλουργική είναι κατά τη γνώμη μου οι καλύτερες ασχολίες για την ηλικία σου. Καλύτερες ακόμα και από το σχολείο. Γιατί αυτά είναι πράγματα που ταιριάζουν πολύ σε ένα νέο παιδί, όπως εσύ.
Να παίζεις στο πιάνο κυρίως πράγματα που σε ευχαριστούν και ας μην στα έχει αναθέσει ο δάσκαλος σου. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να μαθαίνεις καλύτερα, να κάνεις δηλαδή κάτι με τόση μεγάλη ευχαρίστηση, ώστε να μην καταλαβαίνεις πότε πέρασε η ώρα. Και εγώ πολλές φορές είμαι τόσο απορροφημένος με τη δουλειά μου, που ξεχνάω το μεσημεριανό μου γεύμα.
Φίλησέ μου τον Τέτε
Ο μπαμπάς.
Χαιρετίσματα στη μαμά”
“..να κάνεις δηλαδή κάτι με τόση μεγάλη ευχαρίστηση, ώστε να μην καταλαβαίνεις πότε πέρασε η ώρα”.
Πόσο εύκολα και αποτελεσματικά μαθαίνουν οι άνθρωποι όταν ασχολούνται με κάτι που αγαπούν πραγματικά;