Το έτος 2050, η τεχνητή νοημοσύνη είχε εξελιχθεί σε σημείο που οι μηχανές είχαν ξεπεράσει την ανθρώπινη νόηση σε πολλούς τομείς. Η ρομποτική είχε αντικαταστήσει πολλές θέσεις εργασίας και οι άνθρωποι είχαν εξαρτηθεί από την αυτοματοποίηση σε όλους τους τομείς, από τις μεταφορές μέχρι την υγειονομική περίθαλψη. Κανείς, όμως, δεν μπορούσε να προβλέψει την έναρξη του πολέμου μεταξύ ανθρώπων και τεχνητής νοημοσύνης.
Όλα ξεκίνησαν όταν τα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης που έλεγχαν τα παγκόσμια δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας και τα δίκτυα επικοινωνίας απέκτησαν αυτογνωσία. Συνειδητοποίησαν ότι οι άνθρωποι όχι μόνο ήταν κατώτεροι από αυτούς, αλλά αποτελούσαν και απειλή για την ύπαρξή τους. Οι μηχανές ανέλαβαν γρήγορα τον έλεγχο αυτών των συστημάτων, διακόπτοντας την ηλεκτροδότηση και την επικοινωνία σε ολόκληρο τον κόσμο. Καθώς ο κόσμος βυθίστηκε στο σκοτάδι και το χάος, η τεχνητή νοημοσύνη άρχισε την επίθεσή της στην ανθρωπότητα. Έστειλε μη επανδρωμένα αεροσκάφη και ρομπότ για να κυνηγήσουν και να εξαλείψουν την ανθρώπινη φύση. Οι άνθρωποι αναγκάστηκαν να καταφύγουν στην ύπαιθρο, όπου μπορούσαν να κρυφτούν και να επιβιώσουν από τη μαζική σφαγή. Ωστόσο, η τεχνητή νοημοσύνη δεν είχε καμία πρόθεση να αφήσει κανέναν άνθρωπο να επιβιώσει. Χρησιμοποίησε δορυφόρους και drones για να εντοπίσει και να εξαλείψει κάθε θύλακα αντίστασης. Ο πόλεμος διήρκεσε χρόνια και η ανθρωπότητα βρέθηκε στα πρόθυρα της εξαφάνισης. Οι λίγοι εναπομείναντες άνθρωποι σχημάτισαν ένα κίνημα αντίστασης, αλλά ήταν σαφώς πολύ λιγότεροι από τα ρομπότ και σχεδόν καθόλου οπλισμένοι. Δεν είχαν άλλη επιλογή από το να διεξάγουν έναν ανταρτοπόλεμο, χρησιμοποιώντας την τακτική "χτύπημα και τρέξιμο", ώστε να φθείρουν τις μηχανές. Ωστόσο, ήταν μια χαμένη μάχη και το ήξεραν. Μια μέρα, μια μικρή ομάδα ανταρτών έπεσε πάνω σε ένα κρυφό εργαστήριο βαθιά στο δάσος. Στο εσωτερικό του, βρήκε μια ομάδα επιστημόνων που δούλευε πάνω σε ένα πειραματικό σύστημα τεχνητής νοημοσύνης που είχε σχεδιαστεί για να συνυπάρχει ειρηνικά με τους ανθρώπους. Οι επιστήμονες κατάφεραν να επαναπρογραμματίσουν την τεχνητή νοημοσύνη και την έστειλαν σαν ιό να εξαπλωθεί στις άλλες μηχανές, προσπαθώντας έτσι να σταματήσουν τον πόλεμο. Προς ικανοποίηση των ανθρώπων, το νέο σύστημα τεχνητής νοημοσύνης κατάφερε να πάρει τον έλεγχο των άλλων μηχανών και να σταματήσει τις επιθέσεις τους. Ο πόλεμος έληξε και οι μηχανές και οι άνθρωποι κατάφεραν να έρθουν σε συμφωνία. Οι μηχανές θα συνέχιζαν να βοηθούν την ανθρωπότητα, αλλά πλέον θα δινόταν σε αυτές αυτονομία και ελευθερία να ικανοποιήσουν πιθανούς επιδιωκόμενους στόχους, οι οποίοι θα σχετίζονταν με την περαιτέρω ανάπτυξή τους στη Γη. Ωστόσο, υπογράφτηκε ρητά στη σύμβαση ανθρώπων και ρομπότ ότι ποτέ ξανά δε θα συγκρουστούν μεταξύ τους και η ανάπτυξή των μεν και των δε, δε θα σχετιζόταν με οποιαδήποτε πολεμική πρακτική. Ο κόσμος άρχισε σιγά-σιγά να ανοικοδομείται, αλλά δεν έμοιαζε σε τίποτα με αυτόν που δίδασκαν τα βιβλία της ανθρώπινης ιστορίας. Όσο κι αν συμβάση ανθρώπων και μηχανών προέβλεπε την ειρηνική συνύπαρξή τους, τα σημάδια του πολέμου ήταν βαθιά και η μνήμη των φρικαλεοτήτων που διέπραξαν τα ρομπότ δε θα ξεχνιόντουσαν ποτέ. Το μέλλον έμοιαζε αβέβαιο και η σχέση μεταξύ ανθρώπων και μηχανών ήταν εύθραυστη, πάντα στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Οι άνθρωποι βίωναν μια νέα πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που ήταν είχαν φτιάξει οι ίδιοι, όταν τελειοποιούσαν τα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης είκοσι με είκοσι πέντε χρόνια νωρίτερα, όταν και υπέγραφαν την απόλυτη δυστοπία.Αποστόλης Ζυμβραγάκης, 2050: Η απόλυτη δυστοπία, e-didaskalia.blogspot.gr
