Το σχολείο δεν είναι ένα μέρος που τα παιδιά καλούνται να μάθουν μόνο μαθηματικά, γλώσσα και μουσική. Το σχολείο θα έπρεπε να είναι ένα μέρος που θα βοηθήσει τα παιδιά να δημιουργήσουν μία ολοκληρωμένη προσωπικότητα και να μπορούν να είναι ενεργά μέλη της κοινωνίας με σεβασμό στον συνάνθρωπο.
Παρόλα αυτά τα τελευταία χρόνια φαίνεται πως σύμφωνα με τους εκπαιδευτικούς, το σχολείο έχει χάσει τον ρόλο του. Κάτι που δεν οφείλεται μόνο στο προβληματικό σύστημα παιδείας μας αλλά και στις προβληματικές συμπεριφορές γονιών και παιδιών.
“Έχει αγριέψει πολύ η κατάσταση στο ελληνικό σχολείο. Και αυτό έχει συμβεί με ευθύνη των εκπαιδευτικών, των συνδικαλιστών αλλά και ηγεσιών του υπουργείου Παιδείας, που εμφανίζονται, κατά καιρούς, θιασώτες του παιδαγωγικού λαϊκισμού.”
Αυτά σχολίασε ο δάσκαλος Ευθύμιος Δημόπουλος ο οποίος εργάζεται σε σχολείο της Αττικής. Ο ίδιος συμπλήρωσε: «Το αυταρχικό σχολείο έχει φυσικά καταρρεύσει μεταπολιτευτικά, και φυσικά ορθώς» στην εκδήλωση της Κίνησης Πολιτών σχετικά με το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα το απόγευμα της Τρίτης, με την συμμετοχή της Νίκης Κεραμέως.
«Ωστόσο, έχουμε φτάσει στο άλλο άκρο. Το σχολείο πλέον δεν μπορεί να θέσει όρια και κανόνες, έχει ξεχειλώσει. Η παιδαγωγική στο σημερινό σχολείο είναι ασπόνδυλη, υποτιμάται η εκγύμναση των παιδιών στην ανάληψη ευθυνών και έτσι καταλήγουμε να φτιάχνουμε εγωκεντρικά παιδιά που δεν κατανοούν τα όρια», πρόσθεσε.
Η ευθύνη, εύλογα, ανήκει στην πλευρά του σχολείου που πρέπει να θέσει τα όριά του. Όμως, πώς να το κάνει; Με ποια ψυχικά κότσια ο εκπαιδευτικός να τα βάλει με τη θρασύτητα και την αμετροέπεια των γονιών, όταν το ίδιο το σύστημα –διαμορφωθέν από τις κυβερνητικές πολιτικές– ανέχεται την ήσσονα προσπάθεια και τον ωχαδελφισμό;
Σύμφωνα με τον ίδιο θα πρέπει το σχολείο να θωρακιστεί καθώς και οι εκπαιδευτικοί του. Δεν πρέπει οι γονείς να ορθώνουν άποψη στον τρόπο που λειτουργεί ένα σχολείο αλλά το εκάστοτε υπουργείο.
«Κάνω 25 χρόνια αυτή τη δουλειά και κανείς δεν έχει μπει στην τάξη να δει τι διδάσκω», τόνισε ο Ευθύμιος Δημόπουλος, εισπράττοντας ένα πολιτικά κρίσιμο χειροκρότημα.
Όσο για κάποιους γονιούς που θεωρούν τους εκπαιδευτικούς «τσιράκια» τους, ζουν το δράμα του ανθρώπου που προσπαθεί να πείσει τον εαυτό του ότι είναι ικανός να είναι… γονιός. Μάταια.