Γράφει ο Αποστόλης Ζυμβραγάκης
Ο θάνατος ενός παιδιού είναι μια καταστροφική εμπειρία για τους γονείς. Σε μια τέτοια κατάσταση, μια από τις αποφάσεις που μπορεί να πρέπει να λάβουν οι γονείς είναι αν θα δουν ή όχι το σώμα του παιδιού τους μετά το θάνατο. Η απόφαση αυτή είναι πολύπλοκη και βαθιά προσωπική, χωρίς σαφή απάντηση. Επιστημονικές μελέτες παρέχουν κάποια εικόνα για τα πιθανά οφέλη και τους κινδύνους που σχετίζονται με την προβολή του σώματος ενός νεκρού παιδιού (Lichtenfeld & Perkel, 1999- Murphy & Moore, 2010- Rando, 1993).
Υπάρχουν πιθανά οφέλη για τους γονείς που βλέπουν το σώμα του παιδιού τους μετά το θάνατο. Ένα όφελος είναι ότι δίνεται στους γονείς η ευκαιρία να αποχαιρετήσουν και να κατανοήσουν καλύτερα τις συνθήκες που περιβάλλουν το θάνατο του παιδιού τους. Η θέαση του σώματος του παιδιού μπορεί επίσης να βοηθήσει στη διαδικασία του πένθους, καθώς μπορεί να προσφέρει κάποιο κλείσιμο και να επιτρέψει στους γονείς να επεξεργαστούν την πραγματικότητα του θανάτου του παιδιού (Corr, Nabe, & Corr, 2019).
Ωστόσο, υπάρχουν επίσης πιθανοί κίνδυνοι που συνδέονται με την προβολή του σώματος ενός νεκρού παιδιού. Ένας κίνδυνος είναι ότι μπορεί να προκαλέσει πρόσθετο τραύμα και άγχος, ιδίως εάν η κατάσταση του σώματος του παιδιού είναι ιδιαίτερα ανησυχητική. Η θέαση του σώματος του παιδιού μπορεί επίσης να δυσκολέψει τους γονείς να θυμούνται το παιδί τους όπως ήταν στη ζωή, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει μακροπρόθεσμες ψυχολογικές επιπτώσεις (Mitchell, Kim, Prigerson, & Mortimer, 2005).
Οι πολιτιστικές και θρησκευτικές παραδόσεις μπορεί επίσης να επηρεάσουν την απόφαση για το αν θα δει κανείς το σώμα ενός νεκρού παιδιού ή όχι. Σε ορισμένους πολιτισμούς και θρησκείες, είναι σύνηθες οι γονείς να βλέπουν το σώμα του παιδιού ως μέρος της διαδικασίας του πένθους. Σε άλλους, δεν θεωρείται απαραίτητο ή μπορεί ακόμη και να αποθαρρύνεται (Corr et al., 2019).
Τελικά, η απόφαση για το αν θα δουν ή όχι το σώμα ενός νεκρού παιδιού θα πρέπει να λαμβάνεται από τους γονείς με βάση τις προσωπικές τους πεποιθήσεις και ανάγκες. Είναι σημαντικό για τους γονείς να έχουν πρόσβαση σε πληροφορίες σχετικά με τα πιθανά οφέλη και τους κινδύνους που σχετίζονται με την προβολή του σώματος, καθώς και υποστήριξη και συμβουλευτική για να τους βοηθήσουν να λάβουν μια τεκμηριωμένη απόφαση (Rando, 1993).
Συμπερασματικά, η απόφαση για το αν οι γονείς νεκρών παιδιών πρέπει να βλέπουν τα νεκρά παιδιά τους είναι μια πολύπλοκη και βαθιά προσωπική απόφαση. Ενώ υπάρχουν πιθανά οφέλη από την προβολή του σώματος ενός νεκρού παιδιού, υπάρχουν επίσης πιθανοί κίνδυνοι που πρέπει να ληφθούν υπόψη. Η απόφαση θα πρέπει να ληφθεί από τους γονείς με βάση τις προσωπικές τους πεποιθήσεις και ανάγκες, με διαθέσιμη υποστήριξη και συμβουλευτική για να τους βοηθήσει να λάβουν μια τεκμηριωμένη απόφαση.
Βιβλιογραφία:
Corr, C. A., Nabe, C. M., & Corr, D. M. (2019). Death and dying, life and living. Cengage Learning.
Lichtenfeld, S., & Perkel, D. (1999). Should parents view the body of their deceased child?. The Journal of Pediatrics, 134(2), 141-143.
Mitchell, A. M., Kim, Y., Prigerson, H. G., & Mortimer, M. K. (2005). Complicated grief in survivors of suicide. Crisis: The Journal of Crisis Intervention and Suicide Prevention, 26(1), 11-17.
Murphy, L. K., & Moore, C. M. (2010). The role of viewing in the grief experience of bereaved family members. Omega: Journal of Death and Dying, 61(4), 291-306.
Rando, T. A. (1993). Grief, dying, and death: Clinical interventions for caregivers. Research Press.
Περισσότερα ενδιαφέροντα κείμενα εδώ.