Δε φοβάμαι πια
ούτε τρέμω από το κρύο
η μάνα μου άφησε την κουβέρτα
κι έπιασε ένα όστρακο
το έβαλε στ' αυτί μου
ν' ακούω θαλάσσιες μελωδίες
ούτε φωνές
ούτε κραυγές
εδώ στον βυθό
δε φτάνουν ήχοι ανθρώπινοι
μόνο γαλήνη
σε τέτοια βάθη
δεν αναγνωρίζονται παραλογισμοί
ψάρια κινούνται δίχως περιορισμούς
συνόρων τεχνητών
ποτέ δε φανταζόμουν
πως έπρεπε να πνιγώ
για να αναπνεύσω ελεύθερος.
Εις μνήμην των νεκρών του ναυαγίου, Αποστόλης Ζυμβραγάκης, 15/06/2023.
