.jpg)
Ο αγώνας των φοιτητών ενάντια στο καθεστώς της Χούντας που ξεκίνησε ήδη από το Φεβρουάριο του 1973, εξελίχθηκε σε λαϊκό κίνημα και κορυφώθηκε με την κατάληψη του Μετσόβιου Πολυτεχνείου από φοιτητές και σπουδαστές στις 14 Νοέμβρη, η οποία κλιμακώθηκε σε αντιχουντική εξέγερση και κατέληξε σε αιματοχυσία στις 17 Νοέμβρη.
Οι αναταραχές και ο αναβρασμός είχαν ήδη ξεκινήσει από τον Φεβρουάριο του 1973, όταν φοιτητές αποφάσισαν αποχή από τα μαθήματα, θέλοντας να δείξουν με αυτόν τον τρόπο την αντίδρασή τους στο χουντικό καθεστώς που βρισκόταν στην εξουσία από τις 21 Απριλίου του 1967 και που είχε καταργήσει όλες σχεδόν τις ατομικές ελευθερίες, είχε διαλύσει τα πολιτικά κόμματα και είχε εξορίσει, φυλακίσει και βασανίσει πολιτικούς και πολίτες με κριτήριο τις πολιτικές τους πεποιθήσεις.
Την αποχή των μαθητών από τα μαθήματά τους το Φεβρουάριο ακολούθησε διαδήλωση μέσα στο Πολυτεχνείο, όπου η χούντα παραβιάζοντας το άσυλο, έδωσε εντολή στην αστυνομία να επέμβει. Η σύλληψη 11 φοιτητών πυροδότησε το αντιδικτατορικό συναίσθημα των νέων και τους οδήγησε στην απόφαση να καταλάβουν το κτίριο της Νομικής Αθηνών. Τα γεγονότα αυτά αναφέρονται συχνά ως “ο προάγγελος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου”.
Η ένταση ωστόσο κορυφώθηκε μερικούς μήνες μήνες αργότερα, και συγκεκριμένα στις 14 Νοεμβρίου όταν φοιτητές του Πολυτεχνείου αποφάσισαν εκ νέου αποχή από τα μαθήματα. Οι “Ελεύθεροι Πολιορκημένοι”, όπως αυτοαποκαλούνταν οι φοιτητές αυτοί, οχυρώθηκαν μέσα στο Πολυτεχνείο στη Στουρνάρη και ξεκίνησαν τη λειτουργία του ανεξάρτητου ραδιοφωνικού σταθμού του Πολυτεχνείου, ένα μέσο που αποδείχθηκε υψίστης σημασίας στην επικοινωνία τους με τον έξω κόσμο, στην κινητοποίηση του κόσμου και στην ενημέρωσή τους.
Ραδιοσταθμός “Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο”
“Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο! Ελληνικέ λαέ, το Πολυτεχνείο θα μείνει το προπύργιο και η εστία του αγώνα. Όλος ο λαός να συσπειρώνεται γύρω από τους χώρους του Πολυτεχνείου, να παραμείνει στους δρόμους της Αθήνας και να κατέβει στους δρόμους κάθε μεγάλης πόλης της Ελλάδας. Το Πολυτεχνείο είναι οχυρωμένο με τα στήθη των φοιτητών… Ο αγώνας μας είναι κοινός. Είναι αγώνας αντιχουντικός. Είναι αγώνας αντιδικτατορικός. Είναι αγώνας αντιιμπεριαλιστικός. Κάτω η δικτατορία. Ζήτω η Δημοκρατία…”, το ιστορικό σύνθημα, η εκφώνηση που ακούστηκε στο ραδιόφωνο και θα μείνει για πάντα στην ιστορία.
Ο ραδιοφωνικός σταθμός του Πολυτεχνείου ήταν ένα Ραδιοφωνικό Μετέωρο στην ιστορία της Ελληνικής Ραδιοφωνίας και πρόκειται για μία παγκόσμια πρωτοτυπία.
Ο Γιώργος Κυρλάκης, μετέπειτα τεχνικός της ΕΡΤ, είναι ο ηλεκτρονικός ραδιοπειρατής, που έφτιαξε σε χρόνο ρεκόρ λίγων ωρών, το πομπό του “ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ” μέσα στα εργαστήρια της Σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανολόγων. Άριστος ραδιοτεχνίτης, πραγματοποίησε την ιδέα να αποκτήσουν οι ‘’ελεύθεροι πολιορκημένοι’’ του Πολυτεχνείου τη δική τους ραδιοφωνική κραυγή και να ξεσηκώσουν ολόκληρο τον Αθηναϊκό λαό και όχι μόνο.
Με έδρα το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο ο σταθμός ξεκίνησε τη λειτουργία του στις 15 Νοεμβρίου του 1973.
Μέσα σε λίγες ώρες λειτουργίας, το σταθμό “ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ” άκουγε ολόκληρη η Αθήνα, ενώ ακόμα τον μετέδιδαν και ξένοι Ραδιοσταθμοί, το BBC Λονδίνου, το Παρίσι, η Ντόϋτσε Βέλε Γερμανίας.
Πρώτος εκφωνητής που έδωσε και το όνομα του σταθμού ήταν ο Μίλτος Χαραλαμπίδης, ύστερα ο Δημήτρης Παπαχρήστου και τελευταία η Μαρία Δαμανάκη.
Συνθήματα όπως “Απόψε πεθαίνει ο φασισμός”, “Εργάτες, αγρότες και φοιτητές”, “Έξω οι Αμερικάνοι”, “Λαέ πεινάς, γιατί δεν πολεμάς” και “Κάτω η Εξουσία”, “Κάτω η Χούντα, κάτω ο Παπαδόπουλος”, “Λαέ λαέ, ή τώρα ή ποτέ”, “Οι φοιτητές δεν βολεύονται, βουλεύονται”, “Ψωμί, παιδεία, ελευθερία” , ακούστηκαν στον ιστορικό σταθμό κι έμειναν στην Ιστορία.
Λίγη ώρα πριν εισβάλουν τα τανκς στην πύλη του Πολυτεχνείου, ο σταθμός μετέδιδε:
“Είμαστε άοπλοι! Είμαστε άοπλοι! Οι φοιτητές βρίσκονται απέναντι στα τανκς. Οι φαντάροι είναι αδέλφια μας, δεν θα μας πυροβολήσουν. Αγωνιζόμαστε για μία καλύτερη και ελεύθερη Ελλάδα. Να καθορίζουμε μόνοι μας τις τύχες του λαού μας. Αγωνιζόμαστε για τη λευτεριά αυτού του τόπου. Ελληνικέ λαέ, έξω από το Πολυτεχνείο βρίσκονται τανκς κι έχουν στραμμένες τις μπούκες των κανονιών τους στα παιδιά σου. Αυτή τη στιγμή, ελληνικέ λαέ, μπορείς να διαπιστώσεις πώς μας κατάντησαν οι Αμερικάνοι. Δεν πρέπει να χυθεί άλλο αίμα. Όχι άλλο αίμα!”
Το τελευταίο πράγμα που ακούστηκε ήταν ο εκφωνητής Δημήτρης Παπαχρήστος να ψέλνει τον Εθνικό Ύμνο, όταν ξαφνικά η λειτουργία του σταθμού διακόπηκε.
*Ευχαριστούμε τον Αριστοτέλη Σαρρηκώστα για την ευγενική παραχώρηση των φωτογραφίων.