αἰτιῶμαι: (αποθετικό ρήμα) κατηγορώ, προσάπτω σε κάποιον κάτι
Οριστική
αἰτιῶμαι, αἰτιᾷ, αἰτιᾶται, αἰτιώμεθα, αἰτιᾶσθε, αἰτιῶνται
αἰτιῶμαι, αἰτιᾷ, αἰτιᾶται, αἰτιώμεθα, αἰτιᾶσθε, αἰτιῶνται
αἰτιῴμην, αἰτιῷο, αἰτιῷτο, αἰτιῴμεθα, αἰτιῷσθε, αἰτιῷντο
--- αἰτιῶ, αἰτιάσθω, --- αἰτιᾶσθε, αἰτιάσθων ή αἰτιάσθωσαν
αἰτιᾶσθαι
αἰτιώμενος, αἰτιωμένη, αἰτιώμενον
Παρατατικός
ᾐτιώμην, ᾐτιῶ, ᾐτιᾶτο, ᾐτιώμεθα, ᾐτιᾶσθε, ᾐτιῶντο
Μέλλοντας
Οριστική
αἰτιάσομαι, αἰτιάσῃ ή αἰτιάσει, αἰτιάσεται, αἰτιασόμεθα, αἰτιάσεσθε, αἰτιάσονται
αἰτιασοίμην, αἰτιάσοιο, αἰτιάσοιτο, αἰτιασοίμεθα, αἰτιάσοισθε, αἰτιάσοιντο
αἰτιάσεσθαι
Μετοχή
αἰτιασόμενος
Παθητικός Μέλλοντας
Οριστική
αἰτιαθήσομαι, αἰτιαθήσῃ ή αἰτιαθήσει, αἰτιαθήσεται, αἰτιαθησόμεθα, αἰτιαθήσεσθε, αἰτιαθήσονται
αἰτιαθησοίμην, αἰτιαθήσοιο, αἰτιαθήσοιτο, αἰτιαθησοίμεθα, αἰτιαθήσοισθε, αἰτιαθήσοιντο
αἰτιαθήσεσθαι
αἰτιαθησόμενος, αἰτιαθησομένη, αἰτιαθησόμενον
Οριστική
ᾐτιασάμην, ᾐτιάσω, ᾐτιάσατο, ᾐτιασάμεθα, ᾐτιάσασθε, ᾐτιάσαντο
αἰτιάσωμαι, αἰτιάσῃ, αἰτιάσηται, αἰτιασώμεθα, αἰτιάσησθε, αἰτιάσωνται
αἰτιασαίμην, αἰτιάσαιο, αἰτιάσαιτο, αἰτιασαίμεθα, αἰτιάσαισθε, αἰτιάσαιντο
---, αἰτιάσαι, αἰτιασάσθω, ---, αἰτιάσασθε, αἰτιασάσθων ή αἰτιασάσθωσαν
αἰτιάσασθαι
αἰτιασάμενος
Παθητικός Αόριστος
Οριστική
ᾐτιάθην, ᾐτιάθης, ᾐτιάθη, ᾐτιάθημεν, ᾐτιάθητε, ᾐτιάθησαν
αἰτιαθῶ, αἰτιαθῇς, αἰτιαθῇ, αἰτιαθῶμεν, αἰτιαθῆτε, αἰτιαθῶσι(ν)
αἰτιαθείην, αἰτιαθείης, αἰτιαθείη, αἰτιαθείημεν ή αἰτιαθεῖμεν, αἰτιαθείητε ή αἰτιαθεῖτε, αἰτιαθείησαν ή αἰτιαθεῖεν
---, αἰτιάθητι, αἰτιαθήτω, ---, αἰτιάθητε, αἰτιαθέντων ή αἰτιαθήτωσαν
αἰτιαθῆναι
αἰτιαθείς
Παρακείμενος
Οριστική
ᾐτίαμαι, ᾐτίασαι, ᾐτίαται, ᾐτιάμεθα, ᾐτίασθε, ᾐτίανται
Υποτακτική
ᾐτιαμένος-ᾐτιαμένη-ᾐτιαμένον ὦ
ᾐτιαμένος-ᾐτιαμένη-ᾐτιαμένον ᾖς
ᾐτιαμένοι-ᾐτιαμέναι-ᾐτιαμένα ὦμεν
Ευκτική
ᾐτιαμένος-ᾐτιαμένη-ᾐτιαμένον εἴην
Προστακτική
---, ᾐτίασο, ᾐτιάσθω, ---, ᾐτίασθε, ᾐτιάσθων ή ᾐτιάσθωσαν
Απαρέμφατο
ᾐτιᾶσθαι
Μετοχή
ᾐτιαμένος-ᾐτιαμένη-ᾐτιαμένον
Υπερσυντέλικος
ᾐτιάμην, ᾐτίασο, ᾐτίατο, ᾐτιάμεθα, ᾐτίασθε, ᾐτίαντο