Ο χρόνος χτυπά
με τον ρυθμό των δευτερόλεπτων
τακ και μαχαιριά πισώπλατη
τακ και πιστολιά στον κρόταφο
τακ και βόμβα σκάει στα χέρια.
Το βάρος της μοναξιάς ραγίζει τη νύχτα
σε μια ρωγμή κυλάω ολόκληρος
σε δρόμο χλομό με φως που τρεμοπαίζει
κινούμαι ανυποψίαστος
κάτω από σκιές θανάτου.
Να σκίσω θέλω το παραμύθι
και να φωνάξω δυνατά
λύκος, λύκος, λύκος
-μάταιος κόπος-
τα πρόβατα είναι άλογα.
Πληθωρισμός των επιθέτων
λένε στις ειδήσεις
τα ουσιαστικά σε έλλειψη
λέω εγώ
αναζητώντας νόημα.
Να γίνω πέτρα και να πεταχτώ
να σπάσω αυτό που δεν υπάρχει.
Αποστόλης Ζυμβραγάκης - Το νόημα
