Δεν έχασε καιρό
με το που το είδε μες στη θάλασσα
βούτηξε με μιας
δίχως να υπολογίσει
ούτε το κρύο του χειμώνα
ούτε τα κύματα που υψώνονταν.
Το έπιασε σφιχτά στα δυο του χέρια
«σώσον Κύριε τον λαό σου»
ηχούσαν άγγελοι στα αυτιά του.
Από το βάρος υπολόγισε
θα 'ταν είκοσι κιλά
από το κλάμα δεν ξεχώριζε
την εθνικότητα
-κοινή λέξη για όλους μας ο γογγυσμός-.
Κι όμως
όσες φορές κι αν έβλεπε
παιδί μέσα στη θάλασσα
τόσες φορές θα έπεφτε
δίχως σκέψη να το μαζέψει.
Έτσι καθαγιάζονται τα ύδατα·
βουτώντας με αυταπάρνηση
να σώσεις ό,τι ιερότερο υπάρχει.
Αποστόλης Ζυμβραγάκης
