Στο καφενείο «Φορλίδας» στο Λαύκο Πηλίου ο χρόνος φαίνεται να έχει σταματήσει. Το παραδοσιακό χωριό, το πέτρινο αρχοντικό που είναι τοποθετημένο το μαγαζί και η διακόσμηση, παραπέμπουν σε μια άλλη εποχή. Και πως θα μπορούσε άλλωστε όταν δεν πρόκειται για οποιοδήποτε καφενείο αλλά για το αρχαιότερο της Ελλάδας που λειτουργεί αδιάλειπτα από το 1785.
Επτά γενιές έχουν περάσει από το καφενείο αυτό, της οικογενείας Φορλίδα. Ο Μανώλης Φορλίδας συνεχίζει σήμερα την παράδοση που ξεκίνησε ο προπροπάππους του Γιάννης Φορλίδας, που ήταν και ο πρώτος που άνοιξε το μαγαζί.
Το παραδοσιακό καφενείο του που δεσπόζει στο κέντρο του χωριού στην πλατεία με τα γιγάντια σκιερά πλατάνια, έχει χτίσει πλέον το δικό του μύθο, ο οποίος ταξίδεψε μάλιστα μέχρι τις Βρυξέλλες και το κτήριο του Ευρωκοινοβουλίου, όταν φωτογραφία του ήταν κομμάτι περιοδικής έκθεσης με άρωμα Ελλάδας το 2016.
Σήμερα, στα 81 του χρόνια ο κύριος Μανώλης συνεχίζει να σερβίρει καθημερινά, παραδοσιακό ελληνικό καφέ μέσα σε μια ατμόσφαιρα που έχει διατηρήσει την γοητεία του χθες αναλλοίωτη στο πέρασμα των χρόνων. Το καλοκαίρι ο πάντα ευγενικός και χαμογελαστός κύριος Μανώλης σερβίρει καφέ και αναψυκτικό κάτω από τα 9 πλατάνια της πλατείας και τον χειμώνα εντός του καφενείου, γύρω από την ξυλόσομπα, με τις παλιές φωτογραφίες στους τοίχους να μας ταξιδεύουν στο παρελθόν.
Στα πρώτα χρόνια λειτουργίας, στο πρώτο όροφο του καφενείου λειτουργούσε χάνι. Εκείνη την εποχή, διανυκτέρευαν στου Φορλίδα όλοι οι ταξιδιώτες από τα νησιά των Βορείων Σποράδων Σκιάθο, Σκόπελο και Αλόννησο, που είχαν προορισμό το Βόλο. Εκείνη την εποχή οι ταξιδιώτες κατηφόριζαν το επόμενο πρωί μέχρι τη Μηλίνα όπου και έπαιρναν το καραβάκι για την πρωτεύουσα της Μαγνησίας καθώς δεν υπήρχε δρόμος τότε.
Στο χάνι είχαν διαμείνει σημαντικές προσωπικότητες των γραμμάτων και της ελληνικής ιστορίας γενικότερα. Όπως ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. Ο «άγιος των ελληνικών γραμμάτων», είχε γεννηθεί στη Σκιάθο και διανυκτέρευσε πολλές φορές στον πρώτο όροφο του καφενείου όταν χρειάστηκε είτε να επιστρέψει στην πατρίδα του είτε να ταξιδέψει από εκείνη προς την ηπειρωτική χώρα.
«Ο Παπαδιαμάντης ερχόταν με το καραβάκι μέχρι το Πλατανιά, διανυκτέρευε στο Χάνι και το επόμενο πρωί ξεκίναγε για τη Μηλίνα. Είχε και τις αδελφές του και τον αδελφό του στην Πορταριά. Μέχρι το 1960 η σύνδεσή μας με το Βόλο γινόταν μέσω θαλάσσης», είχε διηγηθεί σε παλαιότερη συνέντευξή του ο κύριος Μανώλης. Άλλοι θαμώνες του καφενείου ήταν ο περίφημος λογοτέχνης και ποιητής Κώστας Βάρναλης καθώς και ο παιδαγωγός και κύριος εκπρόσωπος του εκπαιδευτικού δημοτικισμού Αλέξανδρος Δελμούζος.
Η «μικρή βουλή» του Λαύκου που υπήρξε και κουρείο του χωριού
Στην πολύχρονη ιστορία του, το ιστορικό καφενείο υπήρξε κάποιες εποχές το κρεοπωλείο, η ταβέρνα αλλά και το κουρείο του χωριού παράλληλα. Ο Μανώλης Φορλίδας είχε δηλώσει στην ΕΡΤ πως πλέον διατηρεί το καφενείο για λόγους κοινωνικούς, αφού κατά τους χειμερινούς μήνες είναι η μικρή βουλή του χωριού, όπου οι μόνιμοι κάτοικοι ανταλλάσσουν απόψεις για την πολιτική ζωή, για τα προβλήματά τους, για τις αγωνίες τους, για τις χαρές τους.
Ο πρώτος Φορλίδας εκτός από το καφετζής ήταν και μουσικός. «Ο παππούς μου ήταν μουσικός. Μαζεύονταν εδώ διάφοροι μουσικοί και έπαιζαν. Ήταν πολύ καλοί μουσικοί», λέει ο κύριος Μανώλης.
Το καφενείο Φορλίδα κουβαλάει μια σπουδαία ιστορία η οποία καταγράφεται και στις φωτογραφίες που κοσμούν τους τοίχους του. Ωστόσο όπως αποκαλύπτει ο ίδιος αυτή δεν θα συνεχιστεί κατά πάσα πιθανότητα από την ίδια οικογένεια.
Το χωριό που βρίσκεται στα Νότια του Πηλίου στην ακμή του είχε 2500 μόνιμους κατοίκους.
Σήμερα έχει 511. Ο 81χρονος φαίνεται πως θα είναι αυτός που θα ρίξει τους τίτλους τέλους αφού δεν υπάρχει διάδοχη κατάσταση, καθώς τα παιδιά του ζουν και εργάζονται στην Αθήνα. Βέβαια όπως λέει ο ίδιος ο εγγονός του όποτε έχει διακοπές στο σχολείο και το καλοκαίρι, τον επισκέπτεται και τον βοηθάει. Ο χρόνος θα δείξει αν το καφενείο «Φορλίδας» θα συνεχίσει να το λειτουργεί η 9η αν όχι η 8η γενιά.