Δεν έχω οξυγόνο.
Οι ράγες στράβωσαν κάτω από το βάρος
μιας πορείας που δεν έπρεπε να γίνει.
Το σφύριγμα των τρένων
κραυγή που έγινε καπνός
Τα νιάτα των επιβατών
κραυγή που έγινε καπνός
και χάθηκε στον αέρα
Το μόνο που απέμεινε
ένα μακρύ παράπονο
σαν ηχώ μες στην κοιλάδα
δεν έχω οξυγόνο.
Δεν έχω οξυγόνο.
Οι σκιές γλιστρούν στις καμένες αποβάθρες,
εκεί όπου οι σιωπές είναι πιο βαριές
από το μέταλλο που έλιωσε.
Οι ψυχές ψιθυρίζουν
σε αυτούς που αποστρέφουν το βλέμμα
αλλά κανείς δεν απαντά.
Κάποιοι έγραψαν την αλήθεια
με αίμα και στάχτη
αλλά τα λόγια θάφτηκαν βαθιά
κάτω από την αμείλικτη επιφάνεια
μιας συγκαλυμμένης ντροπής
δεν έχω οξυγόνο.
Δεν έχω οξυγόνο.
Η νύχτα γελά ειρωνικά.
Ο αέρας μυρίζει έγκλημα
αλλά οι ένοχοι φορούν προσωπεία.
Η δικαιοσύνη, τυφλή και σιωπηλή
χάνεται στο λαβύρινθο των ψεύτικων υποσχέσεων
υπόσχεται μαχαίρια στο κόκαλο
αλλά μας στερεί τον αέρα της αλήθειας
δεν έχω οξυγόνο.
Δεν έχω οξυγόνο.
Δεν είχαν οξυγόνο
κι όμως ακόμη ψάχνουν
περνούν μέσα από τα συντρίμμια
αφήνοντας ίχνη φωτός
σε έναν κόσμο που προτιμά το σκοτάδι.
Δεν έχουν φωνή, αλλά φωνάζουν.
Δεν έχουν σώμα, αλλά σπρώχνουν τις πόρτες
που κανείς δεν θέλει να ανοίξει
δεν έχω οξυγόνο.
Δεν έχω οξυγόνο.
Ο καπνός δεν έσβησε
παραμένει χρέος πια δικό μας
μια φλόγα που ακόμη καίει
και δεν αφήνει την αλήθεια ν' ανασάνει.
Υποχρέωση και δικαίωμα να βρούμε
τον αέρα που μας λείπει
να φυσήξουμε δυνατά
να φύγει πάνω απ' το κεφάλι μας
κάθε υπόνοια συγκάλυψης
Κι ίσως τότε να πω:
Δεν έχω πια καπνό,
έχω οξυγόνο.
Δεν έχω οξυγόνο - Αποστόλης Ζυμβραγάκης