ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
ΑΣΚΗΣΗ 1
Ο συγγραφέας στην τελευταία παράγραφο παραθέτει μια σύγκριση.
Τα μέρη της σύγκρισης είναι: Από τη μία η στάση ανθρώπου απέναντι στο πουλάκι που έχει πέσει από το δέντρο («αν περνώντας… και το φάει.») και από την άλλη η στάση του απέναντι σε ένα μικρό παιδί που έχει πέσει ή εγκαταλειφθεί («Όμως, αν, περνώντας… νομικές ευθύνες.»). Στην πρώτη περίπτωση πρόκειται για συναισθηματική και όχι ηθική υποχρέωση ενώ στη δεύτερη για ηθική και νομική υποχρέωση.
Επίσης, συγκρίνεται η στάση του ανθρώπου απέναντι σε ένα ζώο «συμπαθητικό» στα μάτια του, όπως το πουλάκι και σε ένα λιγότερο «συμπαθητικό» όπως το φίδι («Για παράδειγμα, αν περνώντας… θεωρεί τα πουλάκια πιο συμπαθητικά απ’ ό,τι τα φίδια.»).
Αξιολόγηση επικοινωνιακού ρόλου:
Με τη σύγκριση αυτή αναδεικνύεται η διαφορετική στάση του ανθρώπου σε κάθε περίπτωση. Ο συντάκτης τεκμηριώνει την άποψη του πως «ο σεβασμός, … η συμπόνια δεν πηγάζουν από κάποιο δικαίωμα των ζώων, αλλά από μια δική μας προσωπική προτίμηση ή συμπάθεια». Το ύφος καθίσταται οικείο, άμεσο, ζωντανό και παραστατικό και το κείμενο πιο εύληπτο, ώστε να επιδρά στο συναίσθημα του αναγνώστη.
ΑΣΚΗΣΗ 2
Η πρώτη παράγραφος του Κειμένου 2 αναπτύσσεται με τη μέθοδο του ορισμού.
Πιο συγκεκριμένα, η οριστέα έννοια είναι ο «Σπισισμός», το γένος είναι η «προκατάληψη και η προδιαμορφωμένη στάση» και η ειδοποιός διαφορά δηλώνεται στο υπόλοιπο χωρίο «ενάντια σε όλα τα ζωικά είδη πλην του ανθρώπινου».
Σκοπιμότητα: Η συγγραφέας προβαίνει στον προσδιορισμό αυτής της έννοιας, καθώς αποτελεί όρο που δεν είναι ευρέως γνωστός και προσδίδει με αυτό τον τρόπο επιστημονικό χαρακτήρα και εγκυρότητα στα λεγόμενά της. Ωστόσο, εκτός από τη σαφήνεια και την κατανόηση του όρου από τον αναγνώστη, ο ορισμός βοηθάει και στη συνοχή του κειμένου, διότι στην πορεία η συγγραφέας αναλύει το θέμα αυτό. Επομένως, επιτυγχάνεται ο σκοπός της να ενημερώσει και να πληροφορήσει το αναγνωστικό κοινό για τη θεωρία / στάση του σπισισμού.
.jpg)