Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος άφηνε την τελευταία του πνοή τον Ιούνιο του 323 π.Χ., η αυτοκρατορία του απλωνόταν από τη Μακεδονία ως την Ινδία. Ωστόσο, δεν είχε αφήσει σαφή διάδοχο. Το μόνο που απέμεινε ήταν ένα ανήλικο παιδί και ένα νεκρό σώμα. Κι όμως, αυτό το "πτώμα" μετατράπηκε ξαφνικά στο πολυτιμότερο πολιτικό όπλο στα χέρια των στρατηγών του.
Το σώμα του Αλέξανδρου: Ένα πολιτικό έπαθλο
Ο Περδίκκας, ο επιμελητής της αυτοκρατορίας, διέταξε τη μεταφορά της σορού στην πατρογονική Αιγαιά της Μακεδονίας, όπου αναπαύονταν οι βασιλείς των Αργεαδών. Το σώμα του Αλέξανδρου ταριχεύτηκε με κάθε μεγαλοπρέπεια και τοποθετήθηκε σε ένα λαμπρό επιτάφιο όχημα, που ετοιμαζόταν για μήνες, προκειμένου να διασχίσει την τελετουργική πορεία του προς τον Βορρά.
Ο Πτολεμαίος, όμως, ο οποίος είχε ήδη εξασφαλίσει την Αίγυπτο ως σατραπεία, γνώριζε καλά ότι η κατοχή του σώματος ενός θεοποιημένου βασιλιά ισοδυναμούσε με νομιμοποίηση της εξουσίας. Έτσι, καθώς το επιτάφιο άρμα κατευθυνόταν από τη Βαβυλώνα προς τη Μακεδονία, έστειλε στρατό και το άρπαξε. Οδήγησε το πολύτιμο φορτίο προς τη Μέμφιδα και αργότερα στην Αλεξάνδρεια.
Η προδοσία που οδήγησε σε εμφύλιο
Η κίνηση αυτή δεν ήταν απλώς μια πράξη ανυπακοής. Θεωρήθηκε προδοσία και ανοικτή πρόκληση. Το πτώμα του Αλέξανδρου είχε πάψει να είναι απλώς μια βασιλική σορός. Είχε γίνει το υπέρτατο σύμβολο ηγεμονίας. Το να κατέχεις το σώμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου σήμαινε ότι ήσουν ο εκλεκτός του θεού-βασιλιά. Και ο Πτολεμαίος είχε τολμήσει να ιδιοποιηθεί αυτό το δικαίωμα.
Ο εμφύλιος πόλεμος ήταν πλέον αναπόφευκτος. Ο Περδίκκας, συνοδευόμενος από τον Ευμένη, ξεκίνησε εκστρατεία στην Αίγυπτο για να τιμωρήσει τον Πτολεμαίο. Η επιχείρηση, όμως, εξελίχθηκε σε καταστροφή. Ο στρατός του Περδίκκα δεν κατάφερε να περάσει τον Νείλο και, εξαντλημένοι από την αποτυχία και τις απώλειες, οι ίδιοι του οι στρατηγοί τον δολοφόνησαν.
Η κληρονομιά μιας αρπαγής: Δεκαετίες συγκρούσεων
Η απώλεια του Περδίκκα άλλαξε άρδην τις ισορροπίες δυνάμεων. Η εξουσία πέρασε στους αντιπάλους του, και οι συγκρούσεις των Διαδόχων συνεχίστηκαν για δεκαετίες, διαμορφώνοντας τον ελληνιστικό κόσμο. Το κρίσιμο σημείο, όμως, η σπίθα που άναψε αυτή την τεράστια φωτιά, ήταν εκείνη η μία και μόνο πράξη: η αρπαγή του πτώματος του Αλέξανδρου από τον Πτολεμαίο.
Το σώμα του Αλεξάνδρου ενταφιάστηκε με τιμές στην Αλεξάνδρεια, σε ένα μαυσωλείο που έγινε σημείο προσκυνήματος και σύμβολο δύναμης. Για αιώνες, η παρουσία του εκεί ενίσχυε τον ρόλο των Πτολεμαίων ως νόμιμων διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Κι όμως, αυτή η αρπαγή, όσο σοφή κι αν φάνηκε τότε, άνοιξε την πόρτα στον πρώτο από τους φονικότερους εμφυλίους της ελληνιστικής εποχής. Όλα ξεκίνησαν από το ποιος θα κατείχε ένα πτώμα.
Πώς πιστεύετε ότι θα είχε εξελιχθεί η ιστορία αν το σώμα του Αλέξανδρου είχε φτάσει ποτέ στη Μακεδονία;