Στην ποινική ιστορία της Ελλάδας, ελάχιστα εγκλήματα έχουν αφήσει τόσο βαθύ αποτύπωμα όσο το μακελειό στο Παλαιομονάστηρο Τρικάλων. Στις 28 Ιουνίου 1991, ένα ήσυχο χωριό μετατράπηκε σε σκηνικό αρχαίας τραγωδίας, όταν ένας άνδρας, ο Σπύρος Σταρίδας, ξεκίνησε μια «περιπολία θανάτου», δολοφονώντας οκτώ ανθρώπους, μέλη της οικογένειάς του και έναν γείτονα, πριν βάλει τέλος στη ζωή του. Η υπόθεση αυτή ανέδειξε, εκτός από τη φρίκη της πράξης, κρίσιμα ζητήματα για την ψυχική υγεία και την οπλοφορία.
Μια «βόλτα θανάτου» και μια κραυγή απόγνωσης
Ο 48χρονος Σπύρος Σταρίδας, οπλισμένος με μια κυνηγετική καραμπίνα, σκότωσε διαδοχικά τους γονείς, τον παππού, τη γιαγιά, τη σύζυγό του, τους θείους του και έναν γείτονά του. Μια από τις πιο ανατριχιαστικές στιγμές του μακελειού ήταν όταν, μέσα στο δολοφονικό αμόκ του, μπήκε στο σπίτι του. Τα δύο μικρά παιδιά του, 10 και 12 ετών, τον ικέτευαν σπαρακτικά: «Μην μας σκοτώνεις και εμάς πατέρα». Η παράκλησή τους φάνηκε να τον συνεφέρει για λίγο, πριν τελικά τα προσπεράσει και συνεχίσει το φονικό του έργο.
Οι πράξεις του Σταρίδα ήταν απρόβλεπτες και βίαιες, με αποκορύφωμα τον θανάσιμο πυροβολισμό της συζύγου του, η οποία προσπαθούσε να καλέσει την Αστυνομία, και την αυτοκτονία του αμέσως μετά.
Το προφίλ του δράστη και οι προειδοποιήσεις
Οι έρευνες που ακολούθησαν αποκάλυψαν ότι ο Σπύρος Σταρίδας έπασχε από σοβαρή ψυχική ασθένεια και είχε νοσηλευτεί στο παρελθόν. Πριν από το έγκλημα, είχε διακόψει τη φαρμακευτική του αγωγή και είχε αρχίσει να καταναλώνει μεγάλες ποσότητες αλκοόλ. Μάλιστα, λίγες ώρες πριν από το μακελειό, είχε εκμυστηρευτεί στη γυναίκα του ότι «θα σκοτωνόταν εκείνο το βράδυ», ζητώντας της να πάρει τα παιδιά και να φύγει. Οι συγγενείς είχαν υποψιαστεί ότι κάτι ετοίμαζε, αλλά κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί την έκταση της τραγωδίας.
Ένα κενό του νόμου
Η τραγωδία στο Παλαιομονάστηρο ανέδειξε ένα σοβαρό κενό στην ελληνική νομοθεσία: πώς ήταν δυνατόν ένας άνθρωπος με πιστοποιημένο ιστορικό ψυχικών παθήσεων να έχει στην κατοχή του άδεια οπλοφορίας; Η υπόθεση προκάλεσε ευρεία συζήτηση για την ευκολία με την οποία δίνονται άδειες κυνηγίου και ώθησε τις αρμόδιες αρχές να επανεξετάσουν τις διαδικασίες, με στόχο την αποτροπή παρόμοιων φρικτών εγκλημάτων στο μέλλον.
Η μνήμη των θυμάτων στο Παλαιομονάστηρο παραμένει ζωντανή, υπενθυμίζοντας την ανάγκη για προστασία της ψυχικής υγείας και αυστηρότερους ελέγχους στην οπλοφορία.