Τα εγκλήματα παιδοκτονίας είναι από τα πιο δύσκολα να κατανοηθούν. Όταν ένα αθώο παιδί πέφτει θύμα εκείνου που θα έπρεπε να το προστατεύει, η κοινωνία συγκλονίζεται. Μια τέτοια υπόθεση, που ξεπερνά κάθε λογική, συνέβη στη Θεσσαλονίκη τον Μάιο του 1982. Ο Γιώργος Καρακούσης, ένας φαινομενικά φυσιολογικός άνθρωπος, διέπραξε ένα φρικτό διπλό έγκλημα, δολοφονώντας τα δύο του παιδιά.
Το χρονικό ενός οικογενειακού δράματος
Ο Γιώργος Καρακούσης, ένας 41χρονος με δύσκολα παιδικά χρόνια και έντονη εμμονή με τη χαρτοπαιξία, ζούσε μια τεταμένη οικογενειακή ζωή. Οι καβγάδες με τη σύζυγό του, Βαρβάρα, ήταν καθημερινοί, κυρίως λόγω των οικονομικών προβλημάτων που προκαλούσε ο εθισμός του. Η κατάσταση κορυφώθηκε όταν το ζευγάρι άρχισε να απειλείται με διαζύγιο, με τα δύο παιδιά τους, τον 7χρονο Θανάση και την 3χρονη Θεοπούλα, να βρίσκονται στο επίκεντρο της διαμάχης.
Η μοιραία ημέρα και η φρικτή αποκάλυψη
Το μεσημέρι της 31ης Μαΐου, η γειτονιά της οδού Βασιλίσσης Όλγας συγκλονίστηκε. Γείτονες κάλεσαν την αστυνομία, η οποία αντίκρισε ένα σκηνικό τρόμου. Η μητέρα βρέθηκε αναίσθητη στις σκάλες, ενώ μέσα στο διαμέρισμα, βρέθηκαν τα άψυχα σώματα των δύο παιδιών. Ο πατέρας, ο Γιώργος Καρακούσης, εντοπίστηκε σε άσχημη κατάσταση μέσα στην κλειδωμένη τουαλέτα, έχοντας προσπαθήσει να αυτοκτονήσει.
Στην ανάκριση που ακολούθησε, ο Καρακούσης ομολόγησε την αποτρόπαια πράξη του με ανατριχιαστική ψυχραιμία. Περιέγραψε πώς, αφού έκαψε τα χρήματα της οικογένειας, πήρε τα παιδιά του στο κρεβάτι και τα έσφαξε. Η προσπάθειά του να αυτοκτονήσει, τόσο με υγραέριο όσο και με μαχαιριά, απέτυχε.
Η δίκη και η απάθεια του δράστη
Στη δίκη του, στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο των Σερρών, ο Καρακούσης προκάλεσε ξανά αίσθηση με την απάθειά του. Ομολόγησε ότι σκότωσε τα παιδιά «για να μη μείνουν ορφανά», μια φράση που έδειχνε την παρανοϊκή του σκέψη. Οι ψυχιατρικές πραγματογνωμοσύνες απέδειξαν ότι είχε πλήρη συνείδηση των πράξεών του.
Τελικά, ο Γιώργος Καρακούσης καταδικάστηκε σε δύο φορές ισόβια κάθειρξη, χωρίς κανένα ελαφρυντικό. Η υπόθεση αυτή παραμένει ένα από τα πιο σκοτεινά κεφάλαια της ελληνικής εγκληματολογίας, υπενθυμίζοντας πως μερικές φορές, η ανθρώπινη ψυχή μπορεί να φτάσει σε ακραία σημεία που είναι αδύνατο να εξηγηθούν.