Οι Θερμοπύλες είναι για όλους μας το απόλυτο σύμβολο ανδρείας και αυτοθυσίας, συνδεδεμένο άρρηκτα με τον Λεωνίδα και τους 300 Σπαρτιάτες του. Ωστόσο, η ίδια αυτή τοποθεσία υπήρξε θέατρο μιας άλλης, εξίσου ηρωικής, αλλά σχεδόν ξεχασμένης μάχης, χιλιάδες χρόνια αργότερα. Το 1941, καθώς οι Γερμανοί ναζί εισέβαλλαν στην Ελλάδα, οι Θερμοπύλες υπερασπίστηκαν ξανά. Αυτή τη φορά, όμως, οι μαχητές δεν ήταν Έλληνες.
Όταν η ιστορία επαναλαμβάνεται... χωρίς εμάς
Τον Απρίλιο του 1941, ο ελληνικός στρατός ήταν ήδη αποδεκατισμένος από τις μάχες στο αλβανικό μέτωπο. Οι Σύμμαχοι, θέλοντας να κερδίσουν πολύτιμο χρόνο για την υποχώρηση των δυνάμεών τους, αποφάσισαν να δώσουν την κρίσιμη μάχη στις Θερμοπύλες.
Οι υπερασπιστές της θρυλικής τοποθεσίας ήταν στρατιώτες από την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία. Πάλεψαν γενναία ενάντια στις υπέρτερες δυνάμεις της Βέρμαχτ και τη γερμανική αεροπορική υπεροχή, γνωρίζοντας πως δεν είχαν καμία πιθανότητα νίκης. Η μάχη κράτησε ελάχιστα, αλλά η πράξη τους ήταν καθοριστική: έδωσαν τον χρόνο που χρειαζόταν για να διαφύγουν χιλιάδες στρατιώτες.
Γιατί αυτή η μάχη είναι ξεχασμένη;
Η μάχη των Θερμοπυλών του 1941 δεν έχει καταγραφεί στη συλλογική μας μνήμη με τον ίδιο τρόπο που έχει καταγραφεί η μάχη του Λεωνίδα. Ίσως γιατί η ιδέα ότι μια τόσο εμβληματική τοποθεσία υπερασπίστηκε από ξένους να μας ενοχλεί.
Ωστόσο, η ιστορία αυτή μας διδάσκει κάτι σημαντικό: ο ηρωισμός δεν έχει εθνικότητα. Η αυτοθυσία των Αυστραλών και των Νεοζηλανδών εκείνη την ημέρα, οι οποίοι πολέμησαν σε μια ξένη γη για να σώσουν ανθρώπους που δεν γνώριζαν, είναι εξίσου σημαντική και αξιοσέβαστη.
Αν τιμούμε τη θυσία των 300 του Λεωνίδα, μήπως ήρθε η ώρα να αναγνωρίσουμε και να θυμηθούμε αυτούς τους σύγχρονους ήρωες που κράτησαν το ίδιο πέρασμα, χιλιάδες χρόνια αργότερα, για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε την πορεία μας;