.jpg)
Η ιαπωνική ταινία τρόμου «Flower of Flesh and Blood» του 1985 (μέρος της σειράς Guinea Pig) δεν είναι απλώς ένα cult φιλμ. Έγινε ένας από τους μεγαλύτερους αστικούς μύθους της ιστορίας του σινεμά, καθώς ο ακραίος ρεαλισμός της οδήγησε το FBI σε επίσημη έρευνα, υπό τον φόβο ότι επρόκειτο για πραγματικό "snuff film".
Πώς μια ταινία, γυρισμένη με ελάχιστα μέσα, κατάφερε να πείσει το κοινό και τις αρχές ότι ήταν τεκμήριο ενός εγκλήματος;
1. Το βίντεο που κυκλοφόρησε υπόγεια: Η άνοδος του VHS τρόμου
Στη δεκαετία του '80, η άνθηση της αγοράς VHS στην Ιαπωνία επέτρεψε σε μικρές παραγωγές να κυκλοφορήσουν κατευθείαν σε βίντεο (straight-to-video), παρακάμπτοντας τη λογοκρισία των κινηματογραφικών αιθουσών. Μέσα σε αυτό το κλίμα γεννήθηκε η σειρά Guinea Pig.
Το «Flower of Flesh and Blood», σε σκηνοθεσία του διάσημου καλλιτέχνη manga τρόμου Hideshi Hino, δεν είχε τίτλους αρχής, μουσική ή οτιδήποτε θα έσπαγε την ψευδαίσθηση. Ξεκινούσε σαν μια ιδιωτική «home video» καταγραφή: ένας άνδρας παρακολουθεί και απαγάγει μια νεαρή γυναίκα. Το υπόλοιπο της ταινίας είναι μία λεπτομερής, ωμή απεικόνιση βίαιων πράξεων, τόσο ρεαλιστική που άφηνε τους θεατές να αναρωτιούνται αν ήταν προϊόν φαντασίας ή κάτι πολύ πιο σκοτεινό.
2. Ο Τσάρλι Σιν καταγγέλλει και το FBI επεμβαίνει
Η ταινία έφτασε στις ΗΠΑ μέσω της underground διακίνησης βιντεοκασετών. Ένας από αυτούς που την παρακολούθησαν ήταν ο ηθοποιός Τσάρλι Σιν.
Ο Σιν, σοκαρισμένος από την ακραία βία και πεισμένος ότι είχε γίνει μάρτυρας πραγματικής δολοφονίας, ενημέρωσε το FBI. Η ομοσπονδιακή υπηρεσία πήρε την καταγγελία πολύ σοβαρά. Έγινε κατάσχεση βίντεο και ανακρίσεις ατόμων που είχαν στην κατοχή τους αντίγραφα, σε μία προσπάθεια να εξακριβωθεί αν η κασέτα ήταν τεκμήριο εγκλήματος.
Εκείνη την εποχή, ο αστικός μύθος του snuff film –ταινία που απεικονίζει αληθινό φόνο– βρισκόταν στο απόγειό του, και το «Flower of Flesh and Blood» φάνηκε να τον επιβεβαιώνει.
3. Η σύνδεση με τον «δολοφόνο του Οτάκου»
Το μυστήριο της ταινίας εντάθηκε ακόμη περισσότερο όταν, λίγα χρόνια μετά την κυκλοφορία της, συνδέθηκε με μια πραγματική υπόθεση που συγκλόνισε την Ιαπωνία.
Ο Tsutomu Miyazaki, ο κατά συρροή δολοφόνος που έγινε γνωστός ως ο «Δολοφόνος του Οτάκου», συνελήφθη στα τέλη της δεκαετίας του '80 για τη δολοφονία τεσσάρων νεαρών κοριτσιών. Η αστυνομία βρήκε σχεδόν 6.000 βιντεοκασέτες στο δωμάτιό του, και ανάμεσά τους περιλαμβάνονταν και μεταγενέστερα φιλμ της σειράς Guinea Pig.
Η σύνδεση αυτή προκάλεσε μαζική δημόσια κατακραυγή και οδήγησε στην απόσυρση της ταινίας από την αγορά, με πολλούς να κατηγορούν τέτοιου είδους ακραία φιλμ για την έμπνευση των εγκλημάτων του δολοφόνου.
4. Η αλήθεια
Τελικά, η έρευνα του FBI, καθώς και οι έρευνες των ιαπωνικών αρχών, κατέληξαν στο ίδιο συμπέρασμα: η ταινία ήταν εξ ολοκλήρου φανταστική.
Ο ακραίος ρεαλισμός της οφειλόταν στα λεπτομερή και πρωτοποριακά πρακτικά εφέ της εποχής. Οι δημιουργοί είχαν χρησιμοποιήσει εξελιγμένες τεχνικές, υλικά και ψεύτικα μέρη σώματος (πάνω από 50, όπως αποκαλύφθηκε σε υλικό πίσω από τις κάμερες) για να επιτύχουν την ψευδαίσθηση της αληθινής βίας.
Ο ίδιος ο σκηνοθέτης, Hideshi Hino, είχε παρουσιάσει την ταινία ως μια «καλλιτεχνική ερμηνεία» ενός φανταστικού σεναρίου, και όχι ως πραγματικό γεγονός. Ωστόσο, η παγκόσμια διαμάχη και η σύνδεσή της με τον Miyazaki είχαν μόνιμες συνέπειες για τον Hino και τη βιομηχανία του ακραίου τρόμου, θέτοντας ένα μεγάλο ερώτημα: Ποια είναι τα όρια της τέχνης και πόσο επηρεάζει η έκθεση σε τέτοιο υλικό την πραγματική βία;