.jpg)
Πώς ο οικονομικός ανταγωνισμός οδήγησε στη βάρβαρη δολοφονία ενός 20χρονου αντιπροέδρου κοινότητας
Η ιστορία που συνέβη στο χωριό Αγιά Πρέβεζας το 1952 αποτελεί ένα από τα πιο σκοτεινά και συγκλονιστικά εγκλήματα στην ελληνική επαρχία. Το έγκλημα ξεχώρισε όχι μόνο για τη φρικτή του φύση, αλλά και για την εννιάχρονη σιωπή μιας ολόκληρης κοινότητας που γνώριζε τους δράστες.
Το βάρβαρο έγκλημα (1952)
Το 1952, ένας 20χρονος κτηνοτρόφος, ο οποίος διατελούσε παράλληλα χρέη αντιπροέδρου της μικρής κοινότητας, βρέθηκε απαγχονισμένος σε ένα δέντρο κοντά στην καλύβα του. Η οικογένειά του ήταν ιδιοκτήτρια μεγάλων εκτάσεων, πρώην οθωμανικών τσιφλικιών, γεγονός που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην τραγική του μοίρα.
Η ιατροδικαστική εξέταση αποκάλυψε μια φρικτή αλήθεια: ο νεαρός δεν είχε αυτοκτονήσει, αλλά είχε υποστεί βάναυσα βασανιστήρια πριν τον θάνατό του. Οι δολοφόνοι του τον είχαν υποβάλει σε ανασκολοπισμό (παλούκωμα) στα γεννητικά του όργανα, μία μεσαιωνική και απάνθρωπη μέθοδο βασανισμού, συνήθη κυρίως την περίοδο της Τουρκοκρατίας.
Η αρχική έρευνα και η εννιαετής σιωπή
Η αστυνομία συνέλαβε έναν ύποπτο χωριανό, αλλά η ανάκριση δεν απέφερε στοιχεία και αφέθηκε ελεύθερος. Το έγκλημα άρχισε να ξεχνιέται, αλλά ο Εισαγγελέας Πρέβεζας κρατούσε τον φάκελο ανοιχτό.
Κατά τη διάρκεια των ετών, ο Εισαγγελέας λάμβανε ανώνυμα γράμματα που παρείχαν λεπτομέρειες για τον φόνο. Τα περισσότερα από αυτά υπέδειξαν ως δράστη έναν 60χρονο κάτοικο του χωριού, το όνομα του οποίου είχε εμπλακεί και σε άλλη υπόθεση δολοφονίας το 1940.
Εννιά χρόνια μετά το έγκλημα, ο 60χρονος κλήθηκε εκ νέου για ανάκριση. Υποβλήθηκε σε εξαντλητική διαδικασία και τελικά ομολόγησε τη συμμετοχή του στον βασανισμό του 20χρονου. Οι αποκαλύψεις του ήταν συγκλονιστικές:
- Δεν έδρασε μόνος. Στην ομάδα των δολοφόνων συμμετείχαν ο κοινοτάρχης του χωριού, ένας κοινοτικός σύμβουλος και αρκετοί προύχοντες.
- Ο ίδιος δήλωσε ότι συμμετείχε στον φόνο με αντάλλαγμα 300 οκάδες σιταριού.
- Το κίνητρο ήταν οικονομικό: Η οικογένεια του 20χρονου κατείχε μεγάλες εκτάσεις γης και εμπόδιζε τα οικονομικά σχέδια των ισχυρών ανδρών του χωριού.
Το πιο σοκαριστικό ήταν ότι σχεδόν όλοι οι χωριανοί γνώριζαν την αλήθεια, αλλά είχαν επιλέξει να σιωπήσουν για εννέα χρόνια, είτε από φόβο για αντίποινα των δραστών είτε για να τους προστατεύσουν.
Η αναπαράσταση και η δίκη (1961)
Στις 13 Μαΐου 1961, πραγματοποιήθηκε αναπαράσταση του φόνου στην περιοχή, η οποία καταγράφηκε από φωτογράφους και δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες της Αθήνας.
- Οργανωμένο σχέδιο: Την ημέρα της δολοφονίας, ένας από τους δράστες απομόνωσε τον θείο του θύματος (που ήταν πάντα μαζί του), ενώ ένας άλλος είχε ντυθεί γυναίκα και προσποιούνταν ότι μάζευε χόρτα κοντά στην καλύβα. Όταν διαπίστωσαν ότι το θύμα ήταν μόνο, τον ακινητοποίησαν και τον βασάνισαν μέχρι θανάτου.
Κατά τη διάρκεια της δίκης, οι 11 κατηγορούμενοι αρνήθηκαν τη συμμετοχή τους, αλλά κανείς δεν τους πίστεψε. Τελικά, εννέα κρίθηκαν ένοχοι, εκ των οποίων δύο ως ηθικοί αυτουργοί. Ένα από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα στην ιστορία της Ελλάδας είχε μόλις διαλευκανθεί.