Ο πόλεμος των ναρκωτικών στο Μεξικό είναι μια πολυδισεκατομμυριούχος βιομηχανία, εξαιρετικά ανταγωνιστική, που έχει οδηγήσει ορισμένα καρτέλ να υιοθετήσουν μοναδικά σαδιστικές και βάναυσες μεθόδους για να εδραιώσουν τον φόβο και την κυριαρχία τους. Η βία που χρησιμοποιούν δεν είναι τυχαία, αλλά μια περίπλοκη, θεατρική κίνηση δημοσίων σχέσεων που στόχο έχει να καταστήσει σαφές στους αντιπάλους, τις αρχές και το κοινό ότι δεν πρέπει να τα βάζει κανείς μαζί τους.
Ακολουθεί μια διασκευή των πιο ακραίων και φρικιαστικών μεθόδων που χρησιμοποιούνται, όπως αποκαλύπτονται από δικαστικά έγγραφα, μαρτυρίες και οπτικό υλικό που διέρρευσε.
1. Το καρτέλ Σιναλόα και η βαρβαρότητα του El Chapo
Ο Χοακίν Γκουζμάν, γνωστός ως El Chapo (ο Κοντός), ο άλλοτε ηγέτης του πανίσχυρου Καρτέλ Σιναλόα, θεωρείται ένας από τους βασικούς παράγοντες που επαναπροσδιόρισαν την έννοια της βαρβαρότητας. Η δράση του χαρακτηρίζεται από χειρονακτική συμμετοχή στα βασανιστήρια, πέραν της ανάθεσης σε υφισταμένους.
- Το περιστατικό του Hugo Hernandez: Ένα από τα πιο διαβόητα περιστατικά ήταν η απαγωγή και ο ακρωτηριασμός του 36χρονου Hugo Hernandez. Οι δολοφόνοι του Σιναλόα όχι μόνο τον διαμέλισαν, αλλά αφαίρεσαν με δεξιοτεχνία το πρόσωπό του και το έραψαν πάνω σε μια μπάλα ποδοσφαίρου, αφήνοντάς το κοντά στο δημαρχείο με ένα σημείωμα εκφοβισμού.
- Οι εφευρέσεις του El Chapo: Σύμφωνα με μαρτυρίες, ο El Chapo βασάνιζε αντιπάλους του ξεριζώνοντας δόντια, χρησιμοποιώντας ηλεκτροσόκ στα αφτιά και ξυλοδαρμούς μέχρι σημείου που τα σώματα γίνονταν "σαν κουρέλια" από τα σπασμένα κόκαλα, πριν τους πετάξει σε φωτιά. Σε άλλη περίπτωση, διέταξε αντίπαλο να ταφεί ζωντανός για να πεθάνει από ασφυξία.
2. Οι Los Chapitos: Η νέα γενιά της φρίκης
Οι γιοι του El Chapo, γνωστοί ως Los Chapitos (τα Μικρά Τσάπο), σχημάτισαν το δικό τους παρακλάδι και δείχνουν ότι κληρονόμησαν την αγάπη του πατέρα τους για τη βία.
- Βίδες και καυτερές πιπεριές: Αναφέρεται ότι στρίβουν τιρμπουσόν στη σάρκα των θυμάτων τους, τα οποία στη συνέχεια αφαιρούν και τρίβουν καυτερές πιπεριές στις ανοιχτές πληγές.
- Ζώα ως εκτελεστές: Οι Los Chapitos έχουν χρησιμοποιήσει τίγρεις που κρατούν ως κατοικίδια για να ταΐσουν τα θύματά τους, είτε ζωντανά είτε νεκρά.
3. Οι Los Zetas: Οι εξαιρετικά βίαιοι πρώην στρατιωτικοί
Οι Zetas, ένα καρτέλ που δημιουργήθηκε από πρώην μέλη των Ειδικών Δυνάμεων του Μεξικού, είναι γνωστοί για τις εξαιρετικά σκληρές τακτικές τους, αντισταθμίζοντας τον μικρότερο αριθμό τους με την απόλυτη βαρβαρότητα.
- Το βραστό: Ένα από τα πιο διαβόητα βασανιστήρια που αποδίδονται σε ηγέτες των Zetas ήταν το "El Guiso". Τα θύματα αναγκάζονταν να μπουν ζωντανά σε μεταλλικά βαρέλια 55 γαλονιών, κάτω από τα οποία έβαζαν φωτιά, προκαλώντας τον αργό θάνατο από βράσιμο.
- Το ράντσο της κολάσεως: Στο ράντσο La Herradura, οι Zetas χρησιμοποίησαν τις 12 κουζίνες του ακινήτου για μαζικές αποτεφρώσεις των θυμάτων τους, ώστε να εξαφανίσουν τα αποδεικτικά στοιχεία. Άλλα θύματα διαλύονταν σε μπανιέρες γεμάτες οξύ.
- Η σφαγή του San Fernando: Το 2011, οι Zetas απήγαγαν 193 άτομα από λεωφορεία. Οι άνδρες αναγκάστηκαν να μονομαχήσουν μέχρι θανάτου για την ψυχολογική τους εξουθένωση και ως διαδικασία "πρόσληψης" νέων, αδίστακτων εκτελεστών.
4. Η βία και η διαφθορά στις αρχές επιβολής του νόμου
Η βαρβαρότητα δεν περιορίζεται στα καρτέλ. Η διαφθορά στο Μεξικό έχει οδηγήσει σε περιπτώσεις όπου υψηλόβαθμοι αστυνομικοί (όπως ο Luis Cardenes Palomino) βρέθηκαν να συνεργάζονται με καρτέλ, διευκολύνοντας βασανιστήρια.
- Η μέθοδος "Chicharron": Οι αστυνομικοί, σύμφωνα με καταγγελίες, χρησιμοποιούν μεθόδους όπως το "Chicharron", δηλαδή τη χρήση ηλεκτρικού καρφιού για την επανειλημμένη ηλεκτροπληξία των γεννητικών οργάνων κρατουμένων, προκειμένου να αποσπάσουν ομολογίες, ακόμα και αν γνωρίζουν ότι τα θύματα είναι αθώα.
- Άλλες κρατικές τακτικές: Άλλες τακτικές περιλαμβάνουν την επανειλημμένη ασφυξία με πλαστικές σακούλες, waterboarding τύπου Guantánamo και ψυχολογικά βασανιστήρια, όπως η απειλή για βασανισμό ή δολοφονία των οικογενειών των θυμάτων.
5. Ο σκοπός της θεατρικής βίας
Η κάμερα είναι αναπόσπαστο μέρος της μεθοδολογίας των καρτέλ. Η καταγραφή και διαρροή αυτών των ειδεχθών πράξεων εξυπηρετεί έναν κεντρικό σκοπό:
- Δημόσιες σχέσεις τρόμου: Αυτή η θεατρική βαρβαρότητα είναι μια πολιτική προπαγάνδας που προωθεί την εικόνα των καρτέλ ως ασταμάτητων γκάνγκστερ που κυβερνούν τις περιοχές τους, μια τακτική παρόμοια με αυτή που χρησιμοποιούν τρομοκρατικές ομάδες.