Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, το οπλοστάσιο Edgewood στο Μέριλαντ έγινε το επίκεντρο ορισμένων από τα πιο σκοτεινά και αμφιλεγόμενα πειράματα στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών. Με την καθοδήγηση της CIA και του αμερικανικού στρατού, χιλιάδες στρατιώτες και πολίτες χρησιμοποιήθηκαν ως πειραματόζωα για τη δοκιμή χημικών ουσιών και ψυχοτρόπων φαρμάκων. Οι επιστήμονες στο Edgewood πίστευαν ότι ήταν προτιμότερο να "σπάσουν" το μυαλό ενός εχθρού παρά να του αφαιρέσουν τη ζωή, αναζητώντας τρόπους να εξουδετερώσουν ολόκληρες μονάδες χωρίς τη χρήση συμβατικών όπλων.
Η έρευνα ξεκίνησε με δοκιμές σε θαλάμους αερίων, όπου στρατιώτες εκτίθεντο σε ουσίες όπως το αέριο σαρίν, συχνά υπό το πρόσχημα αθώων δοκιμών για νέες στολές. Στη συνέχεια, το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε στον ψυχοχημικό πόλεμο, με τη δοκιμή ουσιών όπως το LSD και το PCP. Οι συμμετέχοντες συχνά δεν γνώριζαν τι τους χορηγούνταν, ενώ σε πολλές περιπτώσεις οι δοκιμές γίνονταν κρυφά σε κοινωνικές εκδηλώσεις για να διαπιστωθεί αν οι ουσίες αυτές θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε κατασκοπευτικές επιχειρήσεις. Οι συνέπειες ήταν συχνά τρομακτικές, με τους ασθενείς να βιώνουν βίαιες παραισθήσεις και ψυχωσικά επεισόδια που διήρκεσαν πολύ μετά το τέλος των δοκιμών.
Μια από τις πιο ισχυρές ουσίες που δοκιμάστηκαν ήταν το BZ, ένα παραισθησιογόνο που προκαλούσε πλήρη παραλήρημα και απώλεια ελέγχου της κίνησης. Ο Δρ Τζέιμς Κέτσαμ, ο οποίος ηγήθηκε αυτών των πειραμάτων, κατέγραψε με λεπτομέρεια πώς υγιείς άνδρες έχαναν την επαφή με την πραγματικότητα, swatting φανταστικά έντομα ή μιλώντας σε ανύπαρκτα πρόσωπα. Παρά τις προσπάθειες να παρουσιαστούν αυτές οι μέθοδοι ως μια πιο "ανθρώπινη" εναλλακτική λύση στον πόλεμο, οι μακροχρόνιες επιπτώσεις στην υγεία των βετεράνων ήταν καταστροφικές, περιλαμβάνοντας καρκίνο, κατάθλιψη, παράνοια και νόσο του Πάρκινσον.
Η αλήθεια για το τι συνέβη στο Edgewood άρχισε να αποκαλύπτεται μόνο δεκαετίες αργότερα, καθώς οι συμμετέχοντες είχαν ορκιστεί μυστικότητα υπό την απειλή φυλάκισης. Μόλις στη δεκαετία του 2000 οι επιζώντες άρχισαν να διεκδικούν δικαιοσύνη και αποζημιώσεις μέσω των δικαστηρίων. Παρά τις παραδοχές του στρατού για ελλιπή ενημέρωση των υποκειμένων, πολλοί από τους εμπλεκόμενους επιστήμονες υπερασπίστηκαν το έργο τους μέχρι τέλους, θεωρώντας το αναγκαίο τίμημα για την εθνική ασφάλεια. Η ιστορία του Edgewood παραμένει μια ζοφερή υπενθύμιση των ορίων που μπορεί να ξεπεράσει ένα κράτος εις βάρος των ίδιων των πολιτών του στο όνομα του πολέμου.