ΕΝΟΤΗΤΑ 28
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος πρωθυπουργός :
η βενιζελική πολιτική της περιόδου 1910-1912
Η άνοδος του κόμματος του
Βενιζέλου στην εξουσία το 1910:
·
Μετά
το κίνημα του 1909 ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος πρότεινε την πρωθυπουργία στον
Ελευθέριο Βενιζέλο.
·
Ο
Βενιζέλος αρνήθηκε. Διαφώνησε επίσης στην κατάργηση της μοναρχίας.
·
Ακολούθησε
συμφωνία Συνδέσμου, βασιλιά, παλαιών κομμάτων και Βενιζέλου: να γίνουν εκλογές
για ανάδειξη Αναθεωρητικής και όχι Συντακτικής Βουλής.
·
Μετά
από δύο εκλογικές αναμετρήσεις τις εκλογές κέρδισε το Κόμμα των Φιλελευθέρων.
Το Σύνταγμα του 1911:
·
Βασικές
μεταρρυθμίσεις του Συντάγματος:
Ø προστάτευε αποτελεσματικότερα τις
ατομικές ελευθερίες,
Ø επέτρεπε στο κράτος να αφαιρεί από
ιδιοκτήτες μεγάλες εκτάσεις γης με αποζημίωση, για να μοιραστούν στους
ακτήμονες,
Ø απαγόρευε να εκλέγονται βουλευτές
οι στρατιωτικοί και οι δημόσιοι υπάλληλοι,
Ø καθιέρωνε την υποχρεωτική, δωρεάν
εκπαίδευση.
·
Στην
προώθηση των μεταρρυθμίσεων καταλυτικός ήταν ο ρόλος της κοινοβουλευτικής ομάδας των Κοινωνιολόγων με
επικεφαλής τον Αλ. Παπαναστασίου.
Οι ενέργειες του Βενιζέλου για την
αναδιοργάνωση του στρατού:
·
Απέκτησε
επιρροή στο στράτευμα και επιδίωξε την αξιοποίηση όλων των αξιωματικών.
·
Επανέφερε
στην ηγεσία του στρατού το διάδοχο Κωνσταντίνο.
Ερμηνεία της πολιτικής Βενιζέλου:
·
Σύμφωνα
με την εκτίμηση του Βενιζέλου, η Ελλάδα σύντομα θα έπαιρνε μέρος σε πόλεμο για
να πετύχει τους εθνικούς της στόχους.
·
Υπό
αυτό το πρίσμα ερμηνεύονται:
Ø η συμβιβαστική του στάση απέναντι
στη μοναρχία,
Ø τα μέτρα υπέρ των ασθενέστερων στρωμάτων,
Ø η στρατιωτική ανασυγκρότηση της
χώρας.
Οι εκλογές του Μαρτίου 1912:
·
Θριάμβευσε
το κόμμα των Φιλελευθέρων.
·
Μεγάλο
μέρος της ελληνικής κοινωνίας θεωρούσε το Βενιζέλο ικανό να επιλύσει μεγάλα
κοινωνικά και εθνικά ζητήματα.