Έφτασε αυτή η μαύρη περίοδος των αποτελεσμάτων. Όλοι μας έχουμε περάσει από αυτή την άχαρη φάση.
Είναι άχαρη γιατί πάνω που ηρέμησες, πάνω που βράχηκες στη θάλασσα και μύρισες αλάτι και ξεγνοιασιά, πάνω που έσβησαν λίγο οι μνήμες απ΄τις πανελλήνιες με όλο το άγχος και την ένταση, τσουπ, να σου μπροστά σου το βουνό με τα αποτελέσματα, μέσα στο πικ των διακοπών.
Το πρώτο που θα έλεγα στον εαυτό μου, αν γυρνούσα το χρόνο πίσω, τώρα που μεγάλωσα και "ωρίμασα" και είδα στην πράξη τι συμβαίνει μετά από τη μέρα "σταθμό" των αποτελεσμάτων, είναι το εξής. Τίποτα γύρω μου δεν αλλάζει κι αν πέρασα κι αν δεν πέρασα εκεί που ήθελα, κι αν πέρασα ή δεν πέρασα κάπου γενικότερα. Όλα μα όλα συνεχίζουν να υπάρχουν και συνεχίζουν με τον ίδιο τρόπο και τους ίδιους ρυθμούς. Κι αυτό είναι πολύ βασικό για να ξεκινήσουμε.
Η μικρή, προσωπική μας φούσκα προβλημάτων είναι πολύ μα πολύ μικρή όταν απομακρυνθούμε λίγο. Τα προβλήματα του σήμερα, είναι κάτι λιγότερο από αμυδρές, ασήμαντες αναμνήσεις του αύριο. Δεν υπάρχει λόγος, να δίνουμε μεγαλύτερη αξία σε γεγονότα που διαδραματίζονται, πέρα απ' αυτή που τους αρμόζει. Μια φαινομενική αποτυχία, μπορεί να ανοίξει νέες, ενδιαφέρουσες προοπτικές, που λόγω συγκυριών δεν είχαμε εξετάσει.
"Ένα πρόβλημα που λύνεται, δεν αποτελεί πρόβλημα κι ένα πρόβλημα που δεν λύνεται, δεν υπάρχει λόγος να σε απασχολεί". Μια φράση που με ακολουθεί σε όλη μου τη ζωή και αποτελεί την πιο σοφή, λογική και γλυκιά παρηγοριά στα πάντα. Πάντα υπάρχουν εναλλακτικές, σε όλα τα θέματα. Πάντα μπορείς, μετά από μια πόρτα που έκλεισε να ανοίξεις μια καινούργια. Η ηρεμία, η υπομονή, η επιμονή και η ψυχραιμία, είναι οι καλύτερες φίλες σε τέτοιες περιστάσεις.
Η ζωή καλώς ή κακώς, χτίζεται από διάφορες στιγμές, με ποικίλα συναισθήματα, με πολλά διαφορετικά χρώματα. Αν ήταν μόνο ευχάριστες αυτές οι στιγμές, θα ήταν όλα μονότονα και δεν θα τις εκτιμούσαμε. Οι εναλλαγές απ' τα δυσάρεστα στα ευχάριστα, είναι αυτές που μας πάνε ένα βήμα πιο μπροστά, που μας ωριμάζουν, που μας δίνουν δύναμη και μας δείχνουν πόση δύναμη είχαμε ήδη μέσα μας.
"Ιδανικά θα ήθελα να σπουδάσω το τάδε". Είναι μια καλή ηλικία τώρα, να συνειδητοποιήσουμε ότι το "ιδανικά", είναι πολύ ιδανικό για να είναι αληθινό. Ιδανικά, όλοι οι μορφωμένοι άνθρωποι εκεί έξω, με πτυχία και μεταπτυχιακά θα έπρεπε να δουλεύουν στον κλάδο τους και να αμείβονται, όμως είναι άνεργοι ή δουλεύουν σε δουλειές που δεν θα επέλεγαν αν δεν ετίθετο θέμα βιοποριστικό. Το ιδανικό είναι να κοιτάμε πιο μπροστά απ΄τα πόδια μας και να μπορούμε να προσαρμοζόμαστε στις καταστάσεις. Να μπορούμε να ελισσόμαστε και να βρίσκουμε τη λύση εκεί που φαίνεται ότι δεν υπάρχει.
Πάντα υπάρχει λύση. Η λύση βρίσκεται μέσα μας και όχι σε έναν πίνακα αποτελεσμάτων. Ο καθένας από μας, οφείλει να αναζητήσει τι είναι αυτό που τον κάνει ευτυχισμένο, οφείλει να αναζητήσει την κλίση του, το ταλέντο του και να το κυνηγήσει. Πολλές φορές η "φούρια" της καθημερινότητας μας απομακρύνει από το να βρούμε τον εαυτό μας, όμως μόνο με σύμμαχο αυτόν θα πάμε μπροστά, μόνο αν τον σεβαστούμε θα γίνουμε πραγματικά ευτυχισμένοι.
Περισσότερες συμβουλές εδώ.