Χτυπάει το τηλέφωνο...
...και βλέπετε το νούμερο του σχολείου του παιδιού. Πανικοβάλλεστε: «ποιο νοσοκομείο Παίδων εφημερεύει σήμερα; Έχω βάλει βενζίνη στο αυτοκίνητο; Σε πόση ώρα θα μπορώ να είμαι εκεί;». Πάντα, βέβαια, καταλήγει να είναι η δασκάλα που απλά θέλει να σας θυμίσει να φέρει το παιδί ένα συγκεκριμένο βιβλίο την επομένη στο σχολείο.
Καθημερινά αντικείμενα αποκτούν διαβολική μορφή
Οι κούνιες στην παιδική χαρά μοιάζουν να έχουν φτιαχτεί για να προκαλούν τα παιδιά να θέλουν να πετάξουν στον αέρα και τελικά να καταλήγουν στο έδαφος και οι πόρτες μοιάζουν με ύπουλες παγίδες για μικροσκοπικά δαχτυλάκια!
Σας εκνευρίζουν οι άνθρωποι...
...που σας λένε ξανά και ξανά ότι τα παιδιά είναι καλό να εκτίθενται στα μικρόβια, γιατί έτσι δυναμώνουν το ανοσοποιητικό τους σύστημα. Θυμώνετε τόσο πολύ που σας έρχεται να πάρετε την πατημένη γόπα που με το ζόρι αρπάξατε από το χέρι του παιδιού σας και να τους τη δώσετε να την φάνε. Και μετά να τους καθαρίσετε το στόμα με ένα απολυμαντικό μαντηλάκι από τα 500 που έχετε στην τσάντα σας.
Στις σπάνιες περιπτώσεις που θα βγείτε μόνοι σας με τον άντρα σας...
...θα του κρατήσετε σφιχτά το χέρι την ώρα που πάτε να διασχίσετε κάθετα έναν δρόμο.
Κάθε βράδυ πριν πάτε για ύπνο «τσεκάρετε» το παιδί σας που κοιμάται
Και παρατηρείτε για μερικά δευτερόλεπτα το στήθος του, για να βεβαιωθείτε ότι αναπνέει ρυθμικά. Και είστε σίγουροι ότι θα συνεχίσετε να το κάνετε μέχρι να φύγει από το σπίτι.
Όταν δεν βλέπετε για μερικά δευτερόλεπτα το παιδί σας σε δημόσιο χώρο
Ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΠΑΝΙΚΟΣ. Ουρλιάζετε σαν τρελή φωνάζοντας το όνομά του, δάκρυα φεύγουν από τα μάτια σας, νιώθετε ότι θα λιποθυμήσετε... Το παιδί απλά βρίσκεται πίσω από ένα σταντ με ρούχα.
Σας έχει περάσει από το μυαλό...
...η σκέψη ότι το να ενσωματώνεις ένα μικροτσίπ στο παιδί για να μπορείς να το εντοπίζεις ανά πάσα ώρα και στιγμή δεν είναι και τόσο κακή ιδέα. Αλλά δεν το έχετε παραδεχθεί ποτέ σε κανέναν.
Οι πρώτες σας σκέψεις όταν το παιδί λέει ότι το πονάει η κοιλίτσα του:
«Σκωληκοειδίτιδα!». «Μήπως είναι τα νεφρά του; Παναγίτσα μου, λες να χρειάζεται μεταμόσχευση νεφρού; Χωρίς σκέψη θα έδινα το νεφρό μου για το παιδί μου! Ή το συκώτι μου. Γίνεται άραγε να δώσεις το μισό σου συκώτι;». Κατά κανόνα, βέβαια, όταν πονά η κοιλιά του, το παιδί θέλει απλά να κάνει κακά...
Δεν θα καταλάβετε ποτέ...
...γιατί κάποιοι άνθρωποι γελάνε με «αστεία» βίντεο παιδιών που γλιστρούν, πέφτουν, χτυπάνε και τελικά κλαίνε απαρηγόρητα.
Η μεγαλύτερη φοβία σας:
Ότι θα κάνετε το παιδί σας εξίσου αγχωτικό με εσάς. Αυτό σας ανησυχεί ιδιαίτερα, απλά προσπαθείτε να μην το δείχνετε.