Ο δρόμος για μια υγιή προσωπικότητα είναι σε άμεση σχέση με την επιτυχή διαχείριση της σεξουαλικότητας και άρα πολύ σημαντικό ρόλο διαδραματίζει η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση. Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση εμπεριέχει όλα τα επίπεδα της σεξουαλικής υγείας όπως ενημέρωση για σωματική υγεία, για συναισθηματική αλλά και για κοινωνική. Βασικός μοχλός της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης αποτελεί ο σεβασμός στην σεξουαλικότητα και τις σεξουαλικές σχέσεις.
Είναι δικαίωμα των παιδιών να γνωρίζουν τους τρόπους με τους οποίους μπορούν να διασφαλίζουν τη σωματική και ψυχική τους υγεία και ασφάλεια. Χρειάζεται να διευκολυνθούν ώστε να αναπτύξουν κριτική ικανότητα, εμπιστοσύνη τόσο στον ίδιο τους τον εαυτό όσο και στους σημαντικούς άλλους που μπορούν να τους βοηθήσουν.
Οι στόχοι της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης μπορεί να περιλαμβάνει ενημέρωση για την ανατομία, την ανθρώπινη σεξουαλικότητα, τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, τον αυνανισμό, τη γονιμοποίηση, την αντισύλληψη αλλά και τον τοκετό. Παράλληλα μέσα από την σεξουαλική διαπαιδαγώγηση επεξεργάζονται θέματα όπως οι «κοινωνικοί» νόμοι μέσα στα πλαίσια των οποίων είναι επιτρεπτή η έκφραση της σεξουαλικότητας με βασικό γνώμονα το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, του σεβασμού της επιθυμίας του άλλου και τελικά της αυτοπροστασίας από την σεξουαλική κακοποίηση. «Γνωρίζω το σώμα μου, το σέβομαι, το φροντίζω και το κρατάω ασφαλές».
Όλα αυτά σε ένα κλίμα ασφάλειας και εμπιστοσύνης όπου ενισχύεται η αυτοεκτίμηση του παιδιού και αντιλαμβάνεται ότι μπορεί να μιλάει ανοιχτά για το σεξ. Χωρίς να είναι απόλυτο, προτείνεται τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση να την κάνει ο γονιός του ίδιου φύλου. Ωστόσο στις περιπτώσεις που απουσιάζει για παράδειγμα ο πατέρας, η συζήτηση μπορεί να γίνει με μια αποδεκτή αντρική φιγούρα (π.χ. ο παιδίατρος ή άλλος συγγενής). Το αντίστοιχο όταν απουσιάζει η μητέρα.
Δεν υπάρχει σταθερή ηλικία η οποία μπορεί να θεωρηθεί ηλικία έναρξης της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης. Θεωρείται ότι η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση θα πρέπει να βασίζεται και να ξεκινάει ανάλογα με τις σχετικές ερωτήσεις ενός παιδιού. Ωστόσο ήδη από την ηλικία των δυο και μετά τα παιδιά αρχίζουν σιγά σιγά να θέτουν τα πρώτα ζητήματα για την σεξουαλικότητα τους. Παράδειγμα τέτοιων ερωτήσεων μπορεί να είναι:
● Πώς γεννιούνται τα παιδιά;
● Γιατί το κοριτσάκι δεν έχει πουλάκι;
● Γιατί φουσκώνει η κοιλιά της γυναίκας;
Οι απαντήσεις θα πρέπει να δίνονται με απλό και κατανοητό τρόπο και φυσικά να μην παρασυρθεί ο γονιός και ανοίξει θέματα συζήτησης τα οποία το παιδί δεν έχει θέσει. Επίσης πρέπει να ηρεμούν το παιδί καθώς κάποιες ερωτήσεις να κρύβουν ζήλια αλλά και φόβο (π.χ. μερικά κορίτσια ζηλεύουν που δεν έχουν πουλάκι). Ταυτόχρονα όσον αφορά την ανατομία του σώματος οι φροντιστές των παιδιών θα πρέπει να ονομάζουν τα μέρη του σώματος με απλούς όρους και όχι λέξεις «συνθηματικές» καθώς με αυτό τον τρόπο γεννάται μια μυστικότητα, ντροπή και ενοχή γύρω από το θέμα.
Γενικότερα κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης η ειλικρίνεια και η σαφήνεια είναι οι βασικοί άξονες πάνω στους οποίους θα αναπτυχθεί η συζήτηση. Θα πρέπει να δίνονται ακριβείς πληροφορίες στο παιδί, σε γλώσσα απλή και κατανοητή για την ηλικία του και πάντα να διαφαίνεται η διαθεσιμότητα του ενήλικα για ερωτήσεις και διευκρινίσεις και κατά την συζήτηση αλλά και για μελλοντική συζήτηση.
Περισσότερα θέματα για τη σεξουαλική αγωγή εδώ.