ΜΗ-ΔΕΝ
Στα πιάσε πάντα δείλιαζα κι έβγαζα το πι
και στη γραμμή που τράβαγες εκράταγα το μη.
Στα 'μαι καλά ψευδόμουνα κι έκρυβα το δεν·
τα μη και δεν ξεχώριζα κι έφτιαχνα μηδέν.
Κι όταν με γοήτευες, ‘γω πρόσθετα τ’ από·
εσένα απογοήτευα και τώρα απλά κοιτώ.
Κοιτώ ν’ απομακρύνεσαι σε άλλη πια γραμμή·
χωρίς τα μη, χωρίς τα δεν, χαράζεις τη ζωή.
Και τώρα που μηδένισα τα μη μου και τα δεν
γραμμή για μας δε βρίσκεται και ίχνος σου ουδέν.
Αποστόλης Ζυμβραγάκης
Δείτε περισσότερα έργα μου εδώ.
Ε-ΞΑΙ-ΡΕ-ΤΙ-ΚΟ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή